Ετσι, στα τελη του Ιουλιου, κατευθασαν για μια δεκαπενθημερη επισκεψη. Τους παρελαβα απο το αεροδρομιο και τους εφερα στο σπιτι, γνωριζοντας τους στα σκυλια και δειχνοντας τους το τζακι και κατι αλλες αλλαγες που ειχαν γινει στο σπιτι απο την τελευταια τους επισκεψη. Οι επομενες μερες περασαν με βολτες, επισκεψεις σε πανηγυρια και τα σχετικα, ωστε να περασει ο χρονος τους εδω ευχαριστα και με εντυπωσεις που δεν ειχαν ξαναβιωσει. Μεχρι την προηγουμενη Τριτη...
Η μερα ξεκινησε με σχεδια να παμε για ψωνια σε ενα μεγαλο εμπορικο κεντρο καπου μια ωρα απο το σπιτι. Αλλα, το πρωτο τηλεφωνημα της ημερας ηταν απο την εξαιρετη κυρια που φροντιζε, εδω και δυομιση χρονια, το αλογο της γυναικας μου...
'Δεν παει καλα ο Τζασπερ...Σημερα το πρωι, δεν καταφερε καν να σηκωθει απο το κρεβατι, με το ζορι μπορεσε να φαει...' ηταν οι κουβεντες της στην γυναικα μου. Η γυναικα μου το λατρευε αυτο το αλογο, ηταν ο πρωτος της συντροφος στο κυνηγι, με αυτον εζησε ολες τις συγκινησεις της ιππασιας και μαζι της και εγω...Καταλαβαμε ομως οτι ηρθε η ωρα του...Στα 18 του χρονια, οι αρθρωσεις του ειχαν πια παραδωσει το πνευμα, κανοντας καθε του βημα επωδυνο, τα φαρμακα πια δεν ειχαν καμια δραση, η μονη λυση που ειχαμε ηταν η ευθανασια...Η γυναικα μου ηταν φανερα αναστατωμενη, επαιρνε τηλεφωνα δεξια και αριστερα να κανονισει τα διαδικαστικα...
Εγω, η μητερα και ο πατερας μου, ειμασταν απλως θεατες. Προσφερθηκα να αναλαβω την διαδικασια, αλλα η γυναικα μου ηθελε να ειναι αυτη που θα τον αποχαιρετουσε, και ετσι πηρα την πισω θεση. Διστακτικα, πηρα τους γονεις μου στο αυτοκινητο και ξεκινησαμε για το ταξιδι στο εμπορικο κεντρο.
Δεν ειχαμε κανει 10 λεπτα διαδρομη, ο δρομος κλειστος λογω εργων...σαν την διαθεση μας...
'Παμε πισω' ειπε η μανα μου, 'δεν θελει σημερα να παμε...'
'Μαλλον δικιο εχεις μανα, παμε σπιτι...Χαλασε η διαθεση με τα πρωινα ετσι και αλλιως, ασε, παμε αυριο για ψωνια...'
Με τη διαθεση βαρια, γυρισαμε σπιτι. Η μερα ηταν ζεστη, με λιγο αερα, αραιη συννεφια...Στο μυαλο μου ηταν η δοκιμασια που περναγε η γυναικα μου αλλα και το πως να κανω την μερα λιγο πιο ξενοιαστη. Και τοτε θυμηθηκα το αλλο τηλεφωνημα, του φιλου μου του αγροτη...
Μου ηρθε μια ιδεα:
'Πατερα, δεν παμε για καμια φασσα εμεις? Δεν εχεις ξαναπαει, εχει χαβαλε. Παμε, να ειμαστε εξω στα χωραφια τουλαχιστον να ξεσκασουμε λιγο. Ετσι και αλλιως δεν προσφερουμε τιποτα εδω.'
'Παμε' μου απαντησε ο πατερας μου, αν και καταλαβα οτι μαλλον το εκανε να μου κανει εμενα το χατηρι, παρα να παει για κυνηγι. Δεν ειναι κυνηγος και δεν εχει και κανενα ιδιαιτερο ενδιαφερον στα οπλα (την 'αρρωστια' μας την κολλησε ο μπαρμπας μου, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια...), αλλα ειπα να τον βγαλω απο το σπιτι, να δει και κατι διαφορετικο. Ασε που μου δινοταν και η ευκαιρια να παω για καμια φασσα ενω ηταν ακομα η καλαμια φρεσκια!
Ετσι, πηγαμε και αλλαξαμε απο τα ρουχα που φορουσαμε, ανταλλασοντας τα για φορμες και καμουφλαζ, και φορτωσαμε το αμαξι με τα συμπραγκαλα που χρειαζομασταν για τις φασσες: φυσσιγγια (300), διχτυα παραλλαγης, στυλους (για την φυλαχτρα), καθισματα, ζεμπιλια (για τα πουλια), ομοιωματα και αλλα 'σεα και μεα' και μετα απο 15 λεπτα ημασταν στο δρομο.
Οι τακτικοι αναγνωστες του μπλογκ ισως αναγνωρισουν το χωραφι, μιας και ημουν εκει παλι περισυ με τις ανηψιες μου και με τον φιλο μου τον Μορφονιο. Ειναι ενα χωραφι καπου 100 στρεμματα, που παντα κραταει πουλια. Ποτε δεν εχω παρει πανω απο 20-25 πουλια εκει, αλλα ειναι 'εγγυηση' το οτι παντα θα εχει αρκετα για να γινει κυνηγι. Το χωραφι αυτο ειναι καπου 10 λεπτα απο το σπιτι μου, το αυτοκινητο μας παει επιτοπου στο σημειο του κυνηγιου, οποτε ειναι ευκολο και γρηγορο κυνηγι. Ο πατερας μου ειναι τωρα 71 χρονων και δεν αντεχει και πολλες-πολλες κακουχιες, οποτε επρεπε να εχω τα παντα υποψη μου, εαν ηταν να το διασκεδασει.
Φτασαμε στο χωραφι και, αφου καναμε ενα γυρω να σηκωσουμε οτι πουλια ηταν εκει, παρκαρα το αμαξι διπλα στον φραχτη και αρχισα να ξεφορτωνω τα πραγματα.
'Τι θες να κανω εγω?' ρωτησε ο πατερας μου, οταν ξεφορτωσαμε.
'Παρε εσυ το αμαξι και πηγαινε το καμια 500ρια μετρα μακρια. Βαλ'το συρριζα με τον τοιχο, και μετα ελα να κανουμε την φυλαχτρα και να σκορπισουμε τα ομοιωματα' του απαντησα. Ηξερα οτι τον παραξενευε το αγγλικο συστημα οδηγησης, με το τιμονι στα δεξια, αλλα και επισης το αμαξι (μιας και δεν ειχε οδηγησει τετρακινητο) και, μιας και μες το χωραφι ηταν ασφαλες για αυτον να οδηγησει, τον εβαλα να κανει το κεφι του.
Οσην ωρα του πηρε να κανει αυτες τις μανουβρες, εγω ειχα βαλει τους στυλους στο χωμα, ειχα τοποθετησει τις καρεκλες και ετοιμαζα τα διχτυα για να φτιαξω την φυλαχτρα, οπου θα κρυβομασταν οι δυο μας.
Εφτασε πισω καθως απλωνα το διχτυ και μου εδωσε ενα χερακι. Μετα του εδωσα 5-6 ομοιωματα και του ειπα που να παει να τα τοποθετησει, ενω εγω πηρα τα υπολοιπα και αρχισα να τα σκορπαω δεξια και αριστερα μπροστα απο την φυλαχτρα. Ο ανεμος ερχοταν ετσι ωστε να μας χτυπαει στην πλατη οταν θα ειμασταν στην φυλαχτρα, οποτε επρεπε να φτιαξω ενα διαδρομο μπροστα μας που θα επετρεπε τις φασσες να προσγειωθουν.
Οταν τελειωσα, αυτη ηταν η αποψη που ειχαμε:
Ικανοποιημενος με την διαταξη των ομοιωματων, καθησα στο σκαμνι διπλα στην καρεκλα που ειχα 'παρκαρει' τον πατερα μου και οπλισα το οπλο. Ειχα παρει μαζι μου το 20αρακι μου (Berreta Silver Pigeon V, 20cal) με φυσσιγγια 6αρια, 24 γραμμαριων με μαλλινη ταπα. Τα τσοκ ηταν 3 αστρα στην κατω και 2 αστρα στην πανω καννη.
Δεν περασαν 3 λεπτα, να'σου ενας κουρατζας να ερχεται απο τα μακρια. Με την σφυριχτρα που κανει σαν κορακας, εριξα τρεις κραυγες και τον ειδα να βαζει γραμμη για την διαταξη των ομοιωματων. Μολις πλησιασε αρκετα, του τραβηξα δυο τουφεκιες και τον ειδα να κατρακυλα σαν πολεμικο αεροπλανο του δευτερου παγκοσμιου που μολις του κοπηκε η μηχανη. Ο θορυβος απο τις τουφεκιες ξεσηκωσε τα πουλια απο το γειτονικο δασακι και, μολις που προλαβα να γεμισω μεχρι να δω μια φασσα να περναει απο πανω μου και να φευγει μαζι με τον αερα. Γρηγορα, σηκωθηκα απο το σκαμνι, και της εριξα ενστικτωδως. Επεσε σαν βρεγμενη πετσετα! 'Ωραια', ειπα μεσα μου, 'θα εχω και μια φυσικη να την βαλω στον προσωμοιωτη'.
'Την ειδες την τουφεκια?', ρωτησα τον πατερα μου αλαφιασμενος.
' Ουτε καταλαβα ποτε προφτασες και την ειδες και την τουφεκισες!', μου απαντησε
Μια δευτερη φασσα περασε και, ενω ηταν μακρια, πηρα θαρρος και της εριξα δυο τουφεκιες αλλα αστοχησα...Δεν πειραζει, εξασκηση, σκεφτηκα, μιας και ηταν η πρωτη μερα στις φασσες απο περισυ τον Σεπτεμβρη. Αφου ικανοποιηθηκα οτι δεν πεταγαν αλλα πουλια, βγηκα απο την φυλαχτρα με τη βεργα στο χερι, πηγα και βρηκα την πεσμενη φασσα και την εστησα ετσι ωστε να φαινεται απο μακρια ωσαν να ετοιμαζεται να προσγειωθει στο κοπαδι.
Αυτο το κολπο βοηθαει πολυ, καθως το πουλι κινειται με τον ανεμο και δινει την εντυπωση στα αλλα, απο μακρια, οτι κατι γινεται και τα ελκυει να ερθουν. Πραγματικα, δεν περασε πολυ ωρα οταν αρχισαν οι φασσες να ερχονται με πιο τακτικο ρυθμο. Μια μια, δυο-δυο, περνουσαν και φαινοντουσαν ενδιαφερομενες στο σχεδιο που ειχα κανει, δινοντας μου την ευκαιρια για συχνες τουφεκιες. Ο πατερας μου ειχε μπει στο νοημα και κοιταζε δεξια-αριστερα να τις εντοπισει καθως ερχονταν και ταυτοχρονα, κρατουσε και απο δυο φυσσιγγια στο χερι για να μου τα δινει οταν εριχνα.
Η ωρα περνουσε ευχαριστα, ο πατερας μου αραχτος στην πολυθρονα με το τσιγαρακι του, εγω με το οπλο, και οι δυο μας να κοιταμε απο που θα ερθουν τα πουλια. Ηταν η πρωτη φορα που το καναμε αυτο μαζι, η πρωτη φορα που εβλεπε ο πατερας μου κυνηγι της φασσας στην Αγγλια (αλλα και πρωτη φορα που εβλεπε και φασσα απο κοντα!), και η ωρα περνουσε ευχαριστα. Αστοχησα σε πουλια που δεν επρεπε, αλλα πηρα και μερικα που ηταν καπως δυσκολα, μαζεψα μερικα και τα εφερα στην φυλαχτρα, ενω αλλα τα εβαλα και αυτα να προσομοιωνουν πουλια σε κοπαδι που εβοσκε. Μετα απο 2 ωρες καταλαβα οτι ειχε βαρεθει ο γερος μου, και ειπα να τα μαζεψουμε. Ειχε παει και 2 η ωρα το μεσημερι και ηξερα οτι θα ηθελε να φαει και να ξαπλωσει, οποτε, αδειασα το οπλο και το εβαλα στην ακρη.
'Δεν παμε να τα μαζεψουμε? Μας εφαγε και ο ηλιος!', του ειπα
'Ελα ντε...Παμε, εχουν κοψει κιολας και βγηκε και ο μεζες.'
'Τραβα φερε εσυ το αυτοκινητο και θα αρχισω εγω να μαζευω τα ομοιωματα και τα αλλα τζατζαλα. Πρεπει να τις μαδησουμε κιολας...' και σηκωθηκα απο το σκαμνι.
Ο πατερας μου αρχισε την ανηφορα για το αμαξι, και εγω ξεκινησα στο χωραφι να μαζευω τα πουλια πρωτα. Προσπαθουσα να θυμηθω την καθε τουφεκια, για να μην ξεχασω κανενα πουλι. Ειχα στο νου μου μια φασσα που τουφεκισα μακρια, και επεσε μες την καλαμια, οποτε πηγα γιαυτην πρωτα. Καθως την πλησιαζα, ειδα τη λευκη ριγα στο λαιμο της και αυτην να καθεται στο χωμα. 'Ωπ..' σκεφτηκα, 'θα με βαλει να τρεχω δαυτη...' και πριν προλαβω να τελειωσω την σκεψη μου, σηκωθηκε και πεταξε λες και δεν την ειχα χτυπησει καν! Να παρει! Και δεν ειναι και πρωτη φορα που μου συμβαινει, επρεπε να ειχα το οπλο μαζι μου. Μαζεψα τις υπολοιπες και γυρισα στην φυλαχτρα. Ο πατερας μου περιμενε διπλα στο αυτοκινητο.
'κατσε να τις παρουμε καμια φωτογραφια!' μου ειπε. Ειχε φερει την φωτογραφικη του μηχανη για να κανει τον καμποσο στους φιλους του.
'θα τις κρεμασω στο στυλο, να ειναι μαζι με το οπλο' του ειπα, 'θα δεις'. Και πηρα αυτη την φωτογραφια (με το τηλεφωνο εγω!)
'Θελω να με παρεις και μενα φωτογραφια με τα πουλια και το οπλο, να κανω πλακα στο Γιαννη. Παει ολο το χειμωνα και φερνει δυο ολη την περιοδο, που να με δει εμενα με τοσες, θα του'ρθει ταμπλας!'
'Και που, δεν πηραμε και πολλες...Κρατα τες τοτε και παρε και το οπλο. Εεεε! δεν ειναι γκλιτσα το τουφεκι, κρατα το σαν κυνηγος, θα σε παρουν χαμπαρι!' τον πειραζα εγω. Με το καμουφλαζ σακκακι και καπελο που του ειχα δωσει, μαζι και τα πουλια αρμαθια καμαρωνε μπροστα στην φυλαχτρα...
Αφου τελειωσαμε με τις φωτογραφιες, του εδειξα πως να μαδαει το στηθος μονο, και τον αφησα στη σκια να τις μαδησει ενω εγω συμμαζευα ολα τα αλλα. Μολις τελειωσα, πηγα και τις μαδησα και εγω και ξεκινησαμε για το σπιτι.
'Θα σου μαγειρεψω και μια για μεσημεριανο', του ειπα
'Σιγα ρε! θα φαμε το βραδυ αμα αρχισουμε να μαγειρευουμε και φασσες!'
' Πεντε λεπτα θα παρει, θα δεις. Μεχρι να πλυνεις εσυ τα χερια σου, θα εχω τελειωσει εγω.'
Και πραγματικα, μεχρι να κοψουν μια σαλατα με τη μανα μου, την ειχα τηγανισει εγω και την ειχα στο πιατο με σαλτσα απο κοκκινο κρασι και βαλσαμικο ξυδι, κομμενη σε φετες. Τους αφησα να φανε και πηγα να συμμαζεψω τα υπολοιπα πουλια και να ξεφορτωσω το αμαξι. Ο τελικος απολογισμος ηταν 13 φασσες, απο τις οποιες μαζεψαμε τις 10. Η αναλογια μου ηταν μια φασσα για καθε 5 τουφεκιες, που σημαινει οτι μου χρειαζεται κι'αλλη εξασκηση....Τωρα με την κριση δεν ειναι να ξοδευουμε φυσσιγγια!
Οι γονεις μου καθησαν αλλες 8 μερες απο τοτε και γυρισαν στην Ελλαδα εχτες. Τωρα, τελειωνω με κατι αλλες μου υποχρεωσεις και με βλεπω απο την Κυριακη και μετα να κανω αρκετη 'εξασκηση'!!!
ΕΕΕΕΕ ρε γλεντια!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου