Χαζευα το θεαμα, η εξοχη παντα με μαγευει και δεν κουραζομαι να κοιταω τα ομορφα τοπια με τα διαφορα χρωματα του καλοκαιριου. Οταν, εφτασα κοντα σε ενα χωραφι που εχω περασει πολλες ομορφες στιγμες κυνηγωντας φασσες (την τελευταια φορα με τον πατερα μου, σχεδον ενα χρονο πριν)...και ειδα την κομπινα να το θεριζει!!!
Δεν εχασα χρονο, πηρα το τηλεφωνο απο την τσεπη και βρηκα τον αριθμο που ηθελα.
'Ρομπερτο!!!!'
'Μπιριγκογκο! Τι κανεις φιλε μου? εχουμε καιρο να τα πουμε!'
'Τωρα περναγα μπροστα απο το χωραφι σου και ειδα οτι το θεριζεται! Ειμαι μες τη χαρα!'
Γελασε στο τηλεφωνο!
'Καταλαβα! πανε τα περιστερια! Πηγαινε οποτε θες, θα τελειωσουμε σημερα το απογευμα με το θερο και μετα θα παρουμε το αχυρο. Και εκει να ειμαστε μην κανεις πισω, ελα και στησε!'
'Αμα εχει κοσμο το χωραφι δεν εχει κυνηγι. Θα περασω αυριο το πρωι, και αν εχετε τελειωσει καλως, αλλιως την Παρασκευη.'
'Οποτε θες, πηγαινε και κατσε οση ωρα θες!'
'Καλως! θα σε παρω να σου πω!'
'Τα λεμε!'
και εκλεισε το τηλεφωνο. Ειδα με την φαντασια μου το γελαστο του προσωπο, ενας ανθρωπος προσχαρος και γενναιοδωρος, καλος φιλος εδω και χρονια.
Τελειωσα με τις δουλειες μου, ο σκυλος πηρε το 'ΟΚ' απο την ομορφη κτηνιατρο που τον περιποιειται απο τοτε που ηταν κουταβι, και μες τη χαρα γυρισα στο σπιτι. Πρωτη μου δουλεια να παω στο γκαραζ, να δω τι προμηθειες εχω. 5 κουτια φυσσιγια Rio νο.6, 30γρμ ειναι ολα και ολα που ειχα για το 12αρι...
'Χμ...'σκεφτηκα, 'πρεπει να κανω προμηθειες...Δεν πειραζει, αμα μου κατσει να ριξω 5 κουτια καλη μερα θα ειναι, ευκαιρια να τα χαλασω κιολας...' Ουτε θυμομουν ποσα χρονια τα ειχα, περισυ δεν πηγε καλα η χρονια και δεν ειχα αγορασει φυσσιγγια και εριξα και καμποσα με το 20αρακι μου οποτε το ειχα παραμελησει το 12αρι.
Κατεβασα τους στρατιωτικους σακους γεματους με ομοιωματα, διχτυα, και στυλους, βρηκα και το σκαμνι που εχω για αυτο το κυνηγι και τα εβαλα ολα σε μια γωνια. Ημουν ετοιμος!
Την επομενη μερα ειχα να κανω κατι δουλειες το πρωι, οποτε με πηρε μεσημερι μεχρι να ευκαιρεσω να ετοιμαστω. Η μερα ηλιολουστη και παλι, με λιγα συννεφα να σπανε την ανταυγεια, με ενα γλυκο αερακι που χρειαζεται για να κινει τα περιστερια, ο,τι πρεπει!!
Μες τη χαρα, πηρα το οπλο απο τον οπλοβαστο (το ημιαυτοματο Beretta AL391 Ulrika, με 3 αστρα τσοκ), φορτωσα τα συμπραγκαλα στο αμαξι και 5 λεπτα αργοτερα ημουν στο χωραφι. Η θεα που ειδα μου ανοιξε την καρδια
Γεματος ο τοπος μπαλες αχυρο και αναμεσα τους ξεσηκωθηκαν καμια 100στη φασσες! (φαινονται στην φωτογραφια σαν μικρα σημαδια στον ουρανο στο βαθος). Εκανα μια βολτα στο χωραφι να τις σηκωσω ολες και να δω που πετανε για να στησω την φυλαχτρα μου αναλογα. Δυο λεπτα αργοτερα ειχα καταλαβει τον τροπο που κινοντουσαν και πηγα κοντα στο φραχτη.Αδειασα τα πραγματα απο το αμαξι, και το αφησα καμια 500αρια μετρα μακρια. Γυρισα στον τοπο και, γρηγορα-γρηγορα εστησα την φυλαχτρα και απλωσα τα ομοιωματα. Γεμισα το οπλο και καθησα στο σκαμνι, το προσωπο μου να σκιαζεται απο το καπελο που φορουσα, τα ρουχα μου καμουφλαζ να μην φαινομαι, ολα ετοιμα.
Δεν περασαν 3 λεπτα και 8 φασσες φανηκαν στο βαθος να ερχονται γραμμη προς εμενα. Τις περιμενα να πλησιασουν και, οταν ηταν σε αποσταση βολης, σηκωθηκα και αδειασα την καραμπινα....χωρις να αγγιξω ουτε ενα φτερακι! Γρηγορα ξαναγεμισα και επανελαβα την ιδια διαδικασια στο δευτερο γκρουπ που ερχοταν απο μακρια. Τιποτα! Μηδεν! 6 φυσσιγγια και δεν ειχα παρει τιποτα!
Δεν απογοητευτηκα. Καθε φορα, την πρωτη μερα το ιδιο συμβαινει: ολο το χειμωνα βαραω με το τουφεκι και παρνει λιγο εξασκηση μεχρι να συνηθισω τον τροπο σκοπευσης με το λειοκανο. Καθε τετοια εποχη παντρευεται ο 'μπαμπακος' και τον τιμω αναλογως!!! Ουρα, σωμα, μυτη, Μπαμ! αλλα μην σταματας την κινηση, ελεγα μεσα μου, με τα ματια μου καρφωμενα στον ουρανο, περιμενοντας το επομενο πουλι.
Δεν περασε πολυ ωρα οταν μια μοναχικη φασσα ηρθε απο τα αριστερα και εδωσε ολα τα σημεια οτι ερχεται να προσγειωθει. Την περιμενα μεχρι να ερθει κοντα, και της εριξα, βλεποντας την να 'σακουλιαζεται' στον αερα και να πεφτει κατρακυλωντας στο χωμα. Περιμενα ενα δυο λεπτα ακομα και, οταν δεν ειδα αλλα πουλια να ερχονται, βγηκα απο το γιατακι, τακτοποιησα τα ομοιωματα καπως και εβαλα το πουλι στο ειδικο στηριγμα που το εκανε να φαινεται πως αιωρειται πανω απο τα ομοιωματα, ετσι ωστε να φερει και αλλα πουλια.Γυρισα στη φυλαχτρα και περιμενα. Δεν περασε πολυ ωρα οταν περασαν αλλα δυο πουλια και καταφερα το ενα. Ειχα αρχισει να συνηθιζω το οπλο και παλι, και η σκοπευση μου βελτιωνοταν με καθε τουφεκια. Σε αλλη μια ωρα ειχα ριξει 30-40 φυσσιγγια, αστοχωντας αλλα παιρνοντας και μερικα πουλια που και που, πολλα στην τριτη τουφεκια. Τα εβαζα στο συνολο των ομοιωματων, για να φαινονται πολλα και να φερνουν τις φασσες απο μακρια.
Ο αερας ειχε αλλαξει και ετσι αναδιεταξα το σχεδιο των ομοιωματων, προσπαθωντας να το κανω ιδανικο για την προσελκυση των πουλιων. Η διαταξη μου φαινοταν να δουλευει, μιας και η ροη των πουλιων ηταν συνεχης και μου επετρεπε τουφεκιες που ηταν ιδιαιτερα διασκεδαστικες, αλλες δυσκολες, αλλες ευκολες. Δεν με ενοιαζε...Ημουν στην αγαπημενη μου εξοχη, την πρωτη μερα στις φασσες, τα πουλια ηταν πολυπληθη και ερχοντουσαν με συχνοτητα που μου επετρεπε καλα διαλλειματα αλλα φορες-φορες αναβαν και την καννη απο τις τουφεκιες.
Μιαμιση ωρα αργοτερα ειχα βαρεσει 3 κουτια φυσσιγγια και μου μεναν αλλα δυο...'Φτανει...' ειπα μεσα μου, 'μεχρι να μαζεψω και να καθαρισω, θα παει η ωρα για φαΐ...'. Αδειασα το οπλο, το εβαλα στην θηκη του,μαζεψα μερικους καλυκες που μου ειχαν ξεφυγει απο νωριτερα και βγηκα απο την φυλαχτρα να μαζεψω τα ομοιωματα και τα πουλια. Ειχα στο νου μου ποσα ειχα βαρεσει, αλλα καμια φορα ξεχνιεμαι, και ετσι εψαξα το χωραφι λεπτομερως για να μην ξεχασω κανενα. Η υποψια μου επιβεβαιωθηκε! Πρωτη μερα στις φασσες και πηρα Αριστα: 20!!!
Εμασα τα ομοιωματα, τακτοποιησα την φυλαχτρα και τα διχτυα και αρχισα να τις ξεπουπουλιζω. Μιση ωρα αργοτερα ημουν ετοιμος, πηρα το αμαξι, φορτωσα τα πραγματα και, με το χαμογελο στα χειλη, ξεκινησα για το σπιτι...Τωρα, πραγματικα, εφτασε το καλοκαιρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου