Στην Ζουγκλα....Μερος 4.5...!

Πήρε τη θήκη με το όπλο και ξεκινήσαμε για το σπίτι.

Τους βρήκαμε όλους μαζεμένους όρθιους στη στενάχωρη κουζίνα να ακουμπάνε όπου βρήκαν βολικό με χαλαρή διάθεση και ένα ποτήρι στο χέρι. Ο αέρας μοσχομύριζε από τα φαγητά. Ο Γκάρεθ είχε το ελεύθερο χέρι του ακουμπισμένο χαλαρά στο κεφάλι του Λούγγερ και τον χάιδευε αφηρημένα. Ο Πιέρ έκανε το ίδιο στην Όσλο. Φτιάξαμε και εμείς τα ποτά μας και μπήκαμε στην παρέα. Δυό έλληνες, δυό άγγλοι, δυο νοτιοαφρικάνοι (και δυο γομάρια σκύλοι) κουβεντιάσαμε σα να γνωριζόμασταν χρόνια. Η ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού και η φιλόξενοι οικοδεσπότες δεν άφησαν τον πάγο να μπει ανάμεσά μας.

Βγήκαμε έξω στη μεγάλη βεράντα όπου οι άγγλοι είχαν ήδη βγάλει τα όπλα από τις θήκες και τα είχαν ακουμπήσει στο μεγάλο τραπέζι. Ο αδελφός μου άνοιξε τη δική του θήκη ενώ ο Πιέρ πήγε στον οπλοβαστό του σπιτιού να φέρει το 222 για να το δω. Αυτό που στα κινέζικα του αδελφού μου έχει επίπεδη τροχιά, αλλά δεν κάνει για μεγάλα ζώα. Ακούμπησε το όπλο του δίπλα στα άλλα μέσα σε φιλοφρονήσεις και πειράγματα. Ήταν βλέπετε ειδική παραγγελία για την Αφρική με σούπερ διόπτρα με φωτάκι και όλα τα συναφή. Ήρθε και ο Πιέρ με μιά διόπτρα πάνω στην οποία κρεμόταν ένα όπλο(?). Σχεδόν όσο το αεροβόλο που έχω στο σπίτι για την κόρη μου. Μάλλον λίγο μικρότερο. Μου το έδωσε γελώντας.

-          Ορίστε.

-          Ευχαριστώ.

Το πήρα στα χέρια. Πανάλαφρο. Η διόπτρα 8Χ56 Swarowski. Ψιλοχοντροταλαιπωρημένη με ένα βαθούλωμα. Ήταν τουλάχιστον καθαρή με απλό νηματόσταυρο. Εντυπωσιάστηκα; Δε θα το έλεγα. Το ακούμπησα στο τραπέζι. Ήταν φανερό ότι τό όπλο ήταν πολυχρησιμοποιημένο πράγμα που λέει κάτι για την αποτελεσματικότητά του. Γύρισα στους άλλους. Ο Πιέρ κρατούσε το όπλο του αδελφού μου όλο θαυμασμό. Η ανάγνωση του ονόματος της φάρμας στην κάνη τον έκανε να γελάσει. Τί αντίθεση ανάμεσα σε αυτό το καλογυαλισμένο άσπιλο πανάκριβο όπλο-κόσμημα και στο εργαλείου που έφερε για μένα! Έπιασα τα υπόλοιπα όπλα, τα επώμισα κοίταξα από τις διόπτρες. Ένα ήταν σίγουρο: Ήμασταν έτοιμοι!

Οι συζητήσεις στροβιλίζονταν γύρω από ένα θέμα: το κυνήγι! Ο λόγος που μαζευτήκαμε όλοι εδώ. Να ρίξουμε με τα όπλα στη σαββάνα. Το μέσο για την απελευθέρωση. Να αιστανθούμε λίγο σαν τον πρωτόγονο κυνηγό σε σύγχρονη έκδοση. Η επιδίωξη για ανάμειξη με την αβίαστη, αμόλυντη φύση όπως είναι χαραγμένη στο DNA του δίποδου περιπλανητή στην μακροχρόνια πορεία του στην επιβίωση. Να απελευθερώσουμε και να χαρούμε τα άγρια ένστικτά μας που πνίγουμε στους καναπέδες του πολιτισμού. Να πετάξουμε από μέσα μας τη μόλυνση του ‘σύγχρονου τρόπου ζωής’ και να γυρισουμε πίσω στα βασικά. Να εξαγνιστούμε βασιζόμενοι μόνο στα ένστικτά μας. Να βιώσουμε ωμή και συμπυκνωμένη απελευθέρωση να πάθει έμφραγμα η καθημερινότητα που μας πνίγει. Την έχει ανάγκη η ψυχή του ανθρώπου μια ‘Αφρική’.

Βοηθήσαμε όλοι να στρωθεί το τραπέζι. Η οικοδέσποινα έφερε τα φαγητά και η συζήτηση συνοδεύτηκε από εξαιρετικά εδέσματα και ντόπιο κρασί. Τον επίλογο στο λουκούλιο αυτό γεύμα έγραψε το σπιτικό παγωτό που απέκτησε το όνομα springbok ice-cream, μια και τα μόνα γαλακτοφόρα θηλαστικά στη φάρμα χοροπηδούσαν στη σαβάνα. Η νύχτα είχε προχωρήσει παραπάνω από όσο μπορούσαμε να αντέξουμε. Είχε ήδη μπει η τρίτη μέρα της περιπέτειάς μας. Ο Μορφέας μας καλούσε από ώρα. Το γεμάτο στομάχι έκανε τα μάτια μας ακόμη πιο βαριά. Σηκωθήκαμε και βοηθήσαμε να μαζευτεί το τραπέζι. Ευχαριστήσαμε τους οικοδεσπότες και ιδίως τη Σάντη για το εξαίσιο γεύμα και αποσυρθήκαμε. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο πριν ακουμπήσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και αφεθώ στη γλυκιά λήθη του ύπνου. Το ξημέρωμα θα έφερνε την πρώτη μέρα στη σαβάνα.

ΥΓ: πρεπει να κανω μια υποσημειωση εδω...Οταν εβαλα το κειμενο του αδερφου μου στο προηγουμενο ποστ, δεν υπολογισα οτι υπηρχαν καποια κενα στο κειμενο που θα ακολουθησει και αφησα το τελος της δευτερης μερας εκτος. Εκανα μια αλλαγη τωρα και στα δυο κειμενα, οποτε συντομα θα εχουμε και την συνεχεια...!