Σήκωσα το κεφάλι μου από το μαξιλάρι σαστισμένος. Τί με ξύπνησε; Κοίταξα γύρω μου να καταλάβω που βρίσκομαι. Το φως έμπαινε από τα σφαλισμένα παράθυρα. Έπιασα το ρολόι. Οκτώ η ώρα. Ένιωθα πιασμένος. Ήμουνα στην ίδια θέση που έπεσα για ύπνο. Μάλλον δεν κουνήθηκα όλο το βράδυ. Μια κοφτή στριγκή κραυγή ακούστηκε από έξω. Κάτι σαν κοράκι με κοκκύτη. Ανακάθισα στο κρεβάτι. Οι άγγλοι δεν ήταν στο δωμάτιο. Μπορούσα να δω τα άδεια κρεβάτια τους πάνω από το τραπέζι του μπιλιάρδου. Ο αδελφός μου σάλευε μέσα στα σκεπάσματα. Άνοιξε τα μάτια του. Η κραυγή ακούστηκε ξανά. Σα να ερχόταν από ψηλά.
- Τί είναι αυτό; Ο αδελφός μου χαμογέλασε αγουροξυπνημένα.
- Το Ίμπις. Το ξυπνητήρι της Αφρικής. Καλωσήρθες! Τί ώρα είναι;
- Οκτώ. Ο Γκάρεθ και ο Ντέιβιντ έχουν σηκωθεί. Σήκω να πάμε στο σπίτι. Χάνουμε χρόνο. Η σαβάνα μας περιμένει.
- Πάμε. Η Σάντη θα έχει ετοιμάσει πρωινό. Φτιάχνει κάτι μπισκότα! Ντύσου.
Δε χρειάστηκε να το ξαναπεί. Πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια και ντυθήκαμε με ‘λάιτ’ παραλλαγή να πάμε στην κουζίνα. Η σκέψη του ζεστού καφέ και των εδεσμάτων για μια στιγμή έδιωξε την σαβάνα από το μυαλό μου.
Η Σάντη μας καλημέρισε στην κουζίνα. Οι υπόλοιποι ήταν έξω. Το τραπέζι είχε στρωθεί στην μεγάλη βεράντα που συνέχιζε στον κήπο με το χορτάρι. Αυγά, τοστ, τυριά, αλλαντικά, γλυκά, όπλα, όλα πάνω στο μεγάλο τραπέζι. Το πιο πλήρες πρωινό για τη σαβάνα. Τα φαγώσιμα φρέσκα, φτιαγμένα ως επί το πλείστον επί τόπου από την οικοδέσποινα. Τα όπλα θα ήταν εντελώς παράταιρα οπουδήποτε αλλού. Εδώ κατείχαν την πρώτη θέση και γύρω τους ο Πιέρ και οι δύο άγγλοι μασουλούσανε και κουβέντιαζαν. Χαιρετίσαμε, βάλαμε καφέ, πήραμε από ένα μπισκότο στο χέρι και πήγαμε κοντά τους. Για άλλη μια φορά μιλήσαμε για όπλα και τα χαζέψαμε στο φως του ήλιου αυτή τη φορά. Εντυπωσιάστηκα ξανά από τα κοσμήματα που φέραμε στις θήκες και έριξα δεύτερη ματιά στο 222. Ίσως να το είχα αδικήσει χθες στο σκοτάδι. Συνέχιζε να μοιάζει με παιχνίδι. Σα να το προσάρμοσαν στη διόπτρα ένα πράμα. Ήταν γεμάτο γρατζουνιές και χτυπήματα. Τουλάχιστον δεν έχω να φοβάμαι μην το χτυπήσω πουθενά. Το πήρα παραπέρα, το έβαλα στον ώμο. Ελαφρύ, βολικό. Κοίταξα μέσα από τη διόπτρα. Πεντακάθαρη. Το σταυρόνημα ο ορισμός του όρου. Τίποτα δεν γινόταν απλούστερο σε αυτό το όπλο. Η δύναμη της απλότητας; Το έλπιζα. Ο αδελφός μου με πλησίασε χωρίς να το καταλάβω.
- Πώς σου φαίνεται;
- Τί να σου πω; Μάλλον δεν κάνει για ελέφαντες. Για γαζέλες, θα το τσεκάρω.
- Μια χαρά είναι. Ταχύτατο!
- Δε θα κάνει αγώνα δρόμου με τις γαζέλες.
- Η σφαίρα πάει με 3000 πόδια. Έχει το ίδιο zero από τα 50 έως τα 150μ. Θα το μηδενίσουμε στα 100 και στην ουσία θα σημαδεύεις κέντρο από τα 50 έως τα 200μ...
Έπρεπε να τον κόψω πριν αρχίσει πάλι τα κινέζικα.
- Καλά, καλά. Μόλις το μάθω δεν έχετε τύχη. Δυο-τρεις σφαίρες να ρίξω μόνο και θα δεις.
- Γιατί δε ρίχνεις μία; Το όπλο είναι ρυθμισμένο.
- Πού να ρίξω, εδώ; Όταν πάμε κάπου θα ρίξω.
- Εδώ είναι Αφρική. Κάτσε να φέρω μια σφαίρα. Θα πάμε λίγο πιο μπροστά. Να φέρω και τη κάμερα.
Έφυγε και μίλησε με τον Πιέρ. Μπήκε στο σπίτι και ήρθε με την κάμερα στο χέρι.
- Πάμε.
- Πού;
- Μπροστά, μετά τα δέντρα συνήθως έχει κίνηση.
- Πάμε, να δούμε.
Πήρα τη σφαίρα και τον ακολούθησα. Μετά τα δέντρα δεν είχε δρόμο. Προφανώς δεν πηγαίναμε να κάνουμε τους τροχονόμους. Σταματήσαμε στο φράχτη πίσω από ένα μεγάλο δέντρο. Μπροστά μας ήταν καμιά κατοστή μέτρα επίπεδο έδαφος χωρίς βλάστηση. Ο αδελφός μου μου έκανε σήμα και ετοίμασε την κάμερα. Έριξα μια ματιά και πέρασα τη σφαίρα στη θαλάμη σπρώχνοντας με προσοχή τον ουραίο. Ο στόχος ήταν αμέριμνος στα 70 περίπου μέτρα. Έπρεπε να μείνει αμέριμνος. Επώμισα το όπλο και ακούμπησα τον δεξιό μου ώμο στον κορμό. Πήρα βαθειά ανάσα και την άφησα ήρεμα. Πριν ξεμείνω από αέρα κράτησα την ανάσα μου και επικεντρώθηκα στον λεπτό σταυρό που χόρευε μπροστά από τη γούνα. Η διόπτρα δε με απασχόλησε καθόλου, πράγμα που λέει πολλά για την ποιότητα της Swarovski. Σταθεροποιήθηκα όσο μπορούσα. Ήρθε η ώρα να δοκιμάσω την σκανδάλη. Ο δείκτης μου άρχισε να αυξάνει την πίεση σταδιακά, δειλά. Σα να πήρα ένα ανεπαίσθητο πρώτο στάδιο. Μπορεί και να ήταν το μαλακό μαξιλαράκι στην τελική μου φάλαγγα. Αύξησα την πίεση με το μάτι μου να κρατά το όπλο ευθυγραμμισμένο. Ο δυνατός κρότος με τρόμαξε. Δεν περίμενα τόσο θόρυβο από τόσο μικρό όπλο. Είχε τρομάξει και τον αδελφό μου.
- Με τρόμαξες. Έκανες μια ώρα να ρίξεις. Δεν ξέρω αν το πήρα στο βίντεο...
- Δεν πειράζει, το είδα εγώ. Follow through! Το όπλο έχει ελεγχόμενη ανάκρουση.
- Τί σου έλεγα για το όπλο; Όσο το χρησιμοποιείς, τόσο θα σου αρέσει. Άντε, πήγαινε να το φέρεις. Εγώ πάω να συνεχίσω τον καφέ μου.
Το πρώτο μου θήραμα στην Αφρικάνικη ήπειρο δεν ανήκε στο “Big Five”. Η αναφορά του δε θα προκαλούσε θαυμασμό στις συζητήσεις μεταξύ κυνηγών. Μπορεί και να προκαλούσε το γέλιο. Δεν παύει όμως να είναι το πρώτο. Και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με τίποτα. Ήταν ένα ταπεινό τρωκτικό που περνούσε μεγάλο μέρος της ζωής του χωμένο μέσα στο χώμα της σαβάνας. Για μένα όμως το μικρό μέγεθος δεν μειώνει τη σημασία του θηράματος. Είναι το ίδιο ζωντανό και το ίδιο σημαντικό με κάθε πλάσμα που με τιμά με το να ποζάρει άθελά του μέσα στη διόπτρα μου πίσω από τον τρεμάμενο νηματόσταυρο. Σαν τέτοιο θα πάρει τη θέση που του αρμόζει χαραγμένο στην ταλαιπωρημένη μου μνήμη.
Δεν άργησα να φτάσω κοντά του. Η βολή το είχε βρει στο λαιμό κάνοντας ένα τεράστιο αναλογικά τραύμα. Τουλάχιστον πήγε ακαριαία. Αν δεν χαρακτηριζόταν βλαβερό λόγω των ανασκαφών που έκανε δε θα του έριχνα. Το σήκωσα από την ουρά και πήγα πίσω στη βεράντα. Κανένας δε φάνηκε να έχει ενοχληθεί από την τουφεκιά τόσο κοντά στο σπίτι. Ο αδελφός μου τα είχε προλάβει στους άλλους. Με υποδεχτήκανε με χειροκρότημα. Πρώτος μίλησε ο Γκάρεθ.
- Μπράβο Γιώργο! Ωραία βολή! Πως σου φαίνεται το όπλο;
- Ωραίο. Ελαφρύ με καλή σκανδάλη και ελεγχόμενη ανάκρουση. Πρέπει να ρίξω μερικές να το συνηθίσω όμως.
- Πιστεύω πως θα έχεις την ευκαιρία. Έλα να τελειώνεις με το πρωινό να οργανωθούμε.
Ακούμπησα τον νεκρό σκίουρο στο χώμα μπροστά από τη βεράντα και πήγα να αφήσω το όπλο. Το ξάπλωσα πάνω στο τραπέζι με τον ουραίο ανοιχτό. Πήρα το φλιτζάνι με τον καφέ και το έφερα στο στόμα μου με το βλέμμα στο 222. Το καυτό υγρό κατέβηκε τον οισοφάγο ως επισφράγιση μιας μυστικής συμφωνίας με τον νέο μου σύμμαχο στη δημιουργία εμπειριών στη Μαύρη Ήπειρο.
Μετά το χορταστικό πρωινό ο Πιέρ πρότεινε να μας κάνει μια βόλτα στην φάρμα να δούμε τη διαμόρφωση του εδάφους και να χαζέψουμε τα ζώα. Η ιδέα του μας φάνηκε εξαιρετική και πήγαμε να πάρουμε τις φωτογραφικές μηχανές να αποθανατίσουμε την εμπειρία. Πήρα την σούπερ φωτογραφική μου και πήγα να επιβιβαστώ στο Land Rover. Άνοιξα την πίσω πόρτα και βολεύτηκα στο σκληρό πάτωμα. Ένοιωσα να με κοιτάνε. Σήκωσα το βλέμα και είδα όλους τους υπόλοιπους να με κοιτάν από τα καθίσματα. Μου μίλησε ο Πιέρ.
- Δεν έρχεσαι καλύτερα μπροστά; Θα περάσουμε μέσα από τη φάρμα και έχει λακούβες.
Είχα ξεχάσει ότι το αυτοκίνητο είχε καθίσματα. Ήμουν ικανοποιημένος και μόνο που θα μπορούσα να τεντώσω τα πόδια μου. Βγήκα διστακτικά και κάθισα πίσω αριστερά έτοιμος για τη πρώτη μου άνετη μετακίνηση στην Αφρικανική ήπειρο! Το Land Rover χοροπηδούσε αδιάκοπα καθώς ο Πιέρ έκανε συνεχώς ζικ-ζακ να αποφύγει τους λοφίσκους των τερμιτών και τις τρύπες που είχαν σκάψει διάφορα ζώα. Η προσδοκία μου για άνετη μετακίνηση είχε πάει περίπατο μαζί με κάθε διάθεσή μου για γκρίνια. Το ανοιχτό παράθυρο ήταν η καθαρότερη οθόνη τηλεόρασης! Κάθε λογής ζώο που χάζευα σαν παιδί στα ντοκυμαντέρ βρισκόταν μπροστά μου με σάρκα και οστά, κυριολεκτικά! Η καλύτερη προσομοίωση είναι βόλτα σε ενυδρίο…. Περίμενα τη φωνή του σερ Ρίτσαρντ Ατέμπορω να ολοκληρωθεί η παραίσθηση….
- Δεν κάνουμε μια στάση για κατούρημα;Ομολογώ ότι η φωνή που με έσυρε στην πραγματικότητα δεν έμοιαζε με αυτή που είχα συνηθίσει από την τηλεόραση. Γύρισα και κοίταξα τον αδελφό μου που είχε κατεβάσει τα κυάλια.
- Τι κοιτάς; Με έπιασε ο καφές.
Τι να του πω; Να κοιτάξει τον προστάτη του; Να ανοίξει σχολή ρομαντικής περιήγησης; Απλά ξεφύσηξα. Κατέβηκα μαζί με τους άλλους μόλις το αμάξι σταμάτησε. Γύρισα στον αδελφό μου μου είχε βάλει πορεία για ένα δεντράκι.
- Να προσέχεις για κανένα πύθωνα που έχει όρεξη για γλωσσόφιλα…
- Είναι χειμώνας και δεν κυκλοφορούν ερπετά. Μου φώναξε χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει. Τα είχε σκεφτεί όλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου