Τα παιδικα ματια...

Το κειμενο που ακολουθει, ειναι γραμμενο απο τον αδερφο μου, εδω και μερικα χρονια, σαν εισαγωγη στην περιγραφη του καινουριου του (τοτε) Theoben Eliminator. Ειναι συγκεκριμενες οι στιγμες που μπορει να μεινουν ανεξιτηλες στην μνημη, και αυτα που περιγραφει ειναι τα δικα μας πρωτα βηματα στην μαγικη περιπετεια που ειναι το κυνηγι...Περπατουσαμε μια μερα παρεα στην Αφρικανικη σαβαννα, οταν αναπολησα τις κυνηγετικες μας περιπετειες απο τοτε που ημασταν παιδια...Σπουργιτια με τα αεροβολα, τσιχλες και κοτσυφια με τα λειοκανα, κουνελια στην Αγγλια, και τωρα αντιλοπες στην Αφρικη...Και ομως, οι πρωτες μας εξορμησεις με τα αεροβολα στο χερι, στα χωραφια του παππου στο χωριο ειναι απο τις πιο εντονες αναμνησεις που εχουμε κρατησει. Ελπιζω να σας ταξιδεψει οπως ταξιδεψε και εμενα...

Theoben Eliminator – Ο Θρύλος!

Η πρώτη επαφή μου με αεροβόλο έγινε όταν ακόμα δεν μπορούσα να το σηκώσω. Ο πατέρας μου μας έπαιρνε με τον αδερφό μου για «κυνήγι» μιά φορά στο τόσο. Πηγαίναμε με το αυτοκίνητο κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και περιμέναμε μήπως έρθει κανένα πουλί. Τις περισσότερες φορές μάταια, μα στα γουρλωμένα παιδικά μου μάτια το Slavia 620 στα χέρια του πατέρα μου έμοιαζε κανόνι και ο πατέρας μου τιτάνας.

Τα χρόνια περάσανε και θυμάμαι να περιφέρομαι στο χωριό με τον αδερφό μου και να κυνηγάμε τσόνια, αυτός με το θρυλικό στο μυαλό μου Slavia και εγώ με ένα άλλο αεροβόλο του θείου μου. Τόσο ξέραμε....

Μεγαλώσαμε, πήραμε καραμπίνες και ξεχάσαμε τα αεροβόλα. Το Slavia μου φαίνεται τώρα σαν κλαδάκι και μόνο κάτι παλιές φωτογραφίες φανερώνουν ότι κάποτε ήταν ψηλότερο από μένα. Δε μου φαίνεται πια κανόνι... Τώρα κάθε σαββατοκύριακο φορτώνουμε τις Μπερέτες στο αυτοκίνητο και οι αναρτήσεις κάθονται από τα φυσίγγια. Φύγαμε για σπουδές. Και οι δύο «έξω», αλλού ο καθένας. Οι Μπερέτες σίγασαν και μπήκαν στο ντουλάπι. «Θα πάρω αεροβόλο!» μου ανακοινώνει με χαρά ο αδελφός μου από την Αγγλία. «Τί να το κάνεις ?» του απαντάω περιπαιχτικά. «Να πάω κυνήγι.» μου απαντάει φυσικά. «Γέμισε η Γηραιά Αλβιόνα τσόνια ?» του απαντάω ειρωνικά «Όχι ρε!» μου λέει, «θα πάω για κουνέλια!». «Άι στο διάλολο! Και γω σε πίστεψα!».

Έτσι βρέθηκα να ξεπαγιάζω πίσω από ένα θάμνο στην Αγγλία να κυνηγάω αγριοκούνελα και φάσσες με τον αδερφό μου. Αυτός με ένα HW 97 lasaglide και εγώ με ένα Diana 34. Πρώτη φορά σημάδευα μέσα από διόπτρα. Πρώτη φορά χτυπούσα φάσσα. Πρώτη φορά χτυπούσα κουνέλι... Και ξέρετε τι σημαίνει πρώτη φορά. Κάθε φορά που έφευγα σκεπτόμουν πότε θα ξαναγυρίσω. Ήταν και εκείνα τα περιοδικά. AirgunWorld, Airgunner. Τα είχε στοίβες ο αδερφός μου μιά και ήταν συνδρομητής. Τί ωραία όπλα είδα εκαί μέσα! «Γιατί δεν παίρνουμε ένα Eliminator?» ρωτάω τον αδερφό μου. «Δε γίνεται. Χρειάζεται F.A.C.». «Κοίτα! Εκπληκτικό το νέο Dual Magnum! Πάρε ένα!» «Τρελλός είσαι? Έχει 800 λίρες. Άσε που χρειάζασαι F.A.C.». FAC! Μου ακούγεται σα δράκος! Θηρίο! Να πάρει!

Καθόμουνα στο κυλικείο του νοσοκομείου με ένα συνάδελφο που έψαχνε αυτοκίνητο στη Χρυσή Ευκαιρία. «Άσε τη φυλλάδα να πούμε καμμιά κουβέντα» του λέω. «Δε γίνεται. Σε λίγο θα ξαναγυρίσουμε στην εφημερία και γίνεται κόλαση!» Παίρνω και εγώ το κομμάτι με τα γενικά να χαζέψω. Ώπα! Έχει και όπλα. Σελίδα 44. Για να δώ.... Δεν είναι δυνατον!!!! “Πωλείται αεροβόλο Theoben Eliminator. Πολύ δυνατό”. Eliminator στην Ελλάδα! Εδώ δεν έχει FAC! Τί κάνω εδώ ακόμα? Γίνεται να φύγω από την εφημερία? Το έχει ακόμα?....

Κατάφερα να πάω να το δώ μετα από μία εβδομάδα. Αυτός που το πουλούσε δεν ήξερε τι είχε στα χέρια του και το έδινε γιατί δεν μπορούσε να χτυπήσει τίποτα. Χαρακτηριστικά μου είπε ότι τον πιάσανε «αμερικανάκι» με τη μεγάλη δύναμη. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Ήταν σε άριστη κατάσταση. Δεν είχε ρίξει ούτε 100 βολίδες. «Δε μου λες κάτι, φαίνεσαι να ξέρεις. Τί είναι αυτό το όπλο?» Τι να του πω? Ότι με στοιχειώνει τόσα χρόνια? Ότι έχω φανταστεί να το κρατάω άπειρες φορές? Ότι έχω κυνηγήσει με αυτό στα όνειρά μου? «Είναι το ισχυρότερο αεροβόλο σπαστής κάνης στον κόσμο» του λέω και το παίρνω αγκαλιά να πάω στο αυτοκίνητο. Πάω στοίχημα πως δεν είχε ξαναδεί τέτοιο χαμόγελο σε άνθρωπο.

Έδωσα το Slavia για επισκευή. «Δεν αξίζει τον κόπο. Να το αλλάξεις» μου είπαν και το πήρα πίσω. «Τι το θες το Eliminator?» με ρωτάνε. «Είναι βαρύ, τεράστιο, έχει ανάκρουση, έχει μέτρια σκανδάλη....Να το αλλάξεις». Εγώ γελάω. Τι να τους πω? Ότι ακόμα έχω εκείνα τα γουρλωμένα παιδικά μάτια? Αυτά πως να τα αλλάξω?