Ανοιξα το ψυγειο και πηρα το πακετο βουτυρο που ηθελε η αγαπημενη μου, και ανοιξα τον καταψυκτη για να παρω την πιτσα που θα τρωγαμε εκεινο το βραδυ. Εσυρα το συρταρι του καταψυκτη και το ελαφρυ του βαρος μαζι με τα μιζερα 3 πακετα με κιμα και κρεας απο τα ελαφια που ειχα βαρεσει τους προηγουμενους 3 μηνες, εστειλαν συναγερμο στο μυαλο μου.
'Δεν ειναι δυνατον...' ειπα μεσα μου, 'ετσι που παμε θα μεινουμε απο κρεας!' Η σκεψη επισκεψης στον χασαπη με γεμισε με τρομο. Εχω να αγορασω κρεας (εκτος απο λουκανικα και μπεϊκον και καμια χοιρινη μπριζολα) πανω απο 5 χρονια, και δεν ειχα σκοπο να αλλαξω το εθιμο τωρα.
Με το βουτυρο και την πιτσα στο χερι επεστρεψα στην κουζινα.
'Παω να κανω ενα τηλεφωνο', ειπα στη γυναικα μου, 'ειδες την κατασταση στους καταψυκτες? Δεν εχουμε τιποτα!'
Με κοιταξε απορρημενη, αλλα δεν περιμενα για απαντηση...Ειχα ηδη πατησει το κουμπι για να καλεσω τον φιλο μου που εχει την εκταση με τα ελαφια.
'Ελα Ντεϊβιντ, ο Μπιριγκογκος ειμαι, τι κανεις?'
'Κι'ελεγα ποτε θα με παρεις! Ειμαι στο δασος αυτη τη στιγμη και βλεπω 9-10 ελαφια μπροστα μου!' 'Γι'αυτο σε παιρνω! Ποτε βολευει να παμε καμια βολτα? Μπορεις αυριο?'
'Κοιτα, δεν πας μονος σου? Θα'ρθω εγω αργοτερα το πρωι, θα σε παρω τηλεφωνο μολις φτασω στην φαρμα'
'Εγινε! θα ειμαι εκει στις 6.30 αμα σε ρωτησει ο αγροτης!', του απαντησα ενθουσιασμενος και εκλεισα το τηλεφωνο.
'Παω κυνηγι αυριο το πρωι, το κανονισα', ειπα στη γυναικα μου, και εφυγα τρεχοντας πανω στις σκαλες, να δω αν εχω οτι χρειαζομαι για την εξορμηση. Εβαλα το μαχαιρι, 12 σφαιρες, το ουραιο και το σιγαστηρα στην ακρη και ελεγξα το τουφεκι στον οπλοβαστο.
Πηγα στο γκαραζ και διαλεξα τα ρουχα και το δισακι που θα επαιρνα μαζι, και εβαλα την καμερα και το νερο μεσα για να μην τα ξεχασω. Σειρα ειχε το αμαξι: εβγαλα το ενα κλουβι απο μεσα και εκανα χωρο οπου εβαλα το φορητο ψυγειο που χωραει ενα ολοκληρο ελαφι. Μεσα σε μιση ωρα ημουν ετοιμος!
'Ετοιμος!' ειπα στη γυναικα μου, 'παω για ελαφια αυριο!'
'Ειπα και γω! τι τον επιασε!...Καλα, εγω θα ειμαι στο Λονδινο απο το πρωι. Καλα θα κανεις, πραγματικα, εχουν τελειωσει οι προμηθειες!'
'Ειναι και τελευταια ευκαιρια', προσπαθησα να δικαιολογηθω,'την αλλη εβδομαδα κλεινει η περιοδος και δεν θα μπορεσω να ξαναπαω μεχρι τον Αυγουστο μετα...'
Το επομενο πρωι επινα καφε στις 6 η ωρα. Εβαλα το λουρι στην σκυλα μου, και ο σκυλος μου ενθουσιαστηκε, πιστευοντας οτι θα παμε βολτα. 'Οχι Τζακ, εσυ θα κατσεις να φιλας το σπιτι...Ειναι της Ρουμπι η σειρα, θα παμε για ελαφια!' τον καθησυχασα.
Σαν να καταλαβε, και πηγε στο κρεβατακι του, απ'οπου με κοιταζε με παραπονο...Εβαλα τα πραγματα στο αυτοκινητο, φορτωσα το σκυλι, και εφυγα για το δασος.
Η μερα μουντη, με μια πρωινη ανταρα παντου, προιδεαζε για μια ζεστη ημερα, και ελπιζα να εχει ηλιο, τουλαχιστον να ευχαριστηθουμε την βολτα στο δασος.
Μιση ωρα αργοτερα, γεμιζα το οπλο καθως εμπαινα στο δασος, με την σκυλιτσα μου στο πλαϊ. Περασαμε μια πυλη και αρχισαμε στην ανηφορα προς το δασος. Στα αριστερα μου, ενα ανοιγμα με γρασιδι, που οδηγουσε σε ενα φρεσκοσπαρμενο χωραφι. Αποφασισα να κανω μια παρακαμψη και να κοιταξω στο χωραφι, μιας και μπορει να ηταν ελαφια εκει. Ησυχα, αρχισα το περπατημα προς το χωραφι. Δεν ειχα κανει 100 μετρα, οταν απο τα αριστερα μου, εμφανιστηκε ενα αρσενικο πλατωνι. Με τα μεγαλα του κερατα και το αθλητικο του σωμα, σταθηκε στη μεση του δρομου και με κοιταξε. Παγωσα.
Αργα, εβγαλα το τουφεκι απο τον ωμο, ριχνοντας ταυτοχρονα μια ματια στο σκυλι, που ειχε τωρα καθησει διπλα στο ποδι μου, και κοιτουσε το ελαφι. Εβαλα το οπλο στα ραβδια και τον παρατηρησα μεσα απο τη διοπτρα. Ηταν πραγματικα υπεροχο δειγμα της ρατσας του.
Αργα, κατεβασα το οπλο απο τα ραβδια και το ξανακρεμασα στον ωμο. Αφου μας περιεργαστηκε για αλλα δυο δευτερολεπτα, περασε κατω απο ενα συρματινο φραχτη λες και ηταν αλεπου και χαθηκε στα δεξια μας, μες το δασος. Περιμενα αλλα 2-3 λεπτα στο ιδιο σημειο, μιας και τα πλατωνια ειναι σπανια μονα τους, αλλα μιας και δεν φανηκαν αλλα ελαφια, γυρισα πισω και συνεχισα την πορεια μες το δασος.
'Τουλαχιστον εχει ελαφια το μερος', σκεφτηκα μεσα μου, χαρουμενος που μεσα σε πεντε λεπτα απο την εναρξη της εξορμησης ειχα ηδη δει ενα ελαφι. Περπατησαμε αρκετα, ψαχνοντας καθε γωνια του δασους, με την προσδοκια να κορυφωνεται καθε φορα που εμπαινα σε καινουριο τομεα.
Η μερα ηταν ιδανικη: ηλιος, ζεστη, αερας μηδεν, το δασος σαν ονειρο, ακομα με τα καφετια και γκριζα του χειμωνα αλλα παρ'ολα αυτα χαρουμενο με τα τραγουδια των πουλιων, τα χρωματα των φασιανων που ακομα περιφερονταν μεσα του, τις φασσες και τις κισσες που φωναζαν απο τα δεντρα.
Σ'ενα σταυροδρομι αποφασισα να κανω μια πορεια που δεν ειχα κανει πριν. Πηρα το φαρδυ δασικο δρομο και προχωρησα προσεκτικα, σταματωντας καθε λιγο για να ανιχνευσω τα δεντρα, μηπως και πετυχω τα ελαφια πουθενα. Η σκυλιτσα μου ηταν υποδειγμα μεχρι τωρα, περπατουσε ησυχα διπλα μου και καθε που σταματαγα καθοταν κατω.
Αγναντευα το δασος με τα κυαλια, οταν, γεμισαν οι φακοι τους με το κεφαλι ενος αρσενικου πλατωνιου. Καπου 80-90 μετρα μπροστα μου, το ιδιο αρσενικο που ειχα δει νωριτερα καθοταν αναμεσα στα κωνοφορα και μυρηκαζε, κοιτωντας μπροστα του, χωρις να εχει παρει ειδηση οτι το παρατηρουσαμε. Η μυτη της σκυλιτσας μου επαιζε στον αερα, και τα ματια της ηταν καρφωμενα μπροστα. Εβγαλα την καμερα που ειχα στο δισακι και πηρα μερικες φωτογραφιες απο το μερος που καθοταν. Η καμερα δεν ειναι τιποτα το ιδιαιτερο, την ειχα μαζι μου για να παρω φωτογραφιες απο το ελαφι που θα επαιρνα, τρομαρα να μου'ρθει!
Πηρα μια φωτογραφια
το βλεπετε? Μιας και δεν ημουν σιγουρος οτι φαινεται, πηρα αλλη μια, αφου πρωτα ρυθμισα το πρωτογονο zoom της καμερας
Θα δειτε το ζωο στην μεση της φωτογραφιας, ιδιαιτερα αν παρατηρησεται τα κερατα του που κλινουν προς τα αριστερα.
Το παρατηρησαμε για μερικα λεπτα, μεχρι που αποφασισε να ξαπλωσει. Ελπιζα οτι θα απομακρυνθει απο μονο του πριν ξεκινησω, αλλα τωρα που ξαπλωσε δεν μου εδωσε αλλη επιλογη απο το να ξεκινησω παλι το δρομο που πηγαινα. Εντοπισε την κινηση και σταθηκε ορθιο, και, αφου μας περιεργαστηκε για μερικα δευτερολεπτα, εφυγε με το χαρακτηριστικο χοροπηδηχτο του καλπασμο μεσα στο δασος.
Συνεχισα την πορεια μου, παραδεχομενος πια οτι δεν προκειται να βρω θυληκα ελαφια. Μιας και ειχα το σκυλι μαζι ομως, ηθελα να παρατεινω το κυνηγι ωστε να της δωσω μια ευκαιρια να καταλαβει περι τινος προκειται. Μπορει αμα εβρισκα και κανενα λαγο να τον τουφεκαγα για να την βαλω στον ντορο και να της δειξω τι γινεται μετα την τουφεκια, και ετσι εψαχνα το δασος για οποιαδηποτε σημαδια κινησης.
Η ζεστη της ημερας ειχε ξυπνησει ολα τα πλασματα του δασους τωρα, και τα σκιουρελια εκαναν τη ζωη δυσκολη καθως ξεπεταγονταν μπροστα μου καθε φορα και επρεπε να συμμαζευω το σκυλι πριν τα κυνηγησει. Περπατησαμε για αλλη μια ωρα, οταν, μεσα σε ενα πυκνο παρατηρησα κινηση παλι.
Εβαλα τα κυαλια, και ο φιλος μου το αρσενικο πλατωνι, ηταν παλι εκει...'Μπα....δοκιμαζει την τυχη του σημερα ο κυριος...'ειπα μεσα μου, 'ειπαμε, καλος-καλος, αλλα μην με κολαζεις παλι πρωι πρωι!'. Βλεπετε, τα ελαφια αυτα δεν εχουν καλη γευση και το κρεας τους μυριζει απο την τεστοστερονη του οιστρου που περνανε καθε χειμωνα. Εκτος αυτου, ομορφα και υγιη αρσενικα ελαφια τα αφηνουμε ωστε οι απογονοι τους να κληρονομησουν τα δυνατα χαρακτηριστικα τους. Αμα ηθελα τροπαια, μια χαρα ηταν αυτος αλλα για τον καταψυκτη δεν εκανε!
Εβγαλα την καμερα παλι, και πηρα αλλη μια φωτογραφια.
τον βλεπετε? Οχι?? Μα να'τος!
Η ωρα ειχε περασει και ετσι, αφου τον ειδα να εξαφανιζεται παλι στην αντιθετη μερια του δασους, πηρα των οματιων μου και ξεκινησα για το αυτοκινητο. Δεν κυνηγουσα πλεον, μονο αν εβρισκα κανενα λαγο θα εριχνα.
Χαιρομουν την ημερα, το σκυλι, την τυχη μου και το δωρο που μου εκανε το δασος, δειχνοντας μου αυτο το πανεμορφο ζωο τρεις φορες. Ελπιζω μονο να με ανταμειψει για την εγκρατεια μου την αλλη φορα που θα παω με μια παχουλη και τρυφερη ελαφινα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου