Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Οι πρωτες δοκιμες με το 'τελευταιο μου τουφεκι'!!

Δεν εβλεπα την ωρα να βγω στο χωραφι απο την στιγμη που επιασα το οπλο στα χερια μου. Οι γραμμες του, το βαρος του, η ευκολια που ειχε οταν το εβαζα στον ωμο, ολα του τα χαρακτηριστικα ειχαν μια ελξη που δεν με αφηνε να ησυχασω.

Η πρωτη μερα περασε με ρυθμισεις της διοπτρας, επωμισεις και φωτογραφιες. Ο καιρος δεν βοηθουσε ετσι κι'αλλιως αλλα ηξερα οτι την επομενη θα ανοιγε, δινοντας μου την ευκαιρια να δοκιμασω το οπλο.

Πραγματικα, η επομενη μερα ηταν ηλιολουστη, ησυχη και ζεστη, οπως περιμενει κανεις το καλοκαιρι. Εκανα κατι δουλειες που ειχα, εβγαλα τα σκυλια βολτα και, οταν επεσε λιγο ο ηλιος, φορτωσα στοχους και συμπραγκαλα στο αμαξι και εφυγα για το χωραφι. Φτανοντας εκει, ειδα τον φιλο μου τον αγροτη, συζητησαμε για μερικα λεπτα και του εδειξα το τουφεκι και μετα εφυγε αφηνοντας με να στησω το ιδιωτικο μου σκοπευτηριο.

Βρηκαι εναν οχτο που θα σταματουσε τις σφαιρες, μετρησα 100 μετρα, εστησα το στοχο και εβαλα το τουφεκι στους αμμοσακκους. Ημουν ετοιμος!!

Photobucket Ο στοχος ειναι το ασπρο τετραγωνο που φαινεται στο βαθος Photobucket Εβαλα μια σφαιρα στη θαλαμη, εκλεισα το ουραιο, και βολευτηκα πισω απο το κοντακι. Η αισθηση του οπλου ηταν ευχαριστη, το κρατημα του ανετο και ευκολα το ματι μου ευρισκε το στοχο μεσ'απο την διοπτρα. Μαλακα, πιεσα την σκανδαλη και εστειλα την πρωτη σφαιρα στον προορισμο της.

Η ανακρουση του οπλου μου εκανε ιδιαιτερη αισθηση. Ολοι μου λεγαν οτι το .308 'κλωτσαει βιαια', 'θα στειλει την καννη προς τα επανω' και διαφορα τετοια. Και, εδω που τα λεμε, αυτο περιμενα και εγω, μιας και η σφαιρα των 11 γραμμαριων ειναι βαρια. Αλλα, αυτο που ενοιωσα ηταν διαφορετικο απ'αυτο που περιμενα: ναι μεν το οπλο ανεκρουσε με ταχυτητα αλλα η δυναμη της ανακρουσης ηταν λιγοτερη απο αυτη που μου δινει το 6.5x55, και καταφερα να δω την σφαιρα να κρουει τον στοχο, που σημαινει οτι το οπλο δεν 'ανεβηκε' με την ανακρουση, αλλα ηρθε γλυστρωντας στον αμμοσακκο προς τα πισω.

Η πρωτη σφαιρα ηταν στο χαρτι, που μου επετρεπε να κανω ρυθμισεις στην διοπτρα για να την φερω στο 'μηδεν'. Τρεις-τεσσερις βολες αργοτερα ημουν εκει που ηθελα, και ετσι, μιας και η καννη ειναι καινουρια, το εβγαλα απο την θεση του, το εβαλα στον παγκο που ειχα φερει μαζι μου μαζι με ολα τα καθαριστικα και καθαρισα την καννη με προσοχη. Οι αποψεις περι 'στρωσιματος' της καννης ειναι διχασμενες, πολλοι επιμενουν οτι πρεπει να καθαριζεις την καννη για καθε βολη μεχρι τις 10 πρωτες βολες, αλλα εγω ακολουθουσα πιο 'χαλαρα' πρωτοκολα που επιτρεπουν 3-4 βολες πριν χρειαστει καθαρισμο.

Μιας και την καθαρισα και κρυωσε απο τις πρωτες βολες, συναρμολογησα το οπλο παλι, και το εβαλα στην θεση του στους αμμοσακκους. Ειχα αλλαξει και τον στοχο για να εχω ενα φρεσκο, και εριξα την πρωτη βολη. Η σφαιρα πηγε ενα εκατοστο πανω απο εκει που τουφεκουσα, πραγμα αναμενομενο απο καθαρη, λαδωμενη καννη. Εριξα αλλες 5 σφαιρες, και το γκρουπ που σχηματιστηκε ηταν ακρως ενθαρυντικο!

Αφησα την καννη να κρυωσει και πηγα στον στοχο να το δω απο κοντα: Photobucket Μες τη χαρα, γυρισα στο αμαξι και αποφασισα να το κανω γκρουπ 10 σφαιρων (11 αν μετρησουμε και την πρωτη που πηγε λιγο ψηλοτερα) για να δοκιμασω την καννη στο επακρο. Αφου βεβαιωθηκα οτι η κανη ειχε πλεον κρυωσει, βολευτηκα πισω απο το κοντακι και, σχετικα γρηγορα, εριξα αλλες πεντε σφαιρες. Μετα απο καθε βολη, το χαμογελο μου γινοταν ολο και πιο πλατυ!! Στο τελος της συνεδριας, πηγα παλι στο στοχο. Το γκρουπ ηταν υπεροχο!!

Photobucket Δεκα σφαιρες σε μια περιοχη που την καλυπτει ενα ευρω! Και ολα αυτα με σφαιρες του εμποριο, της σειρας, οχι τιποτα το ιδιαιτερο (GECO, 170gn, Target).

Αποφασισα οτι χαραμιζω το χρονο μου απ'εδω και εμπρος, και ετσι, γυρνωντας στο αμαξι, μαζεψα τα πραγματα και τα φορτωσα στο πορτ-μπαγκαζ, πηρα και τον στοχο και γυρισα στο σπιτι. Η επομενη δουλεια μου ειναι τωρα να κανω το κοντακι αδιαβροχο με 10 χερια βερνικι εξωτερικου χωρου. Πριν το βγαλω απο το οπλο, πηρα αλλη μια φωτογραφια το οπλο για να εχω να το βλεπω.

Photobucket Τωρα, το κοντακι στεγνωνει με το τριτο χερι βερνικι και εγω ετοιμαζομαι για τις καλοκαιρινες διακοπες. Φευγω το Σαββατο για 20 μερες, οποτε θα τα ξαναπουμε οταν γυρισω, στις αρχες του Σεπτεμβρη, με περισσοτερες περιπετειες, ισως και απο το ψαρεμα!! Καλο Καλοκαιρι!!

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Το τελευταιο μου τουφεκι...

Χρονια τωρα εβλεπα τους φιλους μου να αγωνιζονται σε σκοπευτικους διαγωνισμους, και τους ζηλευα...Οποτε μου λεγαν να παω, δεν μπορουσα γιατι δουλευα και, οταν δεν δουλευα, δεν ειχα το οπλο για να παω. Οι περισσοτεροι διαγωνιζοντουσαν με τουφεκια σε διαμετρημμα .308, το οποιο, οντας στρατιωτικο διαμμετρημα, εχει πληθωρα φτηνων πυρομαχικων και ειναι ισως το πιο ακριβες διαμμετρημα που μπορει να εχει κανεις. Ειχα σκυλιασει...

Αλλα, μιας και εχω ηδη 14 τουφεκια, δεν μπορουσα να δικαιολογησω ακομα ενα...ή μηπως μπορουσα??? Ο οπλουργος μου, μου αλλαξε την γνωμη. Εξελιξε μια ιδιαιτερη 'μορφη' του .308, και με επεισε οτι πρεπει να παρω και εγω ενα...Μου μπηκαν ψυλλοι στον κορφο μου, και, μια μερα το αποφασισα οτι χρειαζομαι ενα .308! Η πρωτη μου δουλεια ηταν να βρω ενα τουφεκι που θα μπορουσα να το μετατρεψω σε αυτο το διαμμετρημα. Εψαχνα τα μαγαζια και το διαδικτυο, μεχρι που, τον Μαρτη που μας περασε βρηκα ενα Tikka M590 αριστεροχειρο, ηδη σε .308.
Photobucket

Το τουφεκι αυτο ηταν ταλαιπωρημενο και το μονο που αξιζε απο αυτο ηταν το action (δηλ. το ουραιο, η σκανδαλη, και το κουβουκλιο που τα περικλειει). Photobucket

Η καννη ειχε ηδη αγοραστει απο την Border Barrells, μια σκωτζεζικη εταιρια διεθνους φημης. Ηταν η ειδικη εκδοση 5R, σε διαμμετρημμα .307. Αυτο επιτρεπει αυξημενη ακριβεια αλλα και ταχυτητα που σημαινει οτι το οπλο μπορει να εχει κοντη καννη και, παρ'ολα αυτα να διατηρει ακριβεια στις βολες μεχρι τα 1200 μετρα.

Για κοντακι, ειχα εδω και χρονια ενα Richard's Microfit Apache το οποιο ηταν ηδη ετοιμο για αυτο το τουφεκι. Το ειχα παρει πολυ φτηνα, βρισκοντας το στις ακυρωμενες παραγγελιες, και το ειχα παρει τοτε με το σκεπτικο οτι μπορει καποια μερα να το χρειαστω! Αυτη η μερα ειχε φτασει!

Το πηγα μαζι με το τουφεκι στον οπλουργο μου, ο οποιος εγκατεστησε αλουμινιενες κολωνες και μπλοκ ανακρουσης στο καινουριο κοντακι, και τα εκανε bedding ουτως ωστε να ειναι το ολο συνολο πολυ ευσταθες και ανεπηρεαστο απο τις καιρικες συνθηκες.

Photobucket
Ειχα επισης αγορασει μια τρομερη διοπτρα για το οπλο αυτο, μια Zeiss Victory FL, 4-16x50T*, και βασεις Tikka Optilock ειδικες για το τουφεκι.

Προχθες ολες οι διαδικασιες ειχαν τελειωσει και το οπλο ηταν ετοιμο για παραδοση! Πηγα και το πηρα, εφαρμοσα την διοπτρα και τωρα ειμαι ετοιμος για δοκιμες! Photobucket Μιας και το οπλο ειναι κυνηγετικο αλλα και σκοπευτικο, ειναι ετοιμο να δεχθει σιγαστηρα, και φοραει τον ιδιο με αυτον που φοραει το οπλο που εχω για την Αφρικη, το 7mm Mauser.

Photobucket
Τωρα ειμαι ετοιμος για δοκιμες! Περιμενω να πεσει λιγο ο ηλιος και φευγω για το χωραφι! Εεεεε ρε γλεντια!!!

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Φασσες 2012: Το πανηγυρι αρχιζει!

Τεταρτη μεσημερι. Οτι εχω γυρισει απο το γυμναστηριο, και πηγαινα το σκυλο για ενα τσεκ-απ στον κτηνιατρο. Η μερα ζεστη, ηλιολουστη, οπως ηταν και τις προηγουμενες 3-4 μερες, ειχε βαλει ολους τους αγροτες στην ενταση, μιας και η κακοκαιρια των προηγουμενων 2 μηνων ειχαν αναβαλει πολλες εργασιες που τους περιμεναν. Δεξια και αριστερα μου στη διαδρομη για την πολη που ηταν ο κτηνιατρος, χωραφια ειτε φρεσκοκουρεμενο γρασιδι, ειτε ωριμο κριθαρι που περιμενε τον θερο.

Χαζευα το θεαμα, η εξοχη παντα με μαγευει και δεν κουραζομαι να κοιταω τα ομορφα τοπια με τα διαφορα χρωματα του καλοκαιριου. Οταν, εφτασα κοντα σε ενα χωραφι που εχω περασει πολλες ομορφες στιγμες κυνηγωντας φασσες (την τελευταια φορα με τον πατερα μου, σχεδον ενα χρονο πριν)...και ειδα την κομπινα να το θεριζει!!!

Δεν εχασα χρονο, πηρα το τηλεφωνο απο την τσεπη και βρηκα τον αριθμο που ηθελα.

'Ρομπερτο!!!!'
'Μπιριγκογκο! Τι κανεις φιλε μου? εχουμε καιρο να τα πουμε!'
'Τωρα περναγα μπροστα απο το χωραφι σου και ειδα οτι το θεριζεται! Ειμαι μες τη χαρα!'
Γελασε στο τηλεφωνο!
'Καταλαβα! πανε τα περιστερια! Πηγαινε οποτε θες, θα τελειωσουμε σημερα το απογευμα με το θερο και μετα θα παρουμε το αχυρο. Και εκει να ειμαστε μην κανεις πισω, ελα και στησε!'
'Αμα εχει κοσμο το χωραφι δεν εχει κυνηγι. Θα περασω αυριο το πρωι, και αν εχετε τελειωσει καλως, αλλιως την Παρασκευη.'
'Οποτε θες, πηγαινε και κατσε οση ωρα θες!'
'Καλως! θα σε παρω να σου πω!'
'Τα λεμε!'
και εκλεισε το τηλεφωνο. Ειδα με την φαντασια μου το γελαστο του προσωπο, ενας ανθρωπος προσχαρος και γενναιοδωρος, καλος φιλος εδω και χρονια.

Τελειωσα με τις δουλειες μου, ο σκυλος πηρε το 'ΟΚ' απο την ομορφη κτηνιατρο που τον περιποιειται απο τοτε που ηταν κουταβι, και μες τη χαρα γυρισα στο σπιτι. Πρωτη μου δουλεια να παω στο γκαραζ, να δω τι προμηθειες εχω. 5 κουτια φυσσιγια Rio νο.6, 30γρμ ειναι ολα και ολα που ειχα για το 12αρι...
'Χμ...'σκεφτηκα, 'πρεπει να κανω προμηθειες...Δεν πειραζει, αμα μου κατσει να ριξω 5 κουτια καλη μερα θα ειναι, ευκαιρια να τα χαλασω κιολας...' Ουτε θυμομουν ποσα χρονια τα ειχα, περισυ δεν πηγε καλα η χρονια και δεν ειχα αγορασει φυσσιγγια και εριξα και καμποσα με το 20αρακι μου οποτε το ειχα παραμελησει το 12αρι.
Κατεβασα τους στρατιωτικους σακους γεματους με ομοιωματα, διχτυα, και στυλους, βρηκα και το σκαμνι που εχω για αυτο το κυνηγι και τα εβαλα ολα σε μια γωνια. Ημουν ετοιμος!

Την επομενη μερα ειχα να κανω κατι δουλειες το πρωι, οποτε με πηρε μεσημερι μεχρι να ευκαιρεσω να ετοιμαστω. Η μερα ηλιολουστη και παλι, με λιγα συννεφα να σπανε την ανταυγεια, με ενα γλυκο αερακι που χρειαζεται για να κινει τα περιστερια, ο,τι πρεπει!!

Μες τη χαρα, πηρα το οπλο απο τον οπλοβαστο (το ημιαυτοματο Beretta AL391 Ulrika, με 3 αστρα τσοκ), φορτωσα τα συμπραγκαλα στο αμαξι και 5 λεπτα αργοτερα ημουν στο χωραφι. Η θεα που ειδα μου ανοιξε την καρδια
Photobucket Γεματος ο τοπος μπαλες αχυρο και αναμεσα τους ξεσηκωθηκαν καμια 100στη φασσες! (φαινονται στην φωτογραφια σαν μικρα σημαδια στον ουρανο στο βαθος). Εκανα μια βολτα στο χωραφι να τις σηκωσω ολες και να δω που πετανε για να στησω την φυλαχτρα μου αναλογα. Δυο λεπτα αργοτερα ειχα καταλαβει τον τροπο που κινοντουσαν και πηγα κοντα στο φραχτη.

Αδειασα τα πραγματα απο το αμαξι, και το αφησα καμια 500αρια μετρα μακρια. Γυρισα στον τοπο και, γρηγορα-γρηγορα εστησα την φυλαχτρα και απλωσα τα ομοιωματα. Γεμισα το οπλο και καθησα στο σκαμνι, το προσωπο μου να σκιαζεται απο το καπελο που φορουσα, τα ρουχα μου καμουφλαζ να μην φαινομαι, ολα ετοιμα.

Δεν περασαν 3 λεπτα και 8 φασσες φανηκαν στο βαθος να ερχονται γραμμη προς εμενα. Τις περιμενα να πλησιασουν και, οταν ηταν σε αποσταση βολης, σηκωθηκα και αδειασα την καραμπινα....χωρις να αγγιξω ουτε ενα φτερακι! Γρηγορα ξαναγεμισα και επανελαβα την ιδια διαδικασια στο δευτερο γκρουπ που ερχοταν απο μακρια. Τιποτα! Μηδεν! 6 φυσσιγγια και δεν ειχα παρει τιποτα!

Δεν απογοητευτηκα. Καθε φορα, την πρωτη μερα το ιδιο συμβαινει: ολο το χειμωνα βαραω με το τουφεκι και παρνει λιγο εξασκηση μεχρι να συνηθισω τον τροπο σκοπευσης με το λειοκανο. Καθε τετοια εποχη παντρευεται ο 'μπαμπακος' και τον τιμω αναλογως!!! Ουρα, σωμα, μυτη, Μπαμ! αλλα μην σταματας την κινηση, ελεγα μεσα μου, με τα ματια μου καρφωμενα στον ουρανο, περιμενοντας το επομενο πουλι. Photobucket Δεν περασε πολυ ωρα οταν μια μοναχικη φασσα ηρθε απο τα αριστερα και εδωσε ολα τα σημεια οτι ερχεται να προσγειωθει. Την περιμενα μεχρι να ερθει κοντα, και της εριξα, βλεποντας την να 'σακουλιαζεται' στον αερα και να πεφτει κατρακυλωντας στο χωμα. Περιμενα ενα δυο λεπτα ακομα και, οταν δεν ειδα αλλα πουλια να ερχονται, βγηκα απο το γιατακι, τακτοποιησα τα ομοιωματα καπως και εβαλα το πουλι στο ειδικο στηριγμα που το εκανε να φαινεται πως αιωρειται πανω απο τα ομοιωματα, ετσι ωστε να φερει και αλλα πουλια.

Γυρισα στη φυλαχτρα και περιμενα. Δεν περασε πολυ ωρα οταν περασαν αλλα δυο πουλια και καταφερα το ενα. Ειχα αρχισει να συνηθιζω το οπλο και παλι, και η σκοπευση μου βελτιωνοταν με καθε τουφεκια. Σε αλλη μια ωρα ειχα ριξει 30-40 φυσσιγγια, αστοχωντας αλλα παιρνοντας και μερικα πουλια που και που, πολλα στην τριτη τουφεκια. Τα εβαζα στο συνολο των ομοιωματων, για να φαινονται πολλα και να φερνουν τις φασσες απο μακρια.


Photobucket

Ο αερας ειχε αλλαξει και ετσι αναδιεταξα το σχεδιο των ομοιωματων, προσπαθωντας να το κανω ιδανικο για την προσελκυση των πουλιων. Η διαταξη μου φαινοταν να δουλευει, μιας και η ροη των πουλιων ηταν συνεχης και μου επετρεπε τουφεκιες που ηταν ιδιαιτερα διασκεδαστικες, αλλες δυσκολες, αλλες ευκολες. Δεν με ενοιαζε...Ημουν στην αγαπημενη μου εξοχη, την πρωτη μερα στις φασσες, τα πουλια ηταν πολυπληθη και ερχοντουσαν με συχνοτητα που μου επετρεπε καλα διαλλειματα αλλα φορες-φορες αναβαν και την καννη απο τις τουφεκιες.


Photobucket
Μιαμιση ωρα αργοτερα ειχα βαρεσει 3 κουτια φυσσιγγια και μου μεναν αλλα δυο...'Φτανει...' ειπα μεσα μου, 'μεχρι να μαζεψω και να καθαρισω, θα παει η ωρα για φαΐ...'. Αδειασα το οπλο, το εβαλα στην θηκη του,μαζεψα μερικους καλυκες που μου ειχαν ξεφυγει απο νωριτερα και βγηκα απο την φυλαχτρα να μαζεψω τα ομοιωματα και τα πουλια. Ειχα στο νου μου ποσα ειχα βαρεσει, αλλα καμια φορα ξεχνιεμαι, και ετσι εψαξα το χωραφι λεπτομερως για να μην ξεχασω κανενα. Η υποψια μου επιβεβαιωθηκε! Πρωτη μερα στις φασσες και πηρα Αριστα: 20!!!


Photobucket Εμασα τα ομοιωματα, τακτοποιησα την φυλαχτρα και τα διχτυα και αρχισα να τις ξεπουπουλιζω. Μιση ωρα αργοτερα ημουν ετοιμος, πηρα το αμαξι, φορτωσα τα πραγματα και, με το χαμογελο στα χειλη, ξεκινησα για το σπιτι...Τωρα, πραγματικα, εφτασε το καλοκαιρι!

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

N. Ζηλανδια 'Σαν καρυδες που πεφτουν στην αμμο..Pt2'

Iκανοποιημενοι οτι τα οπλα εριχναν εκει που τα θελαμε, και αφου ριξαμε και μια ματια πισω απο την πλαγια που ηταν το πεδιο βολης για κανενα γουρουνι, μαζεψαμε τα πραγματα και πηγαμε στο αυτοκινητο.
'Ειναι δυο ωρες μακρια ο κυνηγοτοπος για τα wallabies, στα βοριοανατολικα απο εδω που ειμαστε τωρα. Εχω παρει αδεια απο τον αγροτη και μας περιμενει πως και πως...', μου εξηγησε η Μαριαν

'Μες τη χαρα ειμαι! Για μενα ολα αυτα ειναι καινουρια, μην ξεχνας, και, ο,τι και να κανουμε ειναι ευχαριστηση μου να παιρνω μερος. Ακομα και παρατηρητης να ειμαι, την ιδια χαρα θα εχω' της απαντησα. 'Δεν μου ειπες, πως σου φαινεται το οπλο??' αναφερομενος στο 6.5x55.

'Με εβαλες σε σκεψεις....' μου απαντησε, 'ιδιαιτερα με το σιγαστηρα και την ευθυβολια του. Να δουμε τι κανει και στα θηραματα και θα αποφασισω τοτε...'

Παρ'ολο το νεαρο της ηλικιας της, η Μαριαν ειναι ιδιαιτερη κοπελα. Πρωταθλητρια του τριαθλου, αξιωματικος στο στρατο και διδακτορικη φοιτητρια στην Γυμναστικη Ακαδημια, ηξερα οτι το μυαλο της δουλευει και δεν ειναι οσο παρορμητικη οσο αρχικα φαινεται. Δεν την ρωτησα παραπανω, την αφησα να σκεφτει μονη της τι θα κανει.

Ειμασταν ηδη στο αυτοκινητο, με τον Σεμ να οδηγαει, και περνουσαμε τα διαφορα μικρα χωρια και κωμοπολεις που ηταν στον μονο Εθνικο δρομο που εχει το Νοτιο Νησι της Ν. Ζηλανδιας. Περιεργα ονοματα, που, η προσπαθεια μου να τα προφερω εφερνε γελιο στα παιδια μες το αυτοκινητο και διασκεδαζαμε με ιστοριες κυνηγετικες, περιπετειες που ειχαμε περασει και εμπειριες στα βουνα και τα κυνηγια. Ηταν χαρα μου να ειμαι με τα παιδια αυτα, και, παρ'ολο που ημουν 20 χρονια μεγαλυτερος τους, ξεχαστηκα, ενοιωσα και εγω οτι ημουν τοσο νεος οσο και αυτοι...Ποσο λαθος ημουν!

Δυομιση ωρες μετα την αναχωρηση μας απο το πεδιο βολης, σταματησαμε μπροστα σε μια πυλη, διπλα σε δυο λοφους, με την πυλη να κλεινει ενα φραχτη που οδηγουσε σε μια χαραδρα μπροστα μας. Ο Σεμ εκλεισε την μηχανη.

'Φτασαμε', ειπε η Μαριαν, 'θα περασουμε την πυλη και θα κυνηγησουμε τους λοφους που ειναι δεξια και αριστερα. Δεν μπορεις να το δεις απο εδω, αλλα αυτη η χαραδρα ειναι γεματη gorse (ενας θαμνος με κιτρινα λουλουδια, γεματος αγκαθια, που τον εφεραν οι Σκωτσεζοι αποικοι οταν εφτασαν στην Ν. Ζηλανδια και που εχει κατακλεισει τον τοπο!), και συνηθως εδω ειναι που κρυβονται τα wallabies το πρωι. Βγαινουν απο το γιατακι τους το βραδυ και βοσκουν γρασιδι. Καθε ενα wallabie καταναλωνει οσο γρασιδι οσο ενα προβατο, και οι αγροτες τα μισουν. Οτι δουμε το τουφεκαμε'.

Οντας βραδυ, το ηξερα οτι θα κυνηγουσαμε με φακο. Περιμενα κατι αναλογο με το κυνηγι του κουνελιου που κανουμε στην Αγγλια, αλλα ρωτησα για να βεβαιωθω.

'Δηλαδη θα προχωραμε στο λοφο και θα κανουμε το φως δεξια αριστερα μεχρι να δουμε το ματι τους να γυαλιζει??', ρωτησα.

'Οχι', μου απαντησε ο Σεμ, 'θα προχωραμε στο μονοπατι στο σκοταδι. Τα wallabies εχουν οξειες αισθησεις και, αν δουν το φως θα κρυφτουν και δεν θα κανουμε τιποτα. Οπως προχωραμε αυτα θα κινουνται στις πλαγιες, και θα τα ακουσουμε'.

'Γιατι, φωναζουν μεταξυ τους? εχουν καποιο καλεσμα??' ρωτησα παραξενεμενος αλλα και ενθουσιασμενος για τον καινουριο τροπο κυνηγιου που θα εκανα.

'Οχι. Θα ακουσουμε τα βηματα τους οπως προσπαθουν να απομακρυνθουν. Θα δεις, ειναι σαν να πεφτουν καρυδες στην αμμο...' μου απαντησε η Μαριαν. 'Οταν θα ακουσουμε τον ηχο, τοτε βαζουμε το φως να τα δουμε. Αυτα, μολις ριξεις το φως επανω τους, σταματουν για κανα-δυο στιγμες και τοτε πρεπει να τα τουφεκισεις'.

'ΟΚ!!' της απαντησα, 'ο μονος τροπος για να το καταλαβω ειναι να το κανουμε!! Παμε!'

Βγηκαμε απο το αυτοκινητο, και πηραμε τα πραγματα. 'Παρε εσυ το 6.5x55, θα παρω εγω το δικο μου το .22-250 και ο Σεμ το Mini-14', μου ειπε η Μαριαν. Ενθουσιαστηκα ακομα παραπανω!!

'Ενταξει', της απαντησα, 'αλλα, θα ριχνουμε εναλλαξ. Μια βολη ο καθενας και μετα ειναι η σειρα του επομενου, δεν θα ειμαι εγω ο 'ιδιαιτερος'...!!'

'Παμε και βλεπουμε', μου χαμογελασε η Μαριαν. 'Εμεις ημασταν εδω την προηγουμενη εβδομαδα και πηραμε πεντε, και θα ξαναρθουμε ξανα και ξανα. Εσυ, δεν ξερω αν θα εχουμε την ευκαιρια να ξαναρθεις...'.

Πηρα το οπλο και καμια 30αρια σφαιρες, η Μαριαν ειχε το δικο της και το φακο, ενω ο Σεμ εβαλε στην πλατη ενα τεραστιο αδειο σακο και πηρε στο χερι το δικο του τουφεκι. 'Ειναι για να βαλουμε μεσα τα κομματια που θα κουβαλησουμε πισω. Παιρνουμε τα ποδια και τις πλατες, το υπολοιπο το αφηνουμε στο λοφο.'

Ξεκινησαμε μεσα στο σκοταδι....

Το wallabie ειναι ενα μαρσιποφορο σαν μικρο καγκουρω. Ενω τα καγκουρω γινονται μεχρι 200 κιλα, το wallabie δεν ξεπερναει τα 20. Εχει μεγαλα αυτια, σαν λαγος, και παρομοια μουσουδα. Ειναι γκριζο στο χρωμα, σαν κουνελι και η γουνα του ειναι πολυ μαλακη, σαν χνουδι. Τα μεγαλα του πισω ποδια ειναι ο κυριως 'μηχανισμος' προωθησης του, ενω τα μπροστινα του ποδια ειναι σαν 'χερια' σχεδον, που τα χρησιμοποιει για να βοσκαει.

Δεν ειχαμε κανει 150 μετρα μες τη χαραδρα, οταν απο τα αριστερα μας ακουστηκε ενας περιεργος ηχος...Ντουπ, ντουπ, ντουπ, ντουπ...σαν καρυδες που πεφτουν στην αμμο!!!
 Ψιθυρισα στην Μαριαν: 'Αυτα ειναι??'
'Ναι! αλλα ειναι πολυ πυκνα εδω, δεν εχει νοημα να βαλουμε το φως, δεν θα τα δουμε καθολου. Παμε λιγο παραπανω, που ανοιγει ο τοπος, θα ειναι στα λιβαδια τωρα και θα εχουμε καλυτερες πιθανοτητες επιτυχιας εκει, θα δεις!', μου απαντησε με χαρα. Ειχα καταλαβει οτι η εξαψη του κυνηγιου μας ειχε επηρρεασει ολους.

Γεμισα το γεμιστηρα του οπλου με 4 σφαιρες και περασα μια στην θαλαμη, βαζοντας ταυτοχρονα την ασφαλεια. Η νυχτα ηταν σκοτεινη, χωρις φεγγαρι, αλλα ενα αχνο φως απο τ'αστερια φωτιζε το μονοπατι και περιεγραφε τους λοφους και το τοπιο μπροστα μας. Αρχισαμε να ανηφοριζουμε, και τοτε καταλαβα οτι ημουν πραγματικα 20 χρονια μεγαλυτερος απο την παρεα μου...! Αγκομαχωντας, καταφερα να μεινω κοντα τους, μεχρι που φτασαμε σε ενα υψιπεδο, που ανοιγε ενα λιβαδι με γρασιδι, κοντοκομμενο απο την συνεχη βοσκη των προβατων. Η θερμοκρασια ευχαριστη, το εδαφος στεγνο, περπατουσαμε ευκολα πανω στο γρασιδι, λες και ημασταν σε γηπεδο.

Η Μαριαν εβαλε το φακο και εκανε ενα γρηγορο περασμα, μπας και δουμε τιποτα. Καταφερα και ειδα λιγο περισσοτερο το τοπιο, απ'οτι μου επετρεπαν τα ματια μου στο σκοταδι. Θαμνοι gorse διασπαρτοι εδω και εκει μες το γρασιδι, μερικα προβατα μερινο σκορπια στην πλαγια και η καμπυλη του λοφου να πεφτει χαμηλα καπου 300 μετρα στα δεξια μας. Κινηθηκαμε στο υψιπεδο, προς μια συσταδα θαμνων, οταν ακουστηκε παλι ο χαρακτηριστικος ηχος των βηματων των wallabies. Η Μαριαν μου εκανε νοημα να ετοιμαστω και εβαλε το φακο. Και εκει, μπροστα μας, καπου 100 μετρα μακρια, φανηκε το περιεργο σχημα ενος wallabie που προσπαθουσε να απομακρυνθει απο εμας. Εβαλα το οπλο στον ωμο και το βρηκα μες απο την διοπτρα.

Μια στιγμη αργοτερα, σταματησε και γυρισε να μας κοιταξει. Ισως γιατι το οπλο ηταν καινουριο στα χερια μου, ισως γιατι η εξαψη και ο ενθουσιασμος με εκαναν να πιασω το οπλο λιγο πιο δυνατα απ'οτι επρεπε, δεν ξερω τι εφταιγε, αλλα στην τουφεκια, το ζωο εφυγε χωρις να του εχω πηραξει τριχα....Γαμωτο!

'Αστοχησα...' ειπα στην Μαριαν και τον Σεμ. 'Πρεπει να ηταν μακρυτερα απ'οτι υπολογισα, ή εκανα βλακεια στην τουφεκια', ειπα απολογητικα...

'Δεν πειραζει, δεν πρεπει να εχει παει μακρια, ετσι κι'αλλιως εχει πολλα εδω, θα δουμε και αλλα', μου απαντησε, και προχωρησαμε λιγο παρακατω. Δεν περασαν 3 λεπτα, ο χαρακτηριστικος ηχος ξανακουστηκε.

Η Μαριαν εβαλε το φακο, και βρηκε το wallabie που τωρα στεκοταν μπροστα σε ενα θαμνο, μισογυρισμενο μακρια απο εμας, προσπαθωντας να εντοπισει τι ειναι πισω απο το φως. 140gn  σφαιρα ειναι πισω απο το φως, και αυτη τη φορα δεν εκανα λαθος. Η βολη μου το βρηκε καταστηθα, αφηνοντας το στον τοπο! Γυρισα χαμογελωντας προς τα παιδια, που και αυτα τωρα χαμογελουσαν μαζι μου!

'Το πρωτο σου! Παμε να το δουμε!'

Προχωρησαμε ως εκει που ειχε πεσει και ειδα απο κοντα το πρωτο μου wallabie. Ηταν ενα μεσου μεγεθους αρσενικο.

'Κατσε να σε παρουμε καμια φωτογραφια, δεν θα σε πιστευουν οτι τα κυνηγησες!', με πειραξε η Μαριαν
'Μην το γελας!' της απαντησα, 'δεν θα ξερουν τι ειναι αυτο το wallabie, και, ουτως ή αλλως θελω και μερικες για να εχω για το κυνηγετικο μου ημερολογιο, να θυμαμαι τι ειδη ζωων εχω κυνηγησει!'

Photobucket

Αφου τελειωσαμε με τις φωτογραφιες, ο Σεμ εβγαλε την τσαντα απο τον ωμο του και με ενα μαχαιρι της κακης συμφορας, αρχισε να εξαρθρωνει τα πισω ποδια και να παιρνει τις πλατες απο το ζωο, βαζοντας τα στην τσαντα. Αφου τελειωσαμε, βαλαμε το υπολοιπο κουφαρι μεσα σε ενα θαμνο και συνεχισαμε την πορεια.

Ο αγροτης ειχε αρκετα προβατα μες την πλαγια, τα οποια τα συγκρατουσε με ενα ηλεκτροφορο φραχτη. Προχωρησαμε παραλληλα με τον φραχτη, κοιταζοντας προς τα αριστερα μας, οπου ανοιγοταν μια μεγαλη πλαγια με γρασιδι. Ο Σεμ εντοπισε ενα wallabie καπου 200 μετρα μακρια και καταφερε μια εντυπωσιακη τουφεκια στο κεφαλι, σε ενα μεγαλοσωμο αρσενικο wallabie.

Photobucket

Επαναλαβαμε την ιδια διαδικασια με το κρεας και συνεχισαμε την πορεια μας παραλληλα με τον φραχτη. Εγω και η Μαριαν ειμασταν λιγο πιο μπροστα, σκαναρωντας την πλαγια με το φακο, οταν ακουσαμε μια στριγγλια πισω μας και ενα γδουπο. Γυρισαμε ξαφνιασμενοι, μονο για να δουμε τον Σεμ να κυλιεται στο γρασιδι, κρατωντας το χερι του. Καθως προχωρουσε, του ηρθε να δοκιμασει αν ο φραχτης ειναι πραγματικα ηλεκτροφορος και τον ακουμπησε με το χερι του, μονο και μονο για να παραλαβει ενα ηλεκτροσοκ που τον εστειλε στο χωμα. Πεθαναμε στα γελια με τις γκριματσες του, και, αφου τον βοηθησαμε να σηκωθει, συνεχισαμε τωρα, με πορεια προς το αυτοκινητο, εχοντας διαγραψει ενα ευρυ κυκλο στα λιβαδια. Η Μαριαν εβαζε το φακο εδω και εκει, αλλα η τεχνικη της ηταν ανοργανωτη και βιαστικη. 'Δωσε μου λιγο το φακο', της ειπα. Με αργες, μεθοδικες κινησεις, εψαξα το μερος που ειχε ηδη φωτισει. 'Κρατα λιγο το φακο σε παρακαλω, σ'εκεινο το θαμνο που φωτιζω τωρα...' της ειπα.

Εβαλα το οπλο στον ωμο, βρηκα το ματι του ζωου που μας κοιταζε πισω απο ενα θαμνακι και εριξα. 'Το ειδες?', την ρωτησα.
'Οχι, που ηταν?', μου απαντησε προβληματισμενη
'Μες το θαμνο που μολις ειχες περασει 2 φορες με το φακο...' της απαντησα, 'παμε να το παρουμε!'

Πηγαμε στο θαμνο και πραγματικα, εκει κοιτωνταν ακομα ενα wallabie. Ειχε ενα περιεργο προσωπο, σαν τον Bugs Bunny, ετσι που ειχε πεσει ανασκελα, και το πηρα μια φωτογραφια.

Photobucket

Εβγαλα το σουγια μου απο την τσεπη και το εκοψα σε 2 λεπτα. Ο Σεμ και η Μαριαν με κοιταγαν λες και ειχα λεπια για δερμα...

'Τι παθατε?' τους ρωτησα
'Καλα, πως το εκοψες τοσο γρηγορα?' μου ειπε ο Σεμ
'Το εργαλειο ειναι, οχι η τεχνη...! Μου φαινεται οτι πρεπει να μου δωσετε τα μαχαιρια σας για να τα περιποιηθω, δεν νομιζω οτι κοβουν πανω απο βουτυρο!' τους πειραξα.
 Βαλαμε τα κοψιδια στην τσαντα, που τωρα φαινοταν γεματη και βαρια. Παρ'ολα αυτα, ο Σεμ την κουβαλαγε λες και ηταν πουπουλο...Καταραμενα νειατα...!!

Καθησαμε και φαγαμε απο μια σοκολατα που ειχαμε και ηπιαμε λιγο νερο. Η Μαριαν μου εξηγησε οτι μονο στην περιοχη αυτη υπαρχουν wallabies, σε ολη τη Ν. Ζηλανδια. Τα ειχαν φερει απο την Αυστραλια, για τροφη και για να ριξουν λιγο την βλαστηση, αλλα πολλαπλασιαστηκαν με απιστευτους ρυθμους και γρηγορα χαρακτηριστηκαν ως επιβλαβη. Παρ'ολο που τα κυνηγουν ολοι, αυτα εχουν καταφερει και εχουν επιβιωσει, διατηρωντας τους αριθμους τους σταθερους. Αφου ξεκουραστηκαμε λιγο, ειπαμε να παμε προς το αυτοκινητο, μιας και ηταν ηδη 1.30 το βραδυ και ειχαμε και 2.5 ωρες οδηγηση μεχρι να παμε σπιτι. Στην επιστροφη καταφερα να παρω αλλο ενα στην πλαγια με τα gorse.

Ηθελα να εχω μια αποψη του ζωου στη πιο φυσικη του σταση, και για να καταλαβω το μεγεθος του, εβαλα και το τουφεκι απο πανω, και πηρα αλλη μια φωτογραφια.

Photobucket

Ηταν το μικροτερο απ'ολα που ειχαμε παρει, 4 ολα και ολα, αλλα μου εδινε ενα ενθυμιο απο την βραδια και το περιεργο θηραμα που προσθεσα τωρα στην λιστα των θηραματων που ειχα την τυχη να κυνηγησω. Kαι μαλιστα στην περιοχη με το αστειοτερο ονομα, αν εισαι Ελληνας: Waimate...

Φτασαμε στο αυτοκινητο, ξεφορτωσαμε τα πραγματα και πηραμε το μακρυ δρομο της επιστροφης. Εφτασα στο ξενοδοχειο μου στις 4.30 το πρωι, ψοφιος απο την κουραση, αλλα γεματος αναμνησεις και εμπειριες που δεν τις εχουν πολλοι. Καμια φορα ειναι καλυτερο να εισαι τυχερος παρα πλουσιος, μου ειχε πει ενας φιλος, και την ωρα εκεινη καταλαβα τι ηθελε να πει....


ΥΓ: Μερικες μερες μετα, στο σπιτι του φιλου μου, πατερα της Μαριαν, ειχαμε την ευκαιρια να φαμε τα κοψιδια απο το wallabie. Νοστιμο κρεας, σκουρο σαν ελαφι αλλα με μια ιδιαιτερη γευση σχεδον σαν κατσικι και ελαφι μαζι.