Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Προετοιμασιες....

Σαν να φανηκε το καλοκαιρακι σημερα...Μετα απο μερες και βδομαδες βροχης, αερα, μονοψηφιων θερμοκρασιων, επιτελους σημερα ο καιρος ανοιξε: ηλιος, ζεστη, νηνεμια, χαρα Θεου! Κλεισμενος στο γραφειο ολη μερα, δεν εβλεπα την ωρα και τη στιγμη να τελειωσω τις δουλειες μου και να βγω εξω, να με δει λιγο το φως, να νοιωσω την ανοιξιατικη αυρα στο προσωπο μου και να κανω κατι διαφορετικο, κατι που δεν εχω κανει εδω και μηνες...

 Μου φαινεται ηταν Νοεμβρης, οταν ενας φιλος πουλουσε μια διοπτρα Zeiss. Την ειχα βαλει απο καιρο στο ματι, αλλα η κριση και ενα σωρο αλλες υποχρεωσεις δεν μου επετρεπαν την οικονομικη ανεση να την αγορασω καινουρια, και ετσι, οταν ειδα να την πουλαει αυτος, πολυ ελαφρα χρησιμοποιημενη και αρκετα φτηνοτερη, εμασα οτι ψιλα ειχα και καταφερα να την αγορασω. Ενα καταπληκτικο επιτευγμα της οπτικης μηχανικης, η Zeiss Victory Diavari FL 6.5-24x56, με φωτιζομενο νηματοσταυρο τυπου Rapid Z7 ηταν πια δικη μου και ειχα ακριβως το οπλο για να την τοποθετησω. Την εβαλα στο Sako 75 I Varmint σε .204Ruger που, απο τοτε που το ειχα, φορουσε μια υπεροχη Leupold VXIII LRT 6.5-20x40. Εκανε τη δουλεια της θαυμασια, αλλα, μου ειχαν μπει ψυλλοι στα αυτια και ηθελα να την αλλαξω για κατι διαφορετικο και μια κλαση παραπανω. Ετσι, τοποθετησα την Zeiss, πηγα σε μια κλειστη αιθουσα 100μετρων και εριξα πεντε τουφεκιες για να την φερω στο μηδεν, και εβαλα το οπλο στον οπλοβαστο, ονειρευομενος τα κυνηγια που θα εκανα με αυτη και ανυπομονωντας για την ανοιξη που θα μου επετρεπε την χρηση της.

Στους μηνες που περασαν, πηρα το οπλο δυο-τρεις φορες για κυνηγι, πιο πολυ για να ετοιμασω το σκυλι παρα για τιποτα σοβαρο και, παρ'ολο που μπορουσα να χτυπησω κουνελια μεχρι και 250 μετρα μακρια, αστοχουσα παραπανω απο οτι η περιορισμενη μου ικανοτητα θα εξηγουσε... H ελλειψη χρονου στο σκοπευτηριο και η εξασκηση, αρχισε να δειχνει στην τεχνικη μου και την ετοιμοτητα του οπλου. Στο κατω κατω, το κυνηγι ειναι 80% προετοιμασια και 20% εκτελεση, και το οφειλα στα θηραματα να τα κυνηγω με τις καλυτερες δυνατες προϋποθεσεις και οσο το δυνατον καλυτερα προετοιμασμενος μπορω να ειμαι. Αλλα δεν ευρισκα την ευκαιρια να καταφερω να παω να το μελετησω λιγο το θεμα και να δω αν ειμαι πραγματικα 'εκτος' και να ρυθμισω τη διοπτρα αναλογα.

Μεχρι σημερα...Εφυγα απο το γραφειο αρον-αρον, τηλεφωνοντας στη γυναικα μου που ταξιδευε απο το Λονδινο οπου ηταν για δουλεια, και λεγοντας της οτι τα σκυλια ειναι δικη της ευθυνη σημερα, μιας και εγω θα πηγαινα στο χωραφι. Εφτασα στο σπιτι, επαιξα για λιγο με τα κουταβια που με κοιταζαν με το βλεμμα που μονο ο σκυλος μπορει να σου δωσει, και ανεβηκα στο δωματιο για να αλλαξω και να ετοιμαστω.

Μεσα σε 10 λεπτα ειχα τα παντα διπλα στην πορτα και εκανα ενα καφε περιμενοντας τη γυναικα μου, μεσα μου σχεδιαζοντας τι θα εκανα οταν θα ημουν στο χωραφι. Η γυναικα μου εφτασε στην ωρα της, χαιρετηθηκαμε και αφου αλλαξαμε πεντε κουβεντες, φορτωσα ολα τα μαντζαλα και τζαντζαλα και ξεκινησα για το χωραφι.

Ανοιξα την πυλη, και οδηγησα τα 500 μετρα μεχρι τον τοπο που θα μπορουσα να τουφεκισω ανενοχλητος, αγνοησα τις δεκαδες κουνελια που ετρεχαν μπροστα στους τροχους, και παρκαρα το αυτοκινητο. Πρωτα εστησα το τουφεκι. Ανοιξα ενα στρωμα σκοποβολης, εβαλα το διποδο, εφαρμοσα το ουραιο και το τοποθετησα στο χωμα, για να εχω κατι να αντανακλα το αποστασιομετρο μιας και ηθελα να ξερω οτι ειμαι στις 100 γιαρδες με το στοχο.

Photobucket Εβαλα ενα στοχο που ειναι ρυθμισμενος σε εκατοστα σε ενα χαρτοκουτο και τον εστησα στις 100 γιαρδες.

 Photobucket

Η εικονα που ειχα οταν ημουν ξαπλωμενος πισω απο το οπλο ηταν αυτη:
Photobucket

Χαλαρωσα πισω απο το κοντακι, ρυθμισα το παραλλαξ στην διοπτρα, μεχρι που καθαρισε ο στοχος, εβαλα τεσσερις σφαιρες στο γεμιστηρα και αρχισα να ριχνω. Οντας η σφαιρα μονο 5 χιλιοστα, ειναι δυσκολο να δει κανεις που χτυπαει στο στοχο, αλλα δεν πτοηθηκα. Με το κεντρο του στοχου το σημειο σκοπευσης, εριξα και τις 4 σφαιρες και πηγα να δω τον στοχο. Καθως τον πλησιαζα, αρχισα να χαμογελαω! Και οι τεσσερις σφαιρες ηταν συγκεντρωμενες γυρω απο μια τρυπα οχι μεγαλυτερη απο 7 χιλιοστα, λιγο πιο δεξια απο εκει που σημαδευα, 2 ποντους για να ειμαστε ακριβεις.

Γυρισα πισω στο οπλο, εκανα μια διορθωση και εριξα αλλες δυο σφαιρες. Η πρωτη επεσε λιγο πιο κατω και αριστερα απο το προηγουμενο γκρουπ, ξανα διορθωσα την διοπτρα και εριξα την δευτερη που πηγε λιγο αριστερα απο το κεντρο. Οι σφαιρες που εριχνα ειναι ιδιογομωσεις σε καλυκες που εχουν ηδη βληθει 7 φορες (αυτη ηταν η ογδοη) και ετσι δεν πτοηθηκα, θεωρησα αυτο ως το σημειο μηδεν της διοπτρας.

Photobucket

Αλλαξα τον στοχο, και τον πηγα τωρα στα 200 μετρα. Ο νηματοσταυρος της διοπτρας αυτης ειναι σαν χριστουγεννιατικο δεντρο, με πολλαπλα σημεια σκοπευσης, και ηθελα να δω ποιο σημειο αντιστοιχει στα 200 μετρα. Μιας και δεν μπορουσα να δω τις τρυπες του στοχου με την αντηλια και την αποσταση, εριξα 4 σφαιρες πριν ξαναπαρω την ανηφορα και ελεγξω τον στοχο.

Το θεαμα που αντικρυσα με καθησυχασε: και οι τεσσερις βολες ηταν σε ενα γκρουπ λιγοτερο απο 2.5 εκατοστα, λιγο κατω (οπως αναμενοταν) και δεξια απο το σημειο σκοπευσης. Το λαθος μπορει να ηταν της διοπτρας, αλλα το πιο πιθανο ηταν να ευθυνοταν ο ελαφρος αερας που φυσαγε απο τα αριστερα προς τα δεξια, και φυσικα, δικο μου. Τουλαχιστον ομως τωρα ηξερα σε πιο σταδιο του νηματοσταυρου αντιστοιχουν τα 200 μετρα. Γυρισα στο οπλο και εριξα αλλες δυο βολες. Η πρωτη επεσε παλι κατω απο εκει που σημαδευα, αλλα η τελευταια μου πηγε ακριβως εκει που την προεβλεψα.

Photobucket
Μπορει να φαινονται λιγο παραταιρα αυτα τα γκρουπ, αλλα, αν μου ελεγε καποιος οτι το τουφεκι αυτο θα μπορουσε να χτυπησει ενα στοχο οσο ενα λεπτο, 4 φορες στα 200 μετρα, και δεν ηταν δικο μου το τουφεκι, θα τον ζηλευα! Photobucket

Ησυχος πλεον οτι το οπλο κανει αυτα που θελω, γυρισα πισω στο στρωμα και πηρα τα κυαλια μπας και βρω κανενα κουνελι να επιβεβαιωσω την ευστοχια του οπλου και σε θηραμα. Βρηκα ενα στα 189 μετρα και το 'απογειωσα' με μια τουφεκια. Ανοιξα το ουραιο, ανακαθησα, κοιταξα γυρω μου αλλη μια φορα, να αποτυπωσω την μερα και την εμπειρια και να θυμηθω οτι την τελευταια φορα που ημουν σε τουτο το χωραφι με οπλο ηταν με τον αγαπημενο μου τον Οσκαρ, τρια χρονια πριν...('Μια βολτα με τον Οσκαρ', ειναι η περιπετεια, γραμμενη στο μπλογκ απο καιρο).

 Η ωρα ειχε φτασει 8, και ετσι αρχισα να μαζευω. Εβαλα τα πραγματα στο αμαξι, μαζεψα το στοχο, εγραψα πεντε σημειωσεις για το ημερολογιο του οπλου, και ξεκινησα για το σπιτι. O ηλιος εδυε, τα παντα βαμμενα χρυσαφια και κοκκινα, και στο ραδιο, λες και ηταν προκαθορισμενο, το τραγουδι με τις καλυτερες συμβουλες...θυμιζοντας μας οτι οι μερες περνουν και οτι κανουμε που μας ευχαριστει κανει την μερα αξιωμενη...

 

2 σχόλια:

  1. Φίλτατε έχω κάποιες απορίες, μπορούμε να μιλήσουμε μέσο e-mail? Ποιο είναι το mail σου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και δεν τα λεμε εδω φιλε μου? ειμαι σιγουρος οτι μπορει να ειναι ενδιαφερον και για τους υπολοιπους? Αν, παλι, θες να τα πουμε μεσω e-mail, η διευθυνση μου ειναι

    birigogos68@ymail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή