Η πρωτη εξοδος με το 20αρακι μου!

Η μερα ηταν σκοτεινη, με βαρια συννεφια αλλα χωρις βροχη, και με ενα αερα που δεν ελεγε να σταματησει. Καθως η απουσια μου τις τελευταιες 10 μερες δεν μου επετρεψε καμια ενασχοληση με τα οπλα (περαν της προφορικης, οπως καταλαβαινετε...), σημερα επιβαλλοταν να παω για κυνηγι. Μιας και ομως ο καιρος δεν ηταν ευνοϊκος για ραβδωτο, ηταν η ιδανικη ευκαιρια να 'αερισω' το 20αρακι μου και να παρω το 'πρωτο αιμα'.

Ετσι λοιπον, πηρα 50 φυσσιγια απο το γκαραζ οπου τα φυλαω, τον τορβα μου και βουρ για τη φαρμα. Η φαρμα αυτη μου εχει δωσει πολλες συγκινησεις, και ηταν αυτη που περισυ πηρα τις περισσοτερες φασες που εχω παρει ποτε.



Πηρα πριν παω τον φιλο μου τον αγροτη τηλεφωνο για να του ζητησω την αδεια, και με πληροφορησε οτι θα θεριζαν σημερα ενα χωραφι καπου 100 στρεμματα, με σιταρι. 20 λεπτα μετα, ημουν στην αυλη του!! Αφου ειπαμε τα γενικα, τον αφησα να συνεχισει με τις δουλειες του, και περασα 10-15 λεπτα στην αυλη οπου βαρεσα 6-7 περιστερια. Αυτες ηταν και οι πρωτες μου τουφεκιες με το δικανο, και ηδη ημουν ενθουσιασμενος: το οπλο ερχοταν φυσικα στον ωμο, η τουφεκια απο τα 24γρμ Rio Fibrewad φυσσιγγια, ηταν μαλακη και τα περιστερια επεφταν νεκρα σε αποστασεις που συγκρινοντουσαν με αυτες που θα τα επαιρνα με το 12αρι.

Καθως ηταν ζωα στο προαυλιο, δεν καθησα πολυ εκει, και μετα απο λιγο πηρα τον κατηφορο προς την ακρη ενος μικρου δασυλλιου οπου εβλεπα τις φασες να πηγαινουν και να ερχονται. Ακολουθησα το φραχτη με τα βατα, μπας και πετυχω κανενα κουνελι, αλλα ο καιρος τα κρατουσε κρυμμενα στα λαγουμια τους. Το καλο ηταν οτι, οταν εχει αερα, τα πουλια κινουνται συνεχεια, και ετσι ταχυνα το βημα μου για να βρεθω κατω απο μια οξια που θα με εκρυβε.

Τα πρωτα πεντε λεπτα πισω απο την οξια ηταν απογοητευτικα: τα πουλια περνουσαν απο τα δεξια μου σε αποστασεις που δεν επετρεπαν την τουφεκια, και μετα απο 40 λεπτα ειχα βαρεσει 3 φασες, χωρις να μπορεσω να βρω καμια, καθως επεφταν μεσα στα βατα και στο δασος... Ετσι, ειπα να αλλαξω τακτικη, και πηγα 300 μετρα στην αντιθετη μερια του χωραφιου, σε ενα σημειο οπου υπηρχε μια μοναχικη οξια στα ορια του χωραφιου με το επομενο χωραφι, που ηταν αυτο με το σιταρι.

Εδω ειχα καλυτερη οπτικη επαφη και ετσι καταφερα να παρω αλλες 5 φασες, με πολυ διασκεδαστικες τουφεκιες, καθως τα πουλια περνουσαν γρηγορα δεξια και αριστερα και με μεγαλη ταχυτητα. Μην νομισετε οτι 'διεπρεψα'!! Ξοδεψα και τα 50 φυσσιγγια (εδω πρεπει να παραδεχτω οτι εριξα και κατι τουφεκιες που δεν επρεπε καν να σηκωσω το οπλο, λογω αποστασεως των πουλιων) και πηρα 16 πουλια ολα και ολα. Απο αυτα, τα 8 ηταν φασες, και καταφερα να μαζεψω τις 4. Οριστε και η φωτογραφια (την πηρα λιγο πριν βαρεσω την 4η):

Με καθε τουφεκια το οπλο με 'κερδιζε' λιγο ακομα: η ευκολια στην σκοπευση, η μαλακη ανακρουση, και η ολη 'αισθηση' του οπλου ηταν εθιστικη... Και αυτο ισως να συνετελεσε στο οτι εριχνα αδιακοπα! Παντως, πειστηκα οτι το οπλο εχει τις ιδιες δυνατοτητες με το 12αρι (καθως πηρα πουλια στα 30-40 μετρα) αλλα ειναι πιο 'απαιτητικο' στην ακριβεια της βολης, που δεν ειναι κακο πραγμα.

Ολη την ωρα που ξοδευα φυσιγγια, η κομπινα πισω μου μαζευε το σιταρι. Ετσι, αυριο, θα παρω ομοιωματα και φυλαχτρα, θα περασω απο το φιλο μου τον βενζινα που πουλαει φυσσιγγια και θα παρω αλλα 500, και θα παω να στηθω κατω απο το δεντρο να κανω κυνηγι της φασας κανονικα! Να δω μονο που θα τις βαλω: εχει γεμισει ο καταψυκτης!