Ετσι, μετα απο ενα καφε, πηραμε πρωτα τα λειοκανα (Beretta AL291 Synthetic, Browning B2) και πηγαμε στη φαρμα οπου οι καργιες, τα περιστερια και τα κορακια επεδραμαν στην ζωοτροφη. Στο δρομο για τη φαρμα περασαμε ενα χωραφι με σταρι, οπου θα ηταν 300 φασες μεσα... Μακαρι και να ηξερα τινος ηταν....
Φτανοντας στον προορισμο μας, χαιρετισαμε τον αγροτη και γεμισαμε τα οπλα. Ο ενας πηγε απο τη μια μερια του υποστεγου και αλλος απο την αλλη, σκεπτομενοι οτι θα πεταχτουν απο μεσα τα πουλια και θα τα παρουμε ειτε απο τη μια μερια, ειτε απο την αλλη. Οι πρωτες 3 τουφεκιες πηραν δυο περιστερια και μια καργια, ενω αστοχησα και με αλλες 2. Ο Μορφονιος πηρε και αυτος 2 με 2...
Μετα απο αυτη την αποστολη, περπατησαμε μεσα στα χωραφια. Στα πρωτα δυο βηματα, πεταχτηκε ενα κουνελι και το πηρα με μια τουφεκια στα 20 μετρα. Χωρισαμε, και ο ενας πηγε στη μια ακρη του χωραφιου και ο αλλος στην αλλη. Φτανοντας στο τελος του χωραφιου ειδα δυο φασες να ερχονται κατα μερος μου. Χωθηκα μεσα σε ενα φραχτη, και μετα απο μισο λεπτο περνουσαν απο πανω μου. Πηρα την πρωτη με 2 τουφεκιες, και δεν μπορεσα να παρω την δευτερη...
Καθησαμε κατω απο τα δεντρα για 15-20 λεπτα αλλα τιποτα δεν περναγε απο τη μερια μας, και ετσι αποφασισαμε να παμε σε ενα αλλο χωραφι με ενα δασακι γυρω γυρω. Πηραμε ο καθενας απο μια πλευρα απο το δασος, και περπατουσαμε σκεφτομενοι οτι θα πεταγαν τα πουλια ειτε απο τη μια μερια ειτε απο την αλλη. Εντωμεταξυ, ο καιρος αρχισε να κλεινει, και μια ψιλοβροχη και αερας εκανε τη μερα δυσκολη για το κυνηγι που καναμε. Ετσι, δεν πηραμε τιποτα εκει και αποφασισαμε να παμε πισω στη φαρμα.
Πραγματικα, τα πουλια γυρισαν στη φαρμα, και πηραμε αλλα 6 περιστερια. Περασε η ωρα και γυρισαμε σπιτι, οπου μαγειρεψαμε τις φασες (τα στηθη) και το κουνελι με λουκανικα στο φουρνο. Φαγαμε, και περιμεναμε λιγο να περασει η ωρα να παμε για αλεπουδες. Κατα τις 8.30 το βραδυ, βαλαμε τα πραγματα στο αυτοκινητο και σε 10 λεπτα ειμασταν στα χωραφια. Καθησαμε σε ενα λοφακι, με εμενα στο τουφεκι (6mmBR) και το Μορφονιο στη λαμπα. Ηταν ακομα φως (σκοτεινιαζει κατα τις 9.30 εδω τετοιο καιρο) και ετσι πηραμε τους κραχτες και παρισταναμε τα ετοιμοθανατα κουνελια, περιμενοντας καποια νεαρη αλεπου να εμφανιστει. Ο αερας ηταν λαθος ομως και δεν ειχαμε τυχη.
Ετσι, αποφασισαμε να παμε περπατητοι, μπας και πετυχουμε καμια αλεπου μες το χωραφι. Μετα απο 100 μετρα πορεια, η λαμπα επιασε τα ματια μιας καπου 150 μετρα μακρια. Μεχρι ομως να παρω θεση, εφυγε, πραγμα που δειχνει οτι μαλλον καποιος την ειχε 'φωτισει' προηγουμενως και ηξερε τι την περιμενε. Συνεχισαμε παραλληλα στο δασος, και ξαφνικα πηρε το ματι μου μια κινηση καπου 20 μετρα στα αριστερα μας. Στην αρχη νομισα οτι ηταν λαγος, αλλα ριξαμε την λαμπα και να'σου ενα κουταβι να μας κοιταει μεσα απο το γρασιδι. Η βολη το βρηκε στο στηθος και επεσε πριν ακουσω καν το θορυβο της τουφεκιας (δεν εχει φωτογραφια απο αυτο, καθως δεν εμειναν και πολλα πολλα για την καμερα).
Εδωσα το τουφεκι στον Μορφονιο, και πηρα τη λαμπα. Σχεδον αμεσως ειδαμε τα ματια απο δευτερο κουταβι καπου 100 μετρα μακρια. Βιαστηκε ομως και αστοχησε. Ετσι, προχωρησαμε προς το μερος οπου το ειδαμε και πραγματικα ηταν ακομα εκει. Ξανα πηρε σημαδι, εριξε, και αστοχησε ξανα (δεν ειχε το δικο του τουφεκι, καθως ειχε μεινει απο σφαιρες... Και ειπαμε: τουφεκι, γυναικα και αλογο δεν δινουμε!). Η τριτη τουφεκια στο ιδιο κουταβι, αστοχησε ξανα... Πηρα εγω το οπλο και μετα απο 5 λεπτα ειδαμε την τεταρτη αλεπου της βραδιας καπου 40 μετρα μπροστα μας, και ξανα επεσε ακαριαια μετα τη βολη. Προχωρωντας να την παρουμε, κοιταμε και ειναι αλλες 2 στα δεξια της, καπου 70 μετρα μακρια. Καθησα στο εδαφος, εβαλα τα shooting sticks και πηρα την 3 αλεπου μεσα σε 10 λεπτα. Οριστε και η φωτογραφια (δυστυχως μονο το τηλεφωνο ειχα, και δεν ειναι πολυ καθαρη...):
Αποφασισα λοιπον, οτι δεν θα ξαναριξω σημερα, και εδωσα το τουφεκι στο φιλο μου. Πηγαμε πισω ακολουθωντας την ιδια διαδρομη, πηγαινοντας για ενα χωραφι στην αλλη μερια του δρομου, οπου περισυ ειχαμε παρει δυο αλεπουδες. Μετα απο 20 λεπτα κραξιμο, δεν φανηκε τιποτα και αποφασισαμε να παμε πισω στο αμαξι και να δουμε τι θα κανουμε μετα. Στο δρομο, παιζαμε με τη λαμπα οταν ξαφνικα βλεπουμε ενα ζευγαρι ματια να φευγουν απο το κοτετσι! Βαλαμε το οπλο στα sticks, και αρχισαμε να κραζουμε την αλεπου που αρχισε να περπαταει βιαστικα στην αντιθετη κατευθυνση απο εμας. Δεν εδειχνε σε διαθεση να σταματησει, αλλα 134 μετρα μακρια μας σταματησε για μια τελευταια ματια προς την περιοχη οπου ημασταν εμεις. Και αυτο ηταν το τελευταιο της λαθος: σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να ξεντροπιαστει, ο Μορφονιος την κατακεραυνωσε με μια βολη στο κεφαλι (καθως ηταν και το μονο μερος του σωματος της που διακρινοταν μεσα απο το γρασιδι). Πηγαμε και την πηραμε και την φεραμε στην αυλη του αγροτη, ωστε να μας πιστευει οτι πηραμε και καμια (καθως ειναι μεγα πειραχτηρι, και θα μας εβγαζε την ψυχη στο καζο!).
Η ωρα εφτασε 11.30, και ο φιλος μου ενοιωθε την κουραση της εβδομαδας, και ετσι αναβαλαμε το κυνηγι κουνελιων για αυριο. Αν το καλοσκεφτουμε, δεν περασε και ασχημα η βραδια: ειδαμε 7 αλεπουδες, πηραμε τις 4 και καναμε τη βολτα μας στην εξοχη!
Αυριο εχει φασες το πρωι, σε χωραφι με σιταρι, και μετα κουνελια και ισως και αρουραιους. Παω για υπνο και εγω τωρα, να ειμαι φρεσκος για τις αυριανες περιπετειες, αν ο καιρος μας χαρισει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου