). Εφοσον χορτασε ο ωμος μου τουφεκιες εψες, αποφασισα σημερα να ξεσκονισω το 20αρακι μου, και να παω περπατητο κυνηγι με τον σκυλο μου. Eιναι ενας τροπος κυνηγιου που με διασκεδαζει αφανταστα, καθως μου επιτρεπει να χαρω το σκυλο μου και να παρω και κανενα κουνελι η οτι αλλο τυχη στην βολτα. Μονο που γερασε τωρα ο καημενος και, ενω το λεει η καρδουλα του, τα ποδια του δεν τον ακολουθουν. Παρ'ολα αυτα, η χαρα στο προσωπο του η ιδια...
Ετσι, οταν δροσισε λιγακι κατα τις 6.30, πηρα 40 φυσσιγγια στην τσεπη, φορτωσα το Ροβερ στο αμαξι και πηγαμε για την φαρμα. Φτανοντας, παρκαρα στο χωραφι και τον αφησα να ξεδωσει.
Προχωρησαμε προς το δασυλλιο μπροστα μας, καθως παντα κραταει κουνελια εκει, σε κατι συσταδες απο χορτα. Φτανοντας στο δρομακι ειδαμε 4-5 κουνελια, αλλα δεν μας δωσαν ευκαιρια για βολη. Ετσι, πηγαμε σε ενα χωραφι με καλαμποκι, και, μολις στριψαμε απ'την πυλη, ενα κουνελι στεκονταν 25 μετρα απ'εκει που ημασταν εμεις και επεσε με την πρωτη τουφεκια. Ο σκυλος ετρεξε και το επιασε ενω κλωτσουσε ακομα:
Η τουφεκια αδειασε το χωραφι, και ετσι πηγαμε σε ενα διπλανο, φρεσκοσπαρμενο με γρασιδι, οπου καταφερα και πηρα αλλα δυο. Μετα, πηραμε συρριζα μια σουδα, με πολλα δεντρα στα αριστερα μας, στην οχθη της, και περπατουσαμε στη σκια, καθως ο ηλιος μας ειχε ταλανισει. Η φαρμα φαινοταν σε ολο της το μεγαλειο και μου εδωσε την ευκαιρια να την θαυμασω μες τον ηλιο.
Ξαφνικα, βλεπω μια κινηση μεσα στα δεντρα, και μια φασα να πεταγεται 20-30 μετρα μπροστα μου, φευγοντας μακρια απο την θεση μου. Το οπλο ηρθε ενστικτωδως στον ωμο και το πουλι επεσε κατακεραυνωμενο με την τουφεκια! Πολυ την 'φχαριστηθηκα αυτη τη βολη, ιδιαιτερα καθως δεν ειχα
φαγητο στο σπιτι και η φασα μου εδωσε την λυση!
Μετα απ'αυτη την τουφεκια, γυρισαμε προς το δασυλλιο και κινησαμε κατα τα μερη οπου κυνηγουσα εχτες. Φτανοντας σε μια πυλη, ειδα 4-5 κουνελια να σκορπιζουν δεξια αριστερα, αλλα ενα να μενει εκει που ηταν και να μασουλαει αμεριμνο...Καταλαβα αμεσως οτι ειναι αρρωστο και το αφησα εκει που ηταν για να το πιασει ο σκυλος. Περασαμε την πυλη και τον εβαλα να δει το κουνελι που εκανε πενιχρες προσπαθειες για να ξεφυγει. Η μυξωματωση ειναι τρομερη ασθενεια στα κουνελια που τα κανει να αρρωσταινουν απο μεσα προς τα εξω, και μπορει ενα κουνελι που να φαινεται υγιες να ειναι ετοιμοθανατο. Η τελικη μορφη της ειναι ιδιαιτερα συγκλονιστικη, με το ζωο να χανει την οραση του και να αδυνατιζει τελειως. Ειναι μια ασθενεια που την δημιουργησαν στο εργαστηριο για να καταπολεμησουν τον υπερπληθυσμο κουνελιων στην Αυστραλια, αλλα βρηκε τον δρομο της και στον υπολοιπο κοσμο. Μεταφερεται απο τους ψυλλους απο κουνελι σε κουνελι.
Τελος παντων, αφου το απαλλαξαμε απο την μιζερια του, προχωρησαμε και βρηκαμε αλλα 3 σε παρομοια κατασταση που τα καθαρισα με 3 τουφεκιες. Αστοχησα και σε κατι γελοιες τουφεκιες, υπενθυμιζοντας μου οτι το δικανο δεν ειναι ραβδωτο... αλλα γιαυτο και το πηρα, για να αρχισει η προπονηση για τις φασσες σε κανα-δυο μηνες!! Ολα κι ολα εριξα 18 φυσσιγια, πηρα 6 κουνελια και μια φασσα (δυστυχως κανενα κουνελι δεν ηταν καταλληλο για βρωση...). Πηγαινοντας για το αυτοκινητο εριξα μια ματια στο λαγουμι που τουφεκαγα εχθες, και ειδα οτι δεν εκανα και ιδιαιτερη ζημια...
Μετα απ'αυτα, γυρισαμε σπιτι οπου ξεστηθιασα το πουλι και εβαλα το κουφαρι του στο φραχτη για την αλεπου, καθαρισα το οπλο και καθησα να μαγειρεψω. Εκανα την συνταγη που ειπα νωριτερα, με τη σαλατα. Οπως ειπα, τηγανιζουμε τα στηθη για 4-5 λεπτα (το πολυ!)
και μετα τα βαζουμε με λιγο λαδι και βαλσαμικο ξυδι σε σαλατα.
Αυτες οι χαρες της εξοχης και σημερα! Περασα μια πολυ ομορφη ημερα, παρεα με το φιλο μου, και εδρεψα τους καρπους των κοπων μου! εεεε ρε γλεντια!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου