Το πρωτο ελαφι της περιοδου 2008-2009

Οπως ειπα στην αρχη της εβδομαδας, σημερα ηταν η μερα που ειχα κλεισει να παω για κυνηγι ελαφιων. Εδω και 3 εβδομαδες δεν ειχα ουτε μια μερα που να μην πηγα στη δουλεια, και ετσι η ανυπομονησια μου να παω στο δασος και να ειμαι και παλι με το αγαπημενο μου 6.5x55SE, ειχε φτασει την αποκορυφωση της απο χθες το βραδυ. Πηγα στο θησαυροφυλακιο-οπλοβαστο στο παταρι, κατεβασα το οπλο, το ελεγξα, βρηκα τις σφαιρες μου (εγραψα και το AR επανω στη μια) και μαζεψα ολα τα συμπραγκαλα για να ειμαι ετοιμος, πρωι πρωι να παω για το δασος.

Ειχα ραντεβου στις 7.30 με τον κυνηγο, και, στις 7.15 ημουν στη φαρμα κιολας. Η μερα με χαιρετησε με ενα καφε στο χερι, δειχνοντας μου ολους τους οιωνους καλους: λιγα συννεφα, ελαφρο αερακι και ψυχρα, αλλα με καλη ηλιοφανεια και καλο φως



'Σαν τις αυγης κροκατη γαζα...' ηρθαν τα λογια του Γρηγορη στο μυαλο μου, και ξαναευχαριστησα την τυχη μου που μπορουσα να ειμαι εκει την ωρα του πρωινου.

Ο κυνηγος αργησε λιγο, αλλα στις 7.50 ηταν εκει, και μετα απο τα προκαταρκτικα χαιρετισματα, κανονισαμε την πορεια μας. Καθως το δασος το ξερουμε πλεον καλα, ηταν προκαθορισμενο πως θα το κυνηγησουμε, και ετσι ξεκινησαμε να περπαταμε προς τα εκει, συζητωντας τι εχει περασει απο την τελευταια φορα που ημουν εκει, πως παει το κυνηγι του φασιανου, και τα σχετικα, ενω ταυτοχρονα κοιτουσαμε τις ακρες του δασους με τα κυαλια.

Φτανοντας στα ορια του δασους γεμισα το οπλο, εβαλα την ασφαλεια, και αρχισαμε να προχωραμε προς τα δεντρα. Στο πρωτο σταυροδρομι του αγροτικου δρομου, κοιταξαμε αριστερα για να δουμε εαν εχει τιποτα, και μετα αποφασισαμε να παμε δεξια σε μια πορεια που θα μας πηγαινε στα ορια του δασους και προς ενα χωραφι με σπαρτο που τα ελαφια πανε για τροφη. Δεν ειχαμε προλαβει να κανουμε 50 μετρα, και, μπροστα μας, καπου 180 μετρα μακρια, ενα ελαφι βγηκε απο το δασος και αρχισε να προχωραει σε κατευθυνση αντιθετη απο εμας και προς τα ορια ενος φραχτη στα δεξια μας.

Ο ανεμος ηταν στο προσωπο μας και δεν μας ειχε καταλαβει. Γρηγορα πηρα τα ραβδια απο τον κυνηγο, και εβαλα το οπλο επανω τους, ταυτοχρονα απασφαλιζοντας το και ανοιγοντας τα καλυμματα του τηλεσκοπιου. Το ελαφι σταματησε για λιγο με την πλατη του προς τα εμας, και καταλαβα οτι αυτη ηταν και η ευκαιρια μου για βολη, καθως θα πηδουσε στα δεξια και θα το χαναμε μεσα σε εναν οχτο που ετρεχε παραλληλα με το δρομο. Σημαδεψα ψηλα στο λαιμο του, και πιεσα μαλακα την σκανδαλη...

Η ανακρουση του οπλου με εκανε να χασω στιγμιαια την εικονα, αλλα μολις το οπλο επανηρθε, ειδα το ελαφι να τρεκλιζει και να περναει το φραχτη προς τον οχτο. Ο κυνηγος μου ειπε οτι ειδε την τουφεκια και ακουσε το χτυπημα της σφαιρας στο σωμα του. Ετσι, ξαναγεμισα το οπλο και πηγαμε προς το σημειο που το χτυπησα. Περασαμε και εμεις το φραχτη και αφησαμε το σκυλο για να βρει που ειχε πεσει το ελαφι. Πραγματικα, μετα απο δυο λεπτα, το βρηκε καθισμενο κατω απο ενα δεντρο να ψυχοραγει. Η δευτερη βολη το βρηκε στη βαση του λαιμου και το αποτελειωσε!!



Το κακο ηταν οτι εκει που επεσε ειχε καπου 4-5 μετρα οχθη (ηταν μια εγκαταλελειμμενη σιδηροδρομικη γραμμη) και επρεπε να τον 'βγαλουμε' στο επιπεδο για να μπορεσουμε να τον φορτωσουμε στο quadbike και να τον παμε στη φαρμα. Με τα ζορια, τον τραβηξαμε απο δω, τον σπρωξαμε απο κει, και τα καταφεραμε. Εκει αρχισα την ετοιμασια του κουφαριου, με το εμπειρο ματι του κυνηγου να με αξιολογει για τους σκοπους του δευτερου 'διπλωματος' στο κυνηγι που κανω.

Οταν τελειωσε αυτη η διαδικασια, τον φορτωσαμε στη 'γουρουνα' και πηγαμε στη φαρμα οπου τον ζυγισαμε και του κοψαμε το κεφαλι. Βγηκε 50 κιλα, το μεγαλυτερο που εχω βαρεσει μεχρι τωρα. Τον φορτωσα στο αυτοκινητο, πληρωσα τον κυνηγο, και αφου ηπιαμε ενα καφε, ηρθα στο σπιτι οπου τον κρεμασα να σιτεψει μεχρι την Δευτερα, οταν θα το κοψω.



Ενα απο τα πιο γρηγορα κυνηγια που εχω κανει ποτε το σημερινο, και ετσι δεν εχει μεγαλες και πολλες ιστοριες! Αλλα, ετσι ειναι: καμια φορα πρεπει να παιρνεις τις ευκαιριες οταν σου παρουσιαζονται!