Σημερα η μερα ξημερωσε ηλιολουστη, νηνεμη και πολλα υποσχομενη. Ετσι, πηγα και εκανα τις δουλειες μου το πρωι, περπατησα και τον Ροβερ στο δασος (οπου βρηκα και ενα ολοισιο πουρναρι, και το πηρα να το κανω μαγκουρα) και γυρισα στο σπιτι να ετοιμαστω για την αποψινη περιπετεια. Φτιαχνοντας τις σφαιρες παρατηρησα οτι μερικοι καλυκες εφταναν στο τελος της 'ζωης' τους και ετσι τους γεμισα με το φορτιο που ξερω την συμπεριφορα του αλλα τους εβαλα στην ακρη για να παω να τους χαραμισω. Βγηκαν 44 σφαιρες, που με καλουσαν μεσα απ' το κουτι τους "ξοδεεεψε μας, ξοδεεεψε μας'. Το καλεσμα τους αδιακοπο και δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτ'αλλο απο το ποτε θα περασει η ωρα λιγο, να πεσει λιγο ο ηλιος και να καταφερω να παω για τουφεκιες. Αφου ηπια ενα καφε και λαξευσα ενα ξυλο που παιδευω εδω και κανα μηνα, επαιξα λιγο με το Ροβερ, και πηγε 6.30 η ωρα.
Φορτωσα το αμαξι με ολα τα σχετικα: μιας και η εξορμηση σημερα ειχε συγκεκριμενο σκοπο επρεπε να ειμαι καλα οργανωμενος. Ειχα βαλει ορο στον εαυτο μου οτι δεν θα κανω τουφεκιες κατω απο 150 μετρα, και θα προσπαθουσα να ειναι οι περισσοτερες πανω απο τα 200. Για να επιτευχθουν τετοιες βολες σε θηραματα, χρειαζονται τα εξης
α) τουφεκι που να μπορει να εχει ακριβεια καλυτερη του 0.5ΜΟΑ (minute of angle- χοντρικα, να κανει γκρουπ λιγοτερο απο μιση ιντσα-1.25 εκατοστα- 5 βολες στα 100 μετρα)
β) διοπτρα με αρκετη μεγεθυνση και ρυθμιση παραλαξ (Η δικη μου ειναι η Leupold VXIII LR 6.5-20x40 Varmint Hunter)
γ) αποστασιομετρο
δ) ανεμομετρο
ε) κυαλια
ζ) καρτα με τις ρυθμισεις σκοπευσης
η) πυρομαχικα που να μπορουν να επιτυχουν την ακριβεια που χρειαζεται, και,
φυσικα, σταθερο υποβαθρο απ'οπου θα γινονται οι βολες
Οριστε τα δικα μου
Εφτασα στη φαρμα μετα απο 10 λεπτα. Τοποθετησα το αυτοκινητο με τετοιο τροπο ωστε να εχω ανοιχτο πεδιο βολης 270 μοιρων και να μπορω να βλεπω μεχρι 400 μετρα μακρια. Με το που εσβησα τη μηχανη, ηδη ειχα εντοπισει 8 κουνελια που μασουλαγαν το γρασιδακι στα 178 μετρα μακρια απο την θεση μου. Ησυχα, βγηκα απ'το αυτοκινητο, συναρμολογησα το οπλο και, με τα κυαλια, αρχισα να ξεχωριζω ποια απο τα κουνελια θα παρω πρωτα. Η εικονα που ειδα μεσα απο τα κυαλια με απογοητευσε... Ολα τα κουνελια ειχαν μυξωματωση...τα ματια τους σχεδον κλειστα απο το πρηξιμο και το πυον, επιβιωναν μονο λογω του οτι η φωλια τους ηταν τοσο κοντα στο γρασιδι και δεν χρειαζοταν να απομακρυνθουν και να κινδυνεψουν απο τις γερακινες και τα αλλα αρπακτικα.
Τελος παντων, δεν ειχα ετσι κανενα ενδοιασμο για το ποιο κουνελι θα παρω πρωτο, και διαλεξα ενα στην ακρη του γκρουπ, ωστε να μην τα αναταραξω και καταφερω να παρω περισσοτερα απο ενα. Οριστε η αποψη που ειχα:
(τα κουνελια ηταν στο σκιερο μερος του χωραφιου, δεξια απο την καννη, στα ορια του δασυλλιου με τα πευκα)
Ο ηχος της τουφεκιας αναταραξε το τοπιο για μια στιγμη, αφηνοντας τα κουνελια να αναρωτιουνται εαν πραγματικα ακουσαν κατι. Ευτυχως δεν ειδαν το φιλο τους να εκτινασεται μισο μετρο στον αερα και να πεφτει ακινητος απ'την σφαιρα που το βρηκε καταστηθα. Αμεσως, εβαλα καινουρια σφαιρα και διαλεξα τον επομενο στοχο μου. 172 μετρα τωρα και επαναληψη του πρωτου επεισοδιου
. Τα υπολοιπα κουνελια καταλαβαν οτι κατι δεν παει καλα, αλλα οχι αρκετα γρηγορα πριν ακομα ενα παει να συναντησει τα αλλα δυο που μολις αποχωρησαν για τα λιβαδια του ουρανου. Οι βολες ξεσηκωσαν ενα ματσο κορακια απο τα δεντρα, και τα εκαναν να πετουν φωναζοντας γυρω απο το χωραφι. Ενα απ'αυτα πηγε και καθησε σε ενα απο τα πευκα στην ακρη του δασυλλιου και μου εδωσε ιδιαιτερη ικανοποιηση να το δω να εκρυγνειται καθως 39 κοκκοι δυστυχιας το βρηκαν στη μεση του στηθους του. 4 τουφεκιες, 4 επιτυχιες... Καλα που τις ειχα για δευτερες τουτες τις σφαιρες!!! Δεν εβλεπα αλλα κουνελια μπροστα μου, συνεπως αρχισα να κοιταζω πιο μακρια και στα δεξια μου, να δω αν υπαρχει τιποτα. Πραγματικα, πισω και δεξια απο εκει που ημουν, κατω απο ενα δεντρακι δυο κουνελια βοσκαγαν ανεμελα. 213 μετρα τωρα, και με τον ανεμο να ερχεται απο τα δεξια μου...
(το κουνελι ηταν κατω απο το δεντρακι στο βαθος, στο οριο του φραχτη)
Αλλαξα την τοποθεσια της βασης του οπλου και τοποθετηθηκα ωστε να μπορω να δω το κουνελι καθαρα, καθως τωρα ο ηλιος ηταν σχεδον μπροστα μου. Συμβουλευτηκα την καρτα, εδωσα 1-2 κλικ δεξια για τον ανεμο και εστειλα τα 'καλα' νεα. Με το πατημα της σκανδαλης, το κουνελι επεσε στο πλαι και ουτε καν κινηθηκε, με τον ηχο της κρουσης της σφαιρας να φτανει στα αυτια μου κλασματα του δευτερολεπτου αργοτερα. Πεντε με πεντε και ημουν μες τη χαρα. Εντοπισα αλλα δυο κουνελια στο πρωτο χωραφι και καταφερα να παρω το ενα.
Μετα απο αυτα τα πρωτα 10 λεπτα, ησυχασε ο τοπος και τα κουνελια γιναν πιο προσεκτικα. Δεν με πειραζε ομως, με τα κυαλια εβλεπα το τοπιο και διασκεδαζα την εμπειρια του να ειμαι στην εξοχη ενα τοσο ομορφο δειλινο. Αποφασισα μετα απο λιγο να παω παραπερα, μπας και βρω τιποτ'αλλο απ'αυτη τη θεση, και ετσι πηρα το οπλο και τα κυαλια, μαζι με κατι ραβδια που εχω για να στηριζω το οπλο και προχωρησα προς μια πλαγια οπου ηξερα οτι κραταει δυο μεγαλα λαγουμια. Ειδα 4 κουνελια να βοσκανε, αλλα δεν μπορουσα να τα τουφεκισω γιατι μολις εσκυβα χανοντουσαν απο τον οριζοντα. Πηγα ετσι, πηγα αλλιως, τελικα καταφερα να παω σε θεση βολης. Αυτη τη φορα, 'εσπασα' τον ορο καθως ηταν μονο 129 μετρα μακρια, αλλα, μιας και ο αγροτης θελει να τα ξεφορτωθει, τι να κανουμε...Προβληματα που εχει ο κοσμος !! Αλλα, στα ευκολα κολλησαμε! Η πρωτη μου αστοχια συνεβη σε αυτη τη βολη...
Αφου καταφερα να τα 'εξαφανισω' απ'εκεινη την πλαγια, πηρα το αυτοκινητο και πηγα παρακατω στο χωραφι, σε ενα σημειο που μου επετρεπε να κανω βολες πανω απο 250 μετρα μακρια, σε ενα δρομο.
(οι βολες εγιναν εκει που φαινεται να ασπριζει μια νερολακουβα στο δρομο, στα αριστερα της καννης)
Ηδη εκει ηταν 3 κουνελια, αλλα μεχρι να στηθω ειχαν φυγει. Πηρα τα κυαλια και αρχισα να κοιταζω το τοπιο, οταν εντοπισα ενα χωραφι γεματο κουνελια, να το λουζει ο ηλιος, καπου 600 μετρα μακρια (σε τοπο που δεν εχω αδεια να τουφεκισω). Χαζευα λοιπον τα κουνελια οταν, ξαφνικα, αρχισαν να τρεχουν δεξια και αριστερα, πανικοβλητα, χωρις (φαινομενικα) να υπαρχει λογος. Μετα απο μισο λεπτο τον ειδα το λογο: μια αλεπου ειχε παρει στο κατοπι ενα και το καταδιωκε μεχρι που χαθηκαν μεσα σε μια συσταδα δεντρα και χορτα! Δυο χωραφια δωθε, 4 ερωδιοι κοιτουσαν ο ενας τον αλλο και ενας λαγος εβοσκε αμεριμνος μες σε ενα χωραφι με κριθαρι... Αγαλλιασε η καρδια μου με τα δωρα που μου εκανε σημερα η εξοχη...
Πισω στο κυνηγι. Οση ωρα εκανα τον φυσιοδιφη, τα κουνελια ξαναβγηκαν στο δρομακι. Διαλεξα ενα, 266 μετρα μακρια, υπολογισα παλι τον ανεμο και την κλιση απο το οπλο, και πατησα την σκανδαλη. Το χωμα τιναχτηκε πισω απο το κουνελι, που εκανε δυο βηματα και επεσε νεκρο. Ααα! σημερα εχω ρεντα! ειπα απο μεσα μου! Καταφερα να παρω αλλα δυο κουνελια απο αυτη τη θεση, αστοχησα και 3 φορες σε κατι αλλα και μετα απο 20 λεπτα αποφασισα να παω να δω αυτα που ειχα χτυπησει και να μετακινηθω σε αλλο σημειο οπου θα μπορουσα να δω αλλα λαγουμια.
Η τακτικη μου επιασε. Πηγαινοντας να δω αυτα που ειχα χτυπησει, εβλεπα κουνελια στο οριο του χωραφιου και πηρα μερικα ακομα σε αποστασεις απο 110 (ξερω, αλλα ειπαμε... ο αγροτης!) μεχρι 258 μετρα. Αυτο που με ανησυχησε ηταν οτι, εκτος απο 3-4 μικρα που βρηκα, ολα τα αλλα ειχαν μυξωματωση... Ειναι ενα φυσιολογικο φαινομενο, οταν ο πληθυσμος τους φτανει μεγαλους αριθμους, η μυξωματωση γινεται ενδημικη και μειωνονται οι αριθμοι τους παλι σε φυσιολογικα επιπεδα. Η φυση στην δουλεια της! Φετος ειναι πραγματικα ιδιαιτερη χρονια, καθως τα κουνελια ειναι υπεραριθμα. Τουφεκαω αυτη τη φαρμα, απο το ιδιο σημειο εδω και 4 χρονια, και πρωτη φορα βλεπω τοσα πολλα....Global Warming!!
Κοιταξα το δισακι μου και ειδα οτι η αποθηκη των πυρομαχικων μου ειχε μειωθει σημαντικα. Ηθελα να παω σε ενα συγκεκριμενο σημειο, απ'οπου ξερω οτι μπορω να εχω αποψη 3 μεγαλων χωραφιων που παντα κραταν κουνελια και, αυτη τη φορα, κανενα δεν θα ηταν κατω απο 180 μετρα. Ετσι, εβαλα το υπολοιπο των σφαιρων στη τσεπη μου, πηρα το δισακι μου, τα κυαλια, και τα ραβδια, κλειδωσα το αυτοκινητο και πηδηξα το συρματοπλεγμα, μπαινοντας μες το δασυλλιο που επρεπε να διασχισω για να φτασω στο σημειο που ηθελα. Κατω απο κατι πευκα, κρυμμενος απο τις φτερες, ημουν σε ιδανικη θεση για να παρατηρησω το περιβαλλον χωρις να το ενοχλησω. Μονο 4-5 φασσες φτερουγισαν απο τα δεντρα καθως περπατουσα μεσα στο δασος.
Φτανοντας στο σημειο που ηθελα, ηδη μπορουσα να δω 3-4 κουνελια μεσα στο καλαμποκι και αλλα 4-5 στα αριστερα μου, καπου 200 μετρα μακρια. Επελεξα αυτα μες το καλαμποκι και 2 βολες βρηκαν 2 κουνελια 276 μετρα μακρια. Εστρεψα τοτε την προσοχη μου σε αυτα στα αριστερα μου
ηταν εκει που φαινεται γκριζο το χωμα, καθως εχουν φαει το καλαμποκι γυρω απο το λαγουμι τους. Εβαλα το σταυρονημα στο μετωπο του μεγαλυτερου που εβλεπα και του εστειλα το χαπι για τον πονοκεφαλο. Δουλεψε, γιατι μετα την βολη δεν ειχε πια κεφαλι! Πηρα αλλα δυο στο ιδιο σημειο και αστοχησα σε ενα βλακωδως (η ισως εφταιγε και η σφαιρα, ποιος ξερει....).
Η ωρα περνουσε, και αποφασισα να μετακινηθω και παλι, ωστε να μπορεσω να επιτηρησω μια περιοχη οπου εχει πολλα λαγουμια. Το σουρουπο ειχε αρχισει για τα καλα, και ηδη δυσκολευομουν να δω τα κουνελια απο τη διοπτρα, ενω με τα κυαλια ηταν ολοκαθαρα... Τοτε, ειδα ενα κουνελι, ισο με αρουραιο, 311 μετρα μακρια. Ειπα μεσα μου 'ιδου η βολη της ημερας!'... Με δυσκολια το εβλεπα στο σταυρονημα, στηριξα τον αγκωνα μου στο γονατο του αριστερου μου ποδιου (ειμαι αριστεροχειρας, σε περιπτωση που σας ξενισει!), και εκανα το οπλο οσο πιο στιβαρο γινεται. Η καρτα μου ειπε οτι η σφαιρα θα πεσει 7 ιντσες σε αυτη την αποσταση, και εδωσα και 1-1.5 ιντσα δεξια για τον ανεμο.
(το κουνελι ηταν στην κατω δεξια γωνια του χωραφιου, στο σκιερο μερος, 60-70 μετρα δεξια απο το πεσμενο δεντρο)
Πηρα μια ανασα, αφησα τη μιση, και πιεσα τη σκανδαλη... Η ανακρουση του οπλου ηταν μηδαμινη, επιτρεποντας μου να δω απο την διοπτρα το κουνελι να εκσφενδονιζεται στον αερα και να πεφτει ακινητο μισο μετρο παραπερα! Αυτη η βολη ηταν η πεμπτουσια της προσπαθειας μου με τα πυρομαχικα και την εξασκηση, και μονο που δεν αρχισα να χορευω! Μετα απ'αυτη τη βολη, μου ειχαν μεινει αλλες 3 σφαιρες, πηρα 1 κουνελι και αστοχησα σε αλλα δυο, και πηρα των οματιων μου και ξεκινησα για το αυτοκινητο. Τελικος απολογισμος: 32 κουνελια και ενα κορακι με 44 βολες.
Η πορεια μου αργη, ανασαινοντας το αρωμα του δασους, ευχαριστωντας την τυχη μου για το καταπληκτικο απογευμα, ικανοποιημενος απο την αποδοση των εργαλειων μου και της δικης μου ικανοτητας, χαρουμενος που εζησα αυτες τις στιγμες. Τωρα, με ενα ποτο στο χερι, και καλη μουσικη, ειπα να τις μοιραστω με φιλους που, καποια μερα, ισως, να τους εχω και εδω να τα κανουμε αυτα μαζι.... Και το καλυτερο: αυριο θα ξαναπαω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου