Ετσι λοιπον, εφοσον κυκλοφορουσε την ημερα και ηταν δασκαλεμενος στη λαμπα και το καλεσμα, η λυση ηταν να του στησω παγανια. Οταν πηρα τα 6 κουνελια μια βδομαδα πριν, τον πηρε το ματι μου στην ακρη του χωραφιου, αλλα με ειδε πρωτος και δεν καταφερα να του ριξω. Σημερα λοιπον, ενω δουλευα το πρωι, καταφερα και τελειωσα νωρις και κατα τις 3.30 ημουν σε ενα χωραφι ενος αλλου φιλου, με το Sako 75 VI Varmint, σε .204Ruger, για να δω για κανενα κουνελι και να σιγουρευτω οτι το οπλο ηταν καλα μηδενισμενο. Μεσα απο το αυτοκινητο ειδα ενα κουνελι στα 140 μετρα και, προσεκτικα, εστησα την τσαντα, οπλισα, και του εστειλα την 'θεραπεια' του πονοκεφαλου. Κυλησε κατω στην πλαγια με την τουφεκια, και οταν πηγα να το παρω ειδα οτι το ειχα χτυπησει εκει που σημαδευα.
Ικανοποιημενος οτι το οπλο κανει την δουλεια του, φορτωσα το αυτοκινητο ξανα, και εκανα το συντομο ταξιδι στη φαρμα του Μαρτιν. Ο δρομος προς τη φαρμα εχει στα αριστερα ενα χωραφι καλαμποκι και στα δεξια 5 διαμερισματα με σκροφες και τα γουρουνακια τους. Καθησα 4-5 λεπτα και τα χαζευα καθως πηγαιναν εδω και εκει μεσα στα χωματα και εψαχναν για ψιχουλα, ενω τα μικρα επαιζαν και τραβαγαν της θηλες της μανας τους ενω αυτη ετρωγε...Εχουν πλακα τα γουρουνια. Ο Τσωρτσιλ ειπε καποτε: 'Μου αρεσουν τα γουρουνια...Οι γατες σε κοιταν απο ψηλα, τα σκυλια σε θαυμαζουν απο χαμηλα, ενω τα γουρουνια σε βλεπουν σαν ισο με αυτα!!'. Βλεποντας τα για λιγο, δεν μπορεσα παρα να τον θυμηθω!!
Οδηγησα τα τελευταια 100 μετρα μεχρι το μαγαζι της φαρμας οπου ειδα τον επιστατη και του ειπα οτι θα παω για αλεπουδες, δειχνοντας του το μερος οπου θα ημουν σταματημενος. Μου ευχηθηκε καλη τυχη, και πηρα των οματιων μου και πηγα για το καρτερι μου. Ειχα στο νου μου να κατσω στη γωνια του δρομου, οπου μπορουσα να δω 200-300 μετρα μιας πλευρας ενος χωραφιου με καλαμποκι απο τα δεξια μου, ενω μπροστα μου ηταν αλλα 400 μετρα δρομου με ενα φραχτη στα αριστερα και την καθετη πλευρα του χωραφιου με το καλαμποκι στα δεξια. Εαν φανταστειτε ενα Γ, ημουν καθισμενος στην επανω γωνια.
Εστησα το οπλο, ελεγξα οτι εχω σφαιρα στη θαλαμη, και καθησα ακινητος βλεποντας μπροστα μου και δεξια μου. Το απογευμα ηταν ηλιολουστο, με ενα ελαφρο αλλα ψυχρο αερακι στο προσωπο μου και περασα αρκετη ωρα παρατηρωντας ενα κοπαδι κορακια και μερικα περιστερια καθως πετουσαν απο ενα αλλο χωραφι οργωμενο προς το δασος, με τα κορακια να μην αφηνουν σε ησυχια μια γερακινα που εψαχνε για κανενα ποντικι. Μπροστα μου, 5-6 κουνελια εβοσκαν μεσα στο δρομο, σε αποστασεις απο 150 μεχρι 300 μετρα, αλλα δεν τα πειραζα για να μην διαταραξω το περιβαλλον και χαλασω τις πιθανοτητες μου για αλεπου. Χαζευα ενα κουνελι στα 300 μετρα, βαζοντας το σταυρο του τηλεσκοπιου εκει που θα επρεπε για να το χτυπησω, οταν ξαφνικα, καπου 140 μετρα μπροστα μου, βγηκε απο τα δεξια μια αλεπου. Σταματησε για μια στιγμη να μυρισει κατι στη μεση του δρομου, και αυτο ηταν το τελευταιο της λαθος! Η σφαιρα την βρηκε πισω απο την αριστερη ωμοπλατη, και την σκοτωσε ακαριαια.
Το κουνελι στα 300 μετρα δεν κινηθηκε, οποτε βρηκα ευκαιρια να κανω εξασκηση σε μακρινες αποστασεις. Εβαλα το σταυρο στην κορυφη του κεφαλιου του και του εριξα, με την συνηθισμενη εικονα του κουνελιου να πεφτει στο πλαι πρωτου να ακουστει η τουφεκια να επαναλαμβανεται μπροστα στα ματια μου. 3 τουφεκιες μεχρι τωρα, ακομα να αστοχησω: 2 κουνελια και μια αλεπου πηγαν στα λιβαδια του ουρανου....
Αφου πετυχα το κουνελι, σηκωθηκα απο το καρτερι μου και πηγα να δω τι ειχε γινει. Η αλεπου ηταν μια μικρη θηλυκη (μαλλον αυτη που επαιρνε τις κοτες) και, αφου πηγα και ειδα και το κουνελι, την μαζεψα και την εφερα πισω στο καρτερι.
Ειπα μεσα μου να φυγω, αλλα κατι με κρατησε...Ισως η ωραια μερα, ισως η συνειδητοποιηση οτι δεν θα εχω ξανα την ευκαιρια να ειμαι εξω με το τουφεκι σε τετοια ωραια μερα για αλλες 2, ισως και 3, εβδομαδες, ισως η δουλειες που με περιμεναν στο σπιτι...Οπως και να'χει, μου εδωσα αλλη μια ωρα προθεσμια, μπας και καταφερνα να παρω τον σκυλο, που ηταν και ο πιο δυσκολος απο τις δυο...Συνεχισα λοιπον να κοιταζω μπροστα μου, να χαζευω τα πουλια και να χαιρομαι τη φυση. Το μερος οπου ημουν ηταν σκιερο και ετσι δεν φοβομουν οτι θα εντοπιστω ευκολα, καθως η οραση της αλεπους δεν ειναι και παρα πολυ καλη. Η ωρα περναγε και ειχα αρχισει να απογοητευομαι...Ειπα οτι θα γυρνουσα σπιτι και θα τελειωνε και αυτη η περιπετεια, οταν, στο βαθος μακρια, καπου 300-310 μετρα μακρια ειδα ενα περιεργο σχημα. Στην αρχη νομισα οτι ειναι φασιανος, αλλα, κοιταζοντας μεσα απο τη οφθαλμίδα ειδα αυτο που περιμενα: Ο σκυλος ηταν εκει που ειχα ριξει στο κουνελι και μυριζε τον τοπο γυρω γυρω, προφανως γιατι ειχε αιμα στο χωμα. Η αυτοπεποιθηση που μου εδωσε το οπλο και το σημειο σκοπευσης σε αυτην την αποσταση εδειξε την αξια της στα επομενα 5 δευτερολεπτα. Βολευτηκα πισω απο το οπλο, εβαλα το σταυρονημα πισω απο την ωμοπλατη της αλεπους και 2-3 ποντους ψηλοτερα και, μαλακα, 'ζουληξα΄την σκανδαλη.
Με τον ηχο της τουφεκιας, ο σκυλος πηδηξε επιτοπου, και, με ατσαλο τροπο αρχισε να τρεχει προς τα δεξια, προς το χωραφι με το καλαμποκι. Φοβηθηκα οτι τον χτυπησα χαμηλα, και του εσπασα το ποδι, καθως περιμενα να τον δω να πεφτει οπως η συντροφος του 40-50 λεπτα πριν...Οπλισα το τουφεκι, και μετα απο 2-3 λεπτα, ξεκινησα για να παω να δω τι εγινε. Φτανοντας στο σημειο οπου στεκοταν η αλεπου, σιγουρευτηκα οτι την ειχα σκοτωσει.
Η εικονα που αντικρυσα, μου εδειξε να καταλαβω οτι η αλεπου ηταν καιρια χτυπημενη:
Δειτε την φορα του αιματος καθως η σφαιρα διαπερασε το στηθος του ζωου, του διελυσε τα πνευμονια, και βγηκε απο την αλλη μερια. Δεν φαινεται στην φωτογραφια, αλλα η κηλιδες του αιματος ειναι ανοιχτοχρωμες και αφρωδεις, πραγμα που δειχνει βολη στο πνευμονα.
Το μονο που παρεμενε τωρα, ηταν να τον βρω! Το χωραφι ηταν πολυ κοντα στο σημειο της βολης, και μπορει να ειχε κανει 40-50 μετρα, ισως και παραπανω, πριν πεσει:
(τη φωτογραφια την πηρα αφου βρηκα το σκυλο στο χωραφι, γιαυτο φαινεται στο γρασιδι!! Μακαρι να ειχε πεσει εκει!!)
Παρ'ολα αυτα, η περιεργεια του να δω τι εγινε, μαζι με την διαθεση να αφησω 2 αλεπουδες στην αυλη του φιλου μου με εκανε να ψαχνω μανιωδως. Δεξια αριστερα, πανω κατω μεσα στο καλαμποκι, μεχρι που τελικα τον βρηκα! Ειχε πεσει ξερος, με το δεξι μερος του στηθους του κατεστραμενο, 30-40 μετρα απο το σημειο οπου τον πετυχα! Η μακρυνοτερη βολη μου σε αλεπου μεχρι σημερα!
τον πηρα απο τα πισω ποδια και ξεκινησα προς το καρτερι μου, οπου ειχα την τσαντα και την αλλη αλεπου. Τις πηρα μια φωτογραφια:
και πηγα στο αυτοκινητο 200 μετρα μακρια, οπου τους πηρα την ουρα και τις κρεμασα στο φραχτη για να τις δει ο φιλος μου και να χαρει!! (για να παρετε την ουρα απο την αλεπου χρειαζεστε ενα κομματι σκοινι 30-40 ποντους, και ενα κοφτερο μαχαιρι. Χαραξετε το δερμα στη βαση της ουρας, κοβοντας το αλλα με προσοχη να μην κοψετε το κοκαλο της ουρας. Τυλιξτε το σκοινι κατω απο την κοψια, πιαστε τις δυο του ακρες με το ενα χερι, κρατηστε με το αλλο τα πισω ποδια της αλεπους και τραβηξτε με δυναμη. Το δερμα βγαινει απο το κοκκαλο και μπορειτε μετα να το διατηρησετε, βαζοντας το σε μπλε οινοπνευμα για 4 εβδομαδες. Μετα απο 4 εβδομαδες, βγαλτε το απο το δοχειο οπου το ειχατε, αφηστε το να στεγνωσει, και η ουρα ειναι σαν να βγηκε εκεινη την ωρα απο την αλεπου).
Μαζεψα τα πραγματα μου και τις δυο ουρες, και γυρισα σπιτι οπου τις εβαλα στο οινοπνευμα, καθαρισα το τουφεκι μου, και καθησα με τη γυναικα μου να πιουμε ενα ποτο, ενω το ελαφι μαγειρευοταν στο φουρνο...Οταν ξυπνησα στις 6.30 σημερα το πρωι να παω στη δουλεια, μου κακοφαινοταν, αλλα, καθως καθομουν και κουβεντιαζα με τη γυναικα μου, ενοιωθα οτι σημερα ηταν μια 'συνηθισμενη' Κυριακη, που την περασα ανεμελα και ξεκουραστα. Τετοια ειναι η δυναμη της εξοχης και της ενασχολησης με κατι που αγαπαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου