Για φασσες στο πεσμενο σιταρι

Αυτον τον καιρο, μετα απο τις καταιγιδες που ειχαμε προσφατα, τα σταροχωραφα εχουν περιοχες οπου τα σιταρια εχουν πεσει λογω του ανεμου και της βροχης. Οι φασες πεφτουν μεσα σε αυτες τις περιοχες κατα εκατονταδες να φανε απο τα μισογινωμενα σταρια. Στο μερος που παω για ελαφια εχουν 3-4 τεραστια σταροχωραφα, σπαρμενα στις πλαγιες ενος λοφου. Οπως ειπα, ειχα παρει τηλεφωνο για να δω εαν κινειται τιποτα, και ο αγροτης μου ειπε οτι 'ειδε μερικα' στην κορυφη του λοφου.

Η περιγραφη του δεν μπορουσε να μας προετοιμασει για το θεαμα που μας περιμενε. Καπου ενα χιλιομετρο απο το δρομο οπου σταματησαμε με το αυτοκινητο, βλεπαμε με τα κυαλια ενα συννεφο πουλιων να κινουνται πανω και κατω σε ενα χωραφι που το διαπερνουσαν καλωδια του ηλεκτρισμου σε τεραστιους πυλωνες. Το κακο ηταν οτι δεν μπορουσαμε να οδηγησουμε ως εκει... Και ετσι, φορτωθηκαμε τα συμπραγκαλα που χρειαζομασταν και αρχισαμε την πορεια μεσα στη λασπη και τον ανηφορο, για το σημειο οπου ειδαμε τις φασες.

Η φασα ακολουθει ορισμενα αερια μονοπατια, και περνωντας λιγη ωρα παραρατηρωντας ενα χωρο μπορει κανεις να καταλαβει πως θα κινηθουν τα πουλια και να αποφασισει που θα κανει καρτερι για να εχει συνεχη κινηση. Το προβλημα εδω ηταν οτι δεν μπορουσαμε να ξερουμε απο την αποσταση που ειμασταν εαν υπηρχαν περιοχες πεσμενου σταριου κατω απο την πορεια της φασας, η εαν η φασα θα ερχοταν στα ομοιωματα...(οντας κοπαδιαρικο πουλι, μολις δουν αλλες στο εδαφος τις πλησιαζουν για να ειναι στην ιδια ομαδα).

Μετα απο 20 λεπτα δυσκολη πορεια (ο καθενας μας κουβαλουσε το οπλο του, 300 φυσιγγια, ομοιωματα, νερο, διχτυα παραλαγης, στηριγματα για τα διχτυα, καρεκλακια, τσαντες, κυαλια και διαφορα αλλα σεα και μεα, συνολικου βαρους 30 κιλα...), χωρισαμε και ο ενας πηγε στη μια ακρη του χωραφιου και ο αλλος στην αλλη. Εγω πηγα στην κορυφη του λοφου, οπου, καθως εφτασα καπου 200 φασες σηκωθηκαν απο τα χωραφια και τα δεντρα και εφυγαν μολις με ειδαν. Μες τη χαρα (καθως ηξερα οτι θα ξαναερθουν) εστησα την φυλαχτρα μου κολλητα σε ενα φραχτη, ενω μπροστα μου ηταν 4-5 περιοχες πεσμενου σιταριου μεσα στο υπολοιπο κανονικο σιταρι. Εβαλα 4-5 ομοιωματα στις περιοχες πεσμενου σιταριου και περιμενα... Οριστε η αποψη που ειχα απο την φυλαχτρα:



Δεν περασαν 5 λεπτα και η πρωτη φασα περασε απο μπροστα μου. Καπου 20-25 μετρα, ερχομενη απο τα δεξια προς τα αριστερα, ελλατωσε την ταχυτητα της για να δει τα ομοιωματα και επεσε στην πρωτη μου τουφεκια, με ενα 6αρι Rio Fibrewad, 30γραμμαριων απο την Beretta AL391. Ετρεξα και την πηρα, μιας και δεν ηθελα να την χασω μεσα στο σιταρι. Μολις την επιασα, πηρα τα ειδικα στηριγματα που εχω και την εβαλα μπροστα απο τα ομοιωματα, κατα τετοιο τροπο ωστε να φαινεται απο μακρια στις αλλες λες και ερχεται να προσγειωθει (εαν δειτε στην φωτογραφια, διακρινονται 2 με αυτον τον τροπο, την δευτερη την βαρεσα 3-4 λεπτα αργοτερα).

Η ροη των πουλιων ηταν συνεχης. Σε μιση ωρα ειχα ριξει κιολας 28 φυσιγγια και ειχα παρει 8 πουλια, υπενθυμιζοντας μου οτι ηταν η πρωτη μερα στις φασες απο περισυ, και η σκοπευση μου με το λειοκανο δεν ηταν στα ιδια επιπεδα με αυτη που επιτυγχανω με τα ραβδωτα . Οριστε και πως φαινοταν η φυλαχτρα μου απο μεσα:



Κιολας, ενα προβλημα αρχισε να γινεται εμφανες: εαν οι φασες δεν πεφταν σε σημεια οπου το σιταρι ηταν επιπεδο, ηταν σχεδον αδυνατο να εντοπιστουν, εκτος και εαν εφευγα κατευθειαν μετα την τουφεκια για να τις ψαξω. Ηδη, μετα απο 2 ωρες ειχα χασει 6 πουλια...

Μετα απο λιγη ωρα, ο Zaitsev ειχε 'σιωπησει' οποτε του ειπα να ερθει απο το δικο μου το μερος οπου ειχα εντοπισει ενα μερος συνεχους ροης καπου 50-60 μετρα απο την δικη μου θεση, και, εαν και οι δυο μας τουφεκουσαμε το ιδιο μερος, θα ειχαμε καλυτερες πιθανοτητες επιτυχιας. Πραγματικα, μετα απο 20 λεπτα ηταν τοποθετημενος και ετοιμος. Οι καννες ειχαν αναψει και δεν προλαβαιναμε να μαζεψουμε αυτες που ειχαμε βαρεσει, προτου βιαστικα πιασουμε τα οπλα ξανα και τα αδειασουμε στα κοπαδια που περνουσαν απο πανω μας. Μετα απο 1.5 ωρες στη φυλαχτρα ειχαν πολλαπλασιαστει τα θηραματα:



Συνεχισαμε με αυτους τους ρυθμους μεχρι τις 6.40 το απογευμα. Ειμασταν ηδη 6 ωρες στο κυνηγι, και αποφασισαμε οτι αρκετα πια, να εχει και την αλλη φορα που θα πηγαιναμε . Και οχι οτι επρεπε να ανησυχουμε, καθως δεν φαινοταν να εχουμε ελλατωσει τους αριθμους και κατα πολυ! Μαζεψαμε τα πραγματα, βρηκαμε και κανα δυο πουλια ακομα που νομιζαμε οτι τα χασαμε και μετρησαμε τον τελικο απολογισμο:
68 φασες στον τορβα και αλλες 27 χαμενες στο χωραφι... Μακαρι να ειχαμε ενα σκυλο... Ριξαμε πανω απο 150 τουφεκιες ο καθενας (εγω πηρα συνολικα 61 φασες, 40 απο τις οποιες τις βρηκα, με 184 φυσιγγια. 1 στις 3 περιπου, δεν ειναι και για κλαμματα αλλα ουτε και με νοιαζει!!).

Μας πηρε ολη τη νυχτα να τις καθαρισουμε και ξεστηθιασουμε (καθως δεν κραταμε ολο το κουφαρι, παρα μονο το στηθος), εβαλα το οπλο να μουλιασει, και μετα ηπιαμε απο ενα κρασι να αναπολησουμε την ομορφη αυτη ημερα που θα μεινει μαζι μας για χρονια ακομα! Με το καλο να ερθει ο θερος, να επαναλαβουμε την εξοδο!! Να'ταν και τ'αδερφι μου εδω, ακομα καλυτερα