Tα πολλα κερασια και η υπομονη!

Eιχα βρει χωραφια που περιμενα να αποδωσουν καλους αριθμους πουλιων καθως ειχαν θεριστει την προηγουμενη μερα. Ηταν χωραφια με αξιωσεις και περιμενα πως και πως να παω. Φορτωσα το αμαξι την Παρασκευη το πρωι με ενα σωρο φυσσιγγια, ομοιωματα, σεα μεα και ολα τα σχετικα και με την καρδια μου να πεταριζει απο τον ενθουσιασμο, βουρ για τη φαρμα.

Φτανοντας εκει, βρηκα την γυναικα του αγροτη που μου εδειξε το χωραφι και τον δρομο για να το φτασω με το αυτοκινητο. Μετα απο 5 λεπτα, εκοβα βολτες πανω στην καλαμια, και ο ενθουσιασμος αλλαξε σε απογοητευση... Ουτε ενα πουλι δεν ηταν στο χωραφι, που ειναι κακο σημαδι... Καθως δεν απογοητευομαι ευκολα, βρηκα ενα σημειο κατω απο μια βελανιδια, και εστησα την φυλαχτρα μου, εξαπλωσα τα ομοιωματα σε ενα σχηματισμο που θα ταιριαζε την φορα του αερα, μετακινησα το αυτοκινητο καμια 300αρια μετρα μακρια, και στηθηκα να περιμενω τι θα ερθει.

Περιμενα, περιμενα, και περιμενα και λιγο ακομα...Μετα 1.5 ωρα, καταλαβα οτι δεν προκειται να συμβει τιποτα και, απογοητευμενος, μαζεψα ολα τα πραγματα παλι και φορτωσα το αυτοκινητο. Ελα ντε ομως που σημερα, σωνει και καλα ηθελα να κυνηγησω φασσες! Δεν το εβαζα κατω. Πηρα κανα δυο τηλεφωνα, οι αγροτες ακομα δεν ειχαν θερισει κατι χωραφια που ηξερα απο περισυ οτι εχουν καλους αριθμους πουλιων, και ετσι η μονη επιλογη που μου παρεμεινε ηταν να παω πισω στο χωραφι οπου ημουν ο Μορφονιος και εγω πριν 3 μερες.

Καθως τωρα η ωρα ειχε περασει (ηταν κοντα 2.30 το απογευμα), ηθελα να πιστευω οτι μπορει να ερθουν τα πουλια για το απογευματινο τους γευμα. 15 λεπτα αργοτερα ημουν στο χωραφι. Πανω απο το δασακι στο βαθος του χωραφιου, πουλια πεταγαν περα-δωθε, αν και πολυ λιγα περναγαν απο το χωραφι. Ετσι λοιπον, πηγα κατω απο την βελανιδια που ημουν την Τεταρτη, να'χω και λιγη σκια, και παιρνοντας γραμμη απο την φορα του αερα, εξαπλωσα τα ομοιωματα οπως πιστευα καλυτερα, εβαλα την φυλαχτρα και στηθηκα παλι να περιμενω.



Το κυνηγι της φασας απο την φυλαχτρα δεν δινει ευκαιρια για περιπετειωδεις περιγραφες. Κατα 90% του χρονου, περιμενεις απραγος, μελετωντας τον οριζοντα για να δεις αν κινουνται τα πουλια, και αν σταμπαρουν το σχηματισμο των ομοιωματων απο μακρια, οποτε αρχιζουν ενα χαρακτηριστικο πεταγμα που δηλωνει οτι ερχονται να προσγειωθουν.... Η εξαψη αρχιζει οταν βλεπεις το πουλι να πλαναρει, να μαζευει τα φτερα του σαν μαχητικο αεροσκαφος, και να ερχεται (φαινομενικα) αργα να πεσει μες τον σχηματισμο. Τοτε πρεπει να κρινεις ποτε ειναι η σωστη ωρα να κινηθεις, να σηκωθεις απο την κρυψωνα και να καταφερεις να σκοπευσεις στο καταλληλο σημειο... Οταν η ανταμοιβη ειναι τα φτερακια στον ουρανο και η φασσα να σακουλιαζεται στο χωμα, αγαλλιαζει η ψυχη σου, χαιρεσαι για την επιλογη του σχηματισμου...Οταν η εικονα ειναι μια φασσα να φευγει τρομαγμενη αλλα 'καθαρη', βριζεις για την χαμενη ευκαιρια, και ευχεσαι να μην περασει πολυ ωρα πριν η επομενη επιλεξει το σχηματισμο σου για προσγειωση.

Ετσι και εγω λοιπον, περιμενα οταν, ξαφνικα, μια φασα ηρθε πετωντας γρηγορα απο τα αριστερα μου, ξαφνιαζοντας με. Ουτε προλαβα να σηκωθω απο το σκαμνι, και καθιστος την χαιρετησα 3 φορες. Οπως ηταν αναμενομενο, εφυγε τρομαγμενη μεν, αγρατζουνιστη δε... Δεν ειχα προλαβει να γεμισω το οπλο, οταν σταμπαρα δυο φασες να ερχονται, οχι για το σχηματισμο μου, αλλα σε πορεια που θα περνουσαν απο πανω απο το δεντρο που ημουν εγω. Αυτη τη φορα εβγαλα δυο τουφεκιες που θα τις θυμαμαι για πολυ καιρο. Η πρωτη φασσα επεσε σχεδον στα ποδια μου, κατακεραυνωμενη απο τα 30γρμ Νο.6, και η δευτερη εκανε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να αποφυγει τη δευτερη τουφεκια, επιταχυνοντας καθως εστριψε δεξια απ'εκει που ημουν εγω. Το τουφεκι την ακολουθησε, την προσπερασε και η βολη την βρηκε 40-45 μετρα μακρια απο εκει που ημουν. Οταν αρχισε να πεφτει σαν σακι, δεν πιστευα τα ματια μου...

Πηγα και τις μαζεψα και τις εβαλα σε κατι ειδικες βεργες που τις κανει να φαινονται απο μακρια λες και ειναι ετοιμες να προσγειωθουν στο σχηματισμο μου (θα δειτε μια απο αυτες στην επανω αριστερα γωνια της παραπανω φωτογραφιας). Τα πραγματα καταλαγιασαν για αρκετη ωρα, κατι που με εκανε ανησυχο. Πηγα και ξανατοποθετησα τα ομοιωματα σε διαφορετικο σχηματισμο, καθως τα πουλια μερικες φορες τον εβλεπαν και εφευγαν αντι να πλησιαζουν. Το κολπο αυτο φανηκε να δουλευει, γιατι αστοχησα σε αλλες 4 που ηρθαν και καθησαν στο σχηματισμο ('ντιν ντιν ντιν ντιν ντιν τιν τιριρι' ακουγα να μου τραγουδαει ο μπαμπακος καθε φορα που τραβαγα την σκανδαλη και εφευγαν οι φασες...). Καταφερα και πηρα και μερικες, ενω, για πρωτη φορα βαρεσα 5 φασες, τους εφυγαν φτερα, αρχισαν να πεφτουν αλλα καταφεραν να πεταξουν μακρια σε σημεια που δεν θα μπορουσα να τις βρω... Να παρει!

Τελος παντων, καθησα ολο και ολο 4.5 ωρες στο σημειο εκεινο και οσο περναγε η ωρα τοσο αρχισαν τα πουλια να πληθαινουν. Που σημαινει οτι καναμε λαθος με το Μορφονιο να παμε το πρωι, επρεπε να παμε μετα τις 3 η ωρα στο χωραφι. Δεν πειραζει, θα ξερουμε για την επομενη φορα...

Ο τελικος απολογισμος ηταν 15 φασες, 10 καταφερα και τις μαζεψα, και η αναλογια μου ηταν 1:3.78 (εριξα 58 τουφεκιες). Λες και με νοιαζει δηλαδη, αλλα καλο ειναι να τα μελεταμε αυτα τα πραγματα, γιατι αν τουφεκαγα με καλυτερες αναλογιες θα μπορουσα να ειχα παρει 30 πουλια... Θα ξανα παω ομως δεν θα ξαναπαω???


Ηρθα σπιτι, καθαρισα τα πουλια και το οπλο και ετοιμασα τη φωτια καθως σημερα εχουμε φιλους που θα ερθουν για να ψησουμε μιας και ο καιρος ειναι καλος. Αμα τα καταφερω θα ξαναπαω συντομα...