Ο Κρις ειχε δουλεια την επομενη της μερας που καναμε την πορεια, και ετσι, προθυμοποιηθηκε να παρει τον Αντρε και εμενα νωρις το πρωι, και να μας παει μες στις πεδιαδες, οπου θα καναμε καρτερια για δυο-τρεις ωρες για γαζελες και οτι αλλο περασει. Το απογευμα θα πηγαιναμε για ορυξ σε ενα αλλο τμημα της φαρμας, στην απεναντι μερια του δρομου (δειτε την φωτογραφια τρια μυνηματα πριν, για το διαγραμμα της φαρμας).
Η δικη μου θεση ηταν κοντα στο σημειο οπου πηρα την πρωτη μου γαζελα, σε μια μικρη συσταδα δεντρων, οπου ειχε τοποθετησει ο Κρις δυο καρεκλες τρεις μερες πριν. Με αφησαν στην ακρη του δρομου, και, αφοτου πηδησα το φραχτη, αρχισα προσεκτικα την προσεγγιση του φραγματος, απο οπου θα πηγαινα βορεια προς την θεση οπου θα εκανα το καρτερι.
Η αρχικη πορεια μεσα απο μια θαμνωδη περιοχη δεν αποκαλυψε τιποτα. Η μερα, ηλιολουστη και με θερμοκρασια 15 βαθμους με ενα ελαφρυ βορειαδακι, ηταν ιδανικη για το κυνηγι που θα καναμε, καθως επαιρνε τη μυρωδια μας προς τον δρομο και οχι προς την πεδιαδα. Μετα καπου ενα χιλιομετρο πορεια, ειχα φτασει στο σημειο οπου μου ειπε ο Κρις να παω. Φευγοντας βιαστικα απο το αυτοκινητο ειχα ξεχασει τα σκοπευτικα ραβδια (Stoney Point Polecat tripod), και ετσι ειχα ανησυχια πως θα καταφερω να σταθεροποιησω το τουφεκι, ιδιαιτερα μετα το καζο που επαθα την προηγουμενη οταν ετρεμα σαν το ζαγαρι στη θεα των θηραματων... Κοιταζοντας γυρω μου, συνειδητοποιησα οτι μπορουσα να γυρισω την καρεκλα αναποδα και να στηριξω το τουφεκι στα ποδια της, εαν καθομουν στο χωμα. Πραγματικα, ετσι και εκανα: πηρα μια απο τις καρεκλες, την ανοιξα και βρηκα ενα μερος που μου επετρεπε να βλεπω την πεδιαδα, ενω ημουν κρυμμενος κατω απο τη σκια ενος μικρου δεντρου.
Αφου βολευτηκα και ελεγξα οτι μπορουσα να σκοπευσω απο την θεση που ελαβα, επιασα τα κυαλια και αρχισα να κοιταζω δεξια και αριστερα για γαζελες, οταν ξαφνικα πηρε η ακρη του ματιου μου μια κινηση απο τα δεξια: καθως ο Αντρε πηγαινε στην θεση του, ενοχλησε το κοπαδι των γκνου που ειχαμε δει εχτες, με αποτελεσμα να ερχονται προς τη θεση μου. Αμεσως η αδρεναλινη με χτυπησε σαν βαρια στο κεφαλι! Η καρδια μου χτυπαγε σαν ταμπουρλο, και τα ματια μου δεν ελεγαν να εστιασουν... Τα ζωα (καμια 20αρια) ηταν καπου 400 μετρα μακρια, αλλα ερχοντουσαν προς τη θεση μου, ακολουθωντας μια πορεια που θα τα εφερνε 100-150 μετρα μπροστα μου πηγαινοντας απο τα δεξια προς τα αριστερα. Ξαφνικα, θυμηθηκα το αποστασιομετρο στην τσεπη μου, και το εβγαλα για να παρω ενδειξεις απο δεντρα ωστε να ξερω ποτε τα ζωα θα ειναι σε αποσταση του βεληνεκους του οπλου. Αυτα τα ζωα ειναι μεγεθους ενος μοσχαριου και δεν ηθελα να διατρεξω τον κινδυνο να κανω βολες σε αποστασεις που η σφαιρα δεν θα ηταν αποτελεσματικη. Βρηκα λοιπον ενα δεντρο που ηταν 190 γιαρδες απο την θεση μου και αποφασισα οτι, εαν τα ζωα δεν ειναι στο δεντρο αυτο η κοντυτερα, δεν θα εριχνα.
Την προηγουμενη εβδομαδα, οταν μια αλλη ομαδα φιλων του Κρις ηταν στη φαρμα και κυνηγουσαν, ενας απο τους κυνηγους ειχε τουφεκισει ενα απο αυτα τα ζωα στο λαιμο, και παρ'ολο που βρεθηκε ενα σωρο αιμα στο σημειο της βολης, και ο Κρις καταφερε να το χτυπησει αλλες δυο φορες, δεν ειχαμε καταφερει να το βρουμε ακομα νεκρο πουθενα. Η ιστορια αυτη με εκανε ιδιαιτερα προσεκτικο, καθως δεν υπαρχει χειροτερο αισθημα απο το να ξερεις οτι εχεις τραυματισει ενα ζωο και να μην μπορεις να το βρεις...
Τα ζωα σταματησαν καπου 250 μετρα μακρια, και εδειχναν οτι δεν θα προχωρησουν αλλο, οταν ξαφνικα, ενα αρσενικο μπροστα στο κοπαδι εκανε ενα σαλτο και αρχισε να κινειται με τριποδισμο κατα το δεντρο που ειχα βαλει σημαδι. Συνεχισε την πορεια του και σταματησε, μαζι με ολο το κοπαδι, καπου 180 μετρα μακρια! Η εγρηγορση μου ηταν τετοια που νομισα οτι θα παθω καρδιακο επεισοδιο...Προσεκτικα, τοποθετηθηκα πισω απο το τουφεκι και σημαδεψα την κορυφη του ωμου του. Οταν ικανοποιηθηκα οτι το σημαδι μου ηταν καλο, πιεσα την σκανδαλη...
Ο ηχος της τουφεκιας με ξαφνιασε, αλλα οχι τοσο οσο ολο το κοπαδι που ξαφνικα αρχισε να τρεχει, μαζι και ο ταυρος που σημαδευα, προς τα αριστερα μου! Φοβηθηκα οτι η τουφεκια μου τραυματισε το ζωο, και, χωρις να χασω ωρα, ξαναοπλισα το οπλο και ακολουθησα τον ταυρο καθως ετρεχε τουφεκοντας τον αλλες δυο φορες...Οι σφαιρες ακουγοντουσαν σαν μπατσοι καθως το χτυπαγαν, αλλα δεν ελεγε να σταματησει... Μετα την τριτη τουφεκια, τρεκλισε λιγο και σταματησε καπου 80 μετρα μακρια μου, επιτρεποντας μου να σημαδεψω και παλι στην κορυφη του ωμου του και να του ριξω. Αυτη την φορα η σφαιρα εκανε την δουλεια της: λες και καποιος του εκοψε τα ποδια επεσε στο χωμα ακινητος!!! Η ανακουφιση μου δεν λεγοταν!
Αλλα, δεν προλαβα να δω το ζωο να πεφτει, οταν ξαφνικα απο τα δεξια μου, ενα ακομα γκνου βρεθηκε να τρεχει με μια πορεια που το εφερνε 4-5 μετρα μπροστα μου. Προλαβα να δω οτι η βαδιση του ηταν ελαττωματικη, κανοντας με να πιστευω οτι το τραυματισα και αυτο καθως εριχνα στον ταυρο... Το οπλο ηταν αδειο, αλλα οι σφαιρες ηταν ευκολο να φτασθουν απο την θεση τους στην ζωνη μου. Ετσι, τραβηξα μια σφαιρα, την εριξα στην θαλαμη, σηκωσα το οπλο και πηρα σημαδι το ζωο που απομακρυνοταν στα αριστερα μου.
Η βολη μου το βρηκε καταστηθα και σωριαστηκε πεφτοντας στο κεφαλι του και κανοντας μια τουμπα, εμεινε στο χωμα νεκρο! Δεν μπορουσα να το πιστεψω!! Μεσα σε λιγοτερο απο ενα λεπτο, με 5 σφαιρες, ειχα καταφερει 2 γκνου (black wildebeest)!! Τα χερια μου ετρεμαν ακομα, οταν σηκωθηκα απο το χωμα και πηγα να δω τι εγινε. Οριστε το δευτερο wildebeest:
Οπως αποδειχθηκε, ηταν ενα θηλυκο, και το ιδιο ζωο που ειχε τουφεκισει ο φιλος του Κρις 8 μερες πριν το σκοτωσω εγω! Δειτε στην πλευρα του πως το αιμα της πρωτης βολης εχει κολησει τις τριχες του, και τις δυο βολες του Κρις που το πετυχαν στο κατω μερος του στηθους και στο ποδι (που το εκαναν να τρεχει περιεργα). Μου πηρε λιγη ωρα να το καταλαβω πως στο καλο ειχε 4 τρυπες οταν του εριξα μια βολη, αλλα το μυαλο μου δεν σκεφτοταν λογικα εκεινη την ωρα, απο την εξαψη και τη χαρα που ενοιωθα.
Αφου το πηρα την φωτογραφια που βλεπετε, πηγα να δω το πρωτο wildebeest, που ηξερα οτι το πετυχα τρεις φορες. Ειχε πεσει λες και το ειχα στησει για φωτογραφια:
Οταν το εξετασα λιγο πιο προσεκτικα, καταλαβα τι εγινε: Η πρωτη μου βολη, πηγε στον βροντο! Η τρεμουλα στα χερια μου με εκανε να αστοχησω στα 180 μετρα! Αλλα, οι δυο επομενες βολες μου το πετυχαν, οχι ομως εκει που νομιζα. Ενω το σημαδευα στο στηθος, η ταχυτητα με την οποια ετρεχε εκαναν τις σφαιρες να το πετυχουν στο μπουτι. Εαν δειτε προσεκτικα 30 ποντους αριστερα και κατω απο τη διοπτρα του οπλου, θα παρατηρεισετε ενα μικρο εξογκωμα στο μπουτι του ζωου: ειναι η σφαιρα που εχει διαπερασει το ζωο και εχει σταματησει κατω απο το δερμα του στην αντιθετη πλευρα απο αυτη που το τουφεκαγα. Η δευτερη σφαιρα το βρηκε καπου 5 ποντους κατω απο την πρωτη, και, οι δυο αυτες σφαιρες το εκαναν να σταματησει, επιτρεποντας μου να το καταφερω με την τριτη βολη, που το πετυχε λιγο πισω απο την αριστερη ωμοπλατη, καταστρεφοντας τα πνευμονια του.
Αφου πηρα φωτογραφιες, τηλεφωνησα στο σπιτι και ειπα στη γυναικα του Κρις να του πει οτι χτυπησα τα δυο αυτα ζωα ωστε να φερει ο Κρις το τρεϊλερ και να τα φορτωσουμε. Πραγματικα, μιση ωρα αργοτερα, ακουσα το LandRover με το τρεϊλερ να κοπαναει απο πισω του, και ειδα τον Κρις με τον Αντρε να ερχονται προς εμενα μες το αυτοκινητο. Και οι δυο ειχαν ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια, και, φτανοντας στην θεση μου, σταματησαν το αυτοκινητο και βγηκαν βιαστικα για να με συγχαρουν και να ακουσουν την ιστορια. Ο Αντρε επιβεβαιωσε οτι αυτος ενοχλησε τα ζωα και αρχισαν να κινουντε προς την δικη μου θεση, και εγω επισημανα στον Κρις οτι το δευτερο ζωο ηταν αυτο που ειχε χτυπησει ο φιλος του. Ο Κρις αμεσως πηγε να το εξετασει και επιβεβαιωσε την ιστορια. Αυτο τον εκανε διπλα χαρουμενο: Οχι μονο καταφεραμε να παρουμε 2 ζωα απο το κοπαδι που ηθελε να μειωσει, αλλα καταφεραμε να λυσουμε και το γριφο του τραυματισμενου ζωου.
Πηρε 3 προσπαθειες για να τα φορτωσουμε στο τρεϊλερ, και πηγαμε στο σπιτι οπου μας περιμεναν οι γυναικες μας και το προσωπικο της φαρμας που θα εκανε και την προετοιμασια των ζωων. Τα ζωα κρεμαστηκαν στο τσιγκελι και τρεις εργατες τα περιελαβαν:
Οταν γδαρθηκαν, μπορεσαμε και ειδαμε τις πορειες των σφαιρων και καταφεραμε να βρουμε δυο απο αυτες. Οι σφαιρες (Remington Interlock 7mm Mauser, 140gn) ειχαν κανει την δουλεια τους με τρομερη ικανοτητα. Οπως βλεπετε απο την φωτογραφια παρακατω (οπου τις κραταω στα χερια μου), η μια σφαιρα που δεν βρηκε κοκκαλο, ανοιξε σε διαμετρο διπλασια του διαμετρηματος και κρατησε το περισσοτερο απο το βαρος της. Η δευτερη σφαιρα, που βρηκε τα πλευρα, σχεδον διαλυθηκε, καταστρεφοντας στην πορεια της τα πνευμονια και τα μεγαλα αγγεια της καρδιας, σκοτωνοντας το ζωο ακαριαια.
Μετα το πρωινο κυνηγι, και ενα ελαφρυ μεσημεριανο, αποφασισαμε οτι θα παμε σε ενα διαφορετικο σημειο της φαρμας, οπου εγω θα εκανα καρτερι για γαζελες, ενω ο Αντρε θα πηγαινε προς τους λοφους για να δοκιμασει να παρει ενα ορυξ. Ετσι και εγινε: καθησα κατω απο ενα νεκρο δεντρο που μου εδινε πολλα σημεια να ακουμπησω το τουφεκι (αυτη τη φορα το .243 Sako 579 του Κρις) και ο Κρις με τον Αντρε εφυγαν με το αυτοκινητο προς τους λοφους. Εβλεπα πολλες γαζελες στα δεξια μου αλλα πανω απο 600 μετρα μακρια, και ετσι δεν καταφερα να χτυπησω καμια. Ξαφνικα ομως, ειδα μπροστα μου μεσα απο τους θαμνους, το κοπαδι των ορυξ (gemsbok) να κινειται αργα προς την θεση μου! Και ενα αλλο περιεργο ζωο που δεν μπορουσα ομως να δω καθαρα λογω αποστασεως και των θαμνων. Μετα απο λιγο ομως το ειδα καθαρα: ηταν το LandRover, με τους δυο φιλους μεσα, που αργα σαλαγουσαν το κοπαδι προς τη θεση μου. Καθως δεν ειχα το τουφεκι που θα μπορουσε να καταφερει ενα gemsbok και καθως δεν ηταν η δουλεια μου να βαρεσω ενα, αφησα το οπλο στην ακρη, και παρακολουθουσα τα ζωα με τα κυαλια, να ερχονται κατα πανω μου... Ηταν ενα υπεροχο θεαμα, να βλεπω 30 τοσα ζωα, ολων των ηλικιων να κινουνται αργα μεσα στην πεδιαδα, και να σταματανε τελικα 15 μετρα απο το δεντρο οπου καθομουν! Ειχα τοσο παρασυρθει απο το θεαμα που δεν καταφερα να παρω φωτογραφια παρα μονο οταν αρχισαν να απομακρυνονται:
Το αυτοκινητο σταματησε διπλα μου, και μπηκα μεσα για να παμε σπιτι. Αλλη μια μερα ειχε τελειωσει, με μια μερα κυνηγιου να απομενει... Πλεον το θεωρουσα περιττο να παρω οπλο ξανα στο χερι μου, καθως ολες μου οι προσδοκιες για την αφρικανικη περιπετεια που σημαδευε τα τεσσαρακοστα μου γενεθλια ειχαν κιολας ξεπεραστει. Ετσι, απολαυσαμε αλλο ενα δειπνο με καλο κρασι και παρεα, και πηγα για υπνο ενθουσιασμενος, μαγεμενος και ερωτευμενος με την Αφρικη, κιολας ανυπομονος για το επομενο ταξιδι. Η τελευταια ημερα ηταν απολαυστικη και διασκεδαστικη, αλλα θα μεινει για μια αλλη φορα, σαν το τελευταιο κεφαλαιο αυτης της περιπετειας....
Η δικη μου θεση ηταν κοντα στο σημειο οπου πηρα την πρωτη μου γαζελα, σε μια μικρη συσταδα δεντρων, οπου ειχε τοποθετησει ο Κρις δυο καρεκλες τρεις μερες πριν. Με αφησαν στην ακρη του δρομου, και, αφοτου πηδησα το φραχτη, αρχισα προσεκτικα την προσεγγιση του φραγματος, απο οπου θα πηγαινα βορεια προς την θεση οπου θα εκανα το καρτερι.
Η αρχικη πορεια μεσα απο μια θαμνωδη περιοχη δεν αποκαλυψε τιποτα. Η μερα, ηλιολουστη και με θερμοκρασια 15 βαθμους με ενα ελαφρυ βορειαδακι, ηταν ιδανικη για το κυνηγι που θα καναμε, καθως επαιρνε τη μυρωδια μας προς τον δρομο και οχι προς την πεδιαδα. Μετα καπου ενα χιλιομετρο πορεια, ειχα φτασει στο σημειο οπου μου ειπε ο Κρις να παω. Φευγοντας βιαστικα απο το αυτοκινητο ειχα ξεχασει τα σκοπευτικα ραβδια (Stoney Point Polecat tripod), και ετσι ειχα ανησυχια πως θα καταφερω να σταθεροποιησω το τουφεκι, ιδιαιτερα μετα το καζο που επαθα την προηγουμενη οταν ετρεμα σαν το ζαγαρι στη θεα των θηραματων... Κοιταζοντας γυρω μου, συνειδητοποιησα οτι μπορουσα να γυρισω την καρεκλα αναποδα και να στηριξω το τουφεκι στα ποδια της, εαν καθομουν στο χωμα. Πραγματικα, ετσι και εκανα: πηρα μια απο τις καρεκλες, την ανοιξα και βρηκα ενα μερος που μου επετρεπε να βλεπω την πεδιαδα, ενω ημουν κρυμμενος κατω απο τη σκια ενος μικρου δεντρου.
Αφου βολευτηκα και ελεγξα οτι μπορουσα να σκοπευσω απο την θεση που ελαβα, επιασα τα κυαλια και αρχισα να κοιταζω δεξια και αριστερα για γαζελες, οταν ξαφνικα πηρε η ακρη του ματιου μου μια κινηση απο τα δεξια: καθως ο Αντρε πηγαινε στην θεση του, ενοχλησε το κοπαδι των γκνου που ειχαμε δει εχτες, με αποτελεσμα να ερχονται προς τη θεση μου. Αμεσως η αδρεναλινη με χτυπησε σαν βαρια στο κεφαλι! Η καρδια μου χτυπαγε σαν ταμπουρλο, και τα ματια μου δεν ελεγαν να εστιασουν... Τα ζωα (καμια 20αρια) ηταν καπου 400 μετρα μακρια, αλλα ερχοντουσαν προς τη θεση μου, ακολουθωντας μια πορεια που θα τα εφερνε 100-150 μετρα μπροστα μου πηγαινοντας απο τα δεξια προς τα αριστερα. Ξαφνικα, θυμηθηκα το αποστασιομετρο στην τσεπη μου, και το εβγαλα για να παρω ενδειξεις απο δεντρα ωστε να ξερω ποτε τα ζωα θα ειναι σε αποσταση του βεληνεκους του οπλου. Αυτα τα ζωα ειναι μεγεθους ενος μοσχαριου και δεν ηθελα να διατρεξω τον κινδυνο να κανω βολες σε αποστασεις που η σφαιρα δεν θα ηταν αποτελεσματικη. Βρηκα λοιπον ενα δεντρο που ηταν 190 γιαρδες απο την θεση μου και αποφασισα οτι, εαν τα ζωα δεν ειναι στο δεντρο αυτο η κοντυτερα, δεν θα εριχνα.
Την προηγουμενη εβδομαδα, οταν μια αλλη ομαδα φιλων του Κρις ηταν στη φαρμα και κυνηγουσαν, ενας απο τους κυνηγους ειχε τουφεκισει ενα απο αυτα τα ζωα στο λαιμο, και παρ'ολο που βρεθηκε ενα σωρο αιμα στο σημειο της βολης, και ο Κρις καταφερε να το χτυπησει αλλες δυο φορες, δεν ειχαμε καταφερει να το βρουμε ακομα νεκρο πουθενα. Η ιστορια αυτη με εκανε ιδιαιτερα προσεκτικο, καθως δεν υπαρχει χειροτερο αισθημα απο το να ξερεις οτι εχεις τραυματισει ενα ζωο και να μην μπορεις να το βρεις...
Τα ζωα σταματησαν καπου 250 μετρα μακρια, και εδειχναν οτι δεν θα προχωρησουν αλλο, οταν ξαφνικα, ενα αρσενικο μπροστα στο κοπαδι εκανε ενα σαλτο και αρχισε να κινειται με τριποδισμο κατα το δεντρο που ειχα βαλει σημαδι. Συνεχισε την πορεια του και σταματησε, μαζι με ολο το κοπαδι, καπου 180 μετρα μακρια! Η εγρηγορση μου ηταν τετοια που νομισα οτι θα παθω καρδιακο επεισοδιο...Προσεκτικα, τοποθετηθηκα πισω απο το τουφεκι και σημαδεψα την κορυφη του ωμου του. Οταν ικανοποιηθηκα οτι το σημαδι μου ηταν καλο, πιεσα την σκανδαλη...
Ο ηχος της τουφεκιας με ξαφνιασε, αλλα οχι τοσο οσο ολο το κοπαδι που ξαφνικα αρχισε να τρεχει, μαζι και ο ταυρος που σημαδευα, προς τα αριστερα μου! Φοβηθηκα οτι η τουφεκια μου τραυματισε το ζωο, και, χωρις να χασω ωρα, ξαναοπλισα το οπλο και ακολουθησα τον ταυρο καθως ετρεχε τουφεκοντας τον αλλες δυο φορες...Οι σφαιρες ακουγοντουσαν σαν μπατσοι καθως το χτυπαγαν, αλλα δεν ελεγε να σταματησει... Μετα την τριτη τουφεκια, τρεκλισε λιγο και σταματησε καπου 80 μετρα μακρια μου, επιτρεποντας μου να σημαδεψω και παλι στην κορυφη του ωμου του και να του ριξω. Αυτη την φορα η σφαιρα εκανε την δουλεια της: λες και καποιος του εκοψε τα ποδια επεσε στο χωμα ακινητος!!! Η ανακουφιση μου δεν λεγοταν!
Αλλα, δεν προλαβα να δω το ζωο να πεφτει, οταν ξαφνικα απο τα δεξια μου, ενα ακομα γκνου βρεθηκε να τρεχει με μια πορεια που το εφερνε 4-5 μετρα μπροστα μου. Προλαβα να δω οτι η βαδιση του ηταν ελαττωματικη, κανοντας με να πιστευω οτι το τραυματισα και αυτο καθως εριχνα στον ταυρο... Το οπλο ηταν αδειο, αλλα οι σφαιρες ηταν ευκολο να φτασθουν απο την θεση τους στην ζωνη μου. Ετσι, τραβηξα μια σφαιρα, την εριξα στην θαλαμη, σηκωσα το οπλο και πηρα σημαδι το ζωο που απομακρυνοταν στα αριστερα μου.
Η βολη μου το βρηκε καταστηθα και σωριαστηκε πεφτοντας στο κεφαλι του και κανοντας μια τουμπα, εμεινε στο χωμα νεκρο! Δεν μπορουσα να το πιστεψω!! Μεσα σε λιγοτερο απο ενα λεπτο, με 5 σφαιρες, ειχα καταφερει 2 γκνου (black wildebeest)!! Τα χερια μου ετρεμαν ακομα, οταν σηκωθηκα απο το χωμα και πηγα να δω τι εγινε. Οριστε το δευτερο wildebeest:
Οπως αποδειχθηκε, ηταν ενα θηλυκο, και το ιδιο ζωο που ειχε τουφεκισει ο φιλος του Κρις 8 μερες πριν το σκοτωσω εγω! Δειτε στην πλευρα του πως το αιμα της πρωτης βολης εχει κολησει τις τριχες του, και τις δυο βολες του Κρις που το πετυχαν στο κατω μερος του στηθους και στο ποδι (που το εκαναν να τρεχει περιεργα). Μου πηρε λιγη ωρα να το καταλαβω πως στο καλο ειχε 4 τρυπες οταν του εριξα μια βολη, αλλα το μυαλο μου δεν σκεφτοταν λογικα εκεινη την ωρα, απο την εξαψη και τη χαρα που ενοιωθα.
Αφου το πηρα την φωτογραφια που βλεπετε, πηγα να δω το πρωτο wildebeest, που ηξερα οτι το πετυχα τρεις φορες. Ειχε πεσει λες και το ειχα στησει για φωτογραφια:
Οταν το εξετασα λιγο πιο προσεκτικα, καταλαβα τι εγινε: Η πρωτη μου βολη, πηγε στον βροντο! Η τρεμουλα στα χερια μου με εκανε να αστοχησω στα 180 μετρα! Αλλα, οι δυο επομενες βολες μου το πετυχαν, οχι ομως εκει που νομιζα. Ενω το σημαδευα στο στηθος, η ταχυτητα με την οποια ετρεχε εκαναν τις σφαιρες να το πετυχουν στο μπουτι. Εαν δειτε προσεκτικα 30 ποντους αριστερα και κατω απο τη διοπτρα του οπλου, θα παρατηρεισετε ενα μικρο εξογκωμα στο μπουτι του ζωου: ειναι η σφαιρα που εχει διαπερασει το ζωο και εχει σταματησει κατω απο το δερμα του στην αντιθετη πλευρα απο αυτη που το τουφεκαγα. Η δευτερη σφαιρα το βρηκε καπου 5 ποντους κατω απο την πρωτη, και, οι δυο αυτες σφαιρες το εκαναν να σταματησει, επιτρεποντας μου να το καταφερω με την τριτη βολη, που το πετυχε λιγο πισω απο την αριστερη ωμοπλατη, καταστρεφοντας τα πνευμονια του.
Αφου πηρα φωτογραφιες, τηλεφωνησα στο σπιτι και ειπα στη γυναικα του Κρις να του πει οτι χτυπησα τα δυο αυτα ζωα ωστε να φερει ο Κρις το τρεϊλερ και να τα φορτωσουμε. Πραγματικα, μιση ωρα αργοτερα, ακουσα το LandRover με το τρεϊλερ να κοπαναει απο πισω του, και ειδα τον Κρις με τον Αντρε να ερχονται προς εμενα μες το αυτοκινητο. Και οι δυο ειχαν ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια, και, φτανοντας στην θεση μου, σταματησαν το αυτοκινητο και βγηκαν βιαστικα για να με συγχαρουν και να ακουσουν την ιστορια. Ο Αντρε επιβεβαιωσε οτι αυτος ενοχλησε τα ζωα και αρχισαν να κινουντε προς την δικη μου θεση, και εγω επισημανα στον Κρις οτι το δευτερο ζωο ηταν αυτο που ειχε χτυπησει ο φιλος του. Ο Κρις αμεσως πηγε να το εξετασει και επιβεβαιωσε την ιστορια. Αυτο τον εκανε διπλα χαρουμενο: Οχι μονο καταφεραμε να παρουμε 2 ζωα απο το κοπαδι που ηθελε να μειωσει, αλλα καταφεραμε να λυσουμε και το γριφο του τραυματισμενου ζωου.
Πηρε 3 προσπαθειες για να τα φορτωσουμε στο τρεϊλερ, και πηγαμε στο σπιτι οπου μας περιμεναν οι γυναικες μας και το προσωπικο της φαρμας που θα εκανε και την προετοιμασια των ζωων. Τα ζωα κρεμαστηκαν στο τσιγκελι και τρεις εργατες τα περιελαβαν:
Οταν γδαρθηκαν, μπορεσαμε και ειδαμε τις πορειες των σφαιρων και καταφεραμε να βρουμε δυο απο αυτες. Οι σφαιρες (Remington Interlock 7mm Mauser, 140gn) ειχαν κανει την δουλεια τους με τρομερη ικανοτητα. Οπως βλεπετε απο την φωτογραφια παρακατω (οπου τις κραταω στα χερια μου), η μια σφαιρα που δεν βρηκε κοκκαλο, ανοιξε σε διαμετρο διπλασια του διαμετρηματος και κρατησε το περισσοτερο απο το βαρος της. Η δευτερη σφαιρα, που βρηκε τα πλευρα, σχεδον διαλυθηκε, καταστρεφοντας στην πορεια της τα πνευμονια και τα μεγαλα αγγεια της καρδιας, σκοτωνοντας το ζωο ακαριαια.
Μετα το πρωινο κυνηγι, και ενα ελαφρυ μεσημεριανο, αποφασισαμε οτι θα παμε σε ενα διαφορετικο σημειο της φαρμας, οπου εγω θα εκανα καρτερι για γαζελες, ενω ο Αντρε θα πηγαινε προς τους λοφους για να δοκιμασει να παρει ενα ορυξ. Ετσι και εγινε: καθησα κατω απο ενα νεκρο δεντρο που μου εδινε πολλα σημεια να ακουμπησω το τουφεκι (αυτη τη φορα το .243 Sako 579 του Κρις) και ο Κρις με τον Αντρε εφυγαν με το αυτοκινητο προς τους λοφους. Εβλεπα πολλες γαζελες στα δεξια μου αλλα πανω απο 600 μετρα μακρια, και ετσι δεν καταφερα να χτυπησω καμια. Ξαφνικα ομως, ειδα μπροστα μου μεσα απο τους θαμνους, το κοπαδι των ορυξ (gemsbok) να κινειται αργα προς την θεση μου! Και ενα αλλο περιεργο ζωο που δεν μπορουσα ομως να δω καθαρα λογω αποστασεως και των θαμνων. Μετα απο λιγο ομως το ειδα καθαρα: ηταν το LandRover, με τους δυο φιλους μεσα, που αργα σαλαγουσαν το κοπαδι προς τη θεση μου. Καθως δεν ειχα το τουφεκι που θα μπορουσε να καταφερει ενα gemsbok και καθως δεν ηταν η δουλεια μου να βαρεσω ενα, αφησα το οπλο στην ακρη, και παρακολουθουσα τα ζωα με τα κυαλια, να ερχονται κατα πανω μου... Ηταν ενα υπεροχο θεαμα, να βλεπω 30 τοσα ζωα, ολων των ηλικιων να κινουνται αργα μεσα στην πεδιαδα, και να σταματανε τελικα 15 μετρα απο το δεντρο οπου καθομουν! Ειχα τοσο παρασυρθει απο το θεαμα που δεν καταφερα να παρω φωτογραφια παρα μονο οταν αρχισαν να απομακρυνονται:
Το αυτοκινητο σταματησε διπλα μου, και μπηκα μεσα για να παμε σπιτι. Αλλη μια μερα ειχε τελειωσει, με μια μερα κυνηγιου να απομενει... Πλεον το θεωρουσα περιττο να παρω οπλο ξανα στο χερι μου, καθως ολες μου οι προσδοκιες για την αφρικανικη περιπετεια που σημαδευε τα τεσσαρακοστα μου γενεθλια ειχαν κιολας ξεπεραστει. Ετσι, απολαυσαμε αλλο ενα δειπνο με καλο κρασι και παρεα, και πηγα για υπνο ενθουσιασμενος, μαγεμενος και ερωτευμενος με την Αφρικη, κιολας ανυπομονος για το επομενο ταξιδι. Η τελευταια ημερα ηταν απολαυστικη και διασκεδαστικη, αλλα θα μεινει για μια αλλη φορα, σαν το τελευταιο κεφαλαιο αυτης της περιπετειας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου