Ετσι λοιπον, μιας και καταφερα να παρω 2-3 μερες αδεια απο τη δουλεια, πηγα να δω μερικους φιλους που μπορει να μου προσφεραν λυσεις και θεραπειες για την 'στερηση' μου! Ο πρωτος φιλος μου, ειναι αγροτης που εκτρεφει αγελαδες για την παραγωγη γαλακτος και τις αρμεγει επισης. Εχει στην δουλεψη του ενα παληκαρι που ειναι μερακλης με τα σκυλια και εχει 2 σπανιελ, 1 κοκκερ και ενα λαμπραντορ, ολες σκυλες. Η μια σπανιελ σκυλα και η λαμπραντορ ειχαν γεννησει πριν 5 εβδομαδες και ετσι ειπα να του κανω μια επισκεψη για να δω τα κουταβια και να δω επισης αν εχει κανενα προβλημα με αλεπουδες.
Οπως ηταν φυσικο, τα κουταβια με κερδισαν με την πρωτη ματια. Αν γεννιοντουσαν 3 βδομαδες αργοτερα ενα απο αυτα θα γινοταν δικο μου, αλλα φετος ετσι πως τα φεραν οι δουλειες δεν προεκυψε. 3 σκυλες και 6 σκυλια σε μια γεννα 9 κουταβιων για τα λαμπραντορ και 6 σκυλες και 2 σκυλια στα σπανιελ.
και
Πολυ εργατικα και σταθερα σκυλια, και θα ηταν τρομερη ευκαιρια, για να μπορεσω να μαθω και πεντε πραγματα απο τον πολυ εμπειρο φιλο μου.....
Τελως παντων, δεν ειναι αναγκη να ονειροπολουμε... Μετα απο 3-4 χωρατα και μιση ωρα κουβεντα, ανακαλυψα οτι οι αλεπες εχουν επιδραμει στα κοτετσια των φιλων και χρειαζεται αμεση δραση. Ετσι, υποσχεθηκα οτι το ιδιο βραδυ θα περασουμε με τον Μορφονιο να τις 'τακτοποιησουμε'.
Πραγματικα, ο Μορφονιος ηρθε στο σπιτι μου κατα τις 7.00 και, αφου φαγαμε και ετοιμαστηκαμε πηγαμε στη φαρμα του φιλου μου, που συνορευει με τη φαρμα του αλλου φιλου μου που εχεται συναντησει σε προηγουμενες περιπετειες, που ειναι χοιροτροφος. Αυτο για μας ηταν ιδανικη περιπτωση καθως θα μπορουσαμε να κυνηγησουμε και τις δυο φαρμες στην ιδια εξοδο. Για την εξορμηση αυτη ειχαμε μαζι μας το 6mmBR το δικο μου, μαζι με το CZ452 .17HMR (για κουνελια και τοιαυτα, καθως ο Μορφονιος δεν ειχε φερει το δικο του .22LR περιφερειακης αναφλεξης, και το δικο μου οπλο ειναι δεξιοχειρο με αμφιδεξιο κοντακι, οποτε μπορουσαμε και οι δυο να το τουφεκισουμε) και 2 οπλα του Μορφονιου: 6mmAIRemington και .20Tactical για τις αλεπουδες.
Οι συνθηκες παραμεναν αντιξοες: το φως ελαχιστο απο την συννεφια, ο αερας να στοβιλιζει και να βουιζει σαν σμηνος απο μελισσες και η βροχη να ερχεται και να φευγει σε ατακτα διαστηματα... Αυτες οι συνθηκες, με την εξαιρεση του ανεμου, ειναι ιδανικες για το κυνηγι της αλεπους, καθως δεν μπορουν να μας εντοπισουν συντομα.
Καθως θα τις κυνηγουσαμε με την λαμπα, και η ωρα δεν ειχε περασει τοσο ωστε να εχει σκοταδι, ειπαμε να παμε πρωτα απο τη φαρμα με τα γουρουνια για κανενα κουνελι και μετα να επιστρεψουμε για τις αλεπουδες εκει. Πραγματικα ετσι και καναμε. Εγω στο τιμονι του Landcruiser και με τη λαμπα στο αλλο χερι, ενω ο Μορφονιος με το τουφεκι στο χερι ετοιμος για τα κουνελια.
Κατα την εισοδο μας στη φαρμα εντοπισαμε ενα κουνελι απο την δικη μου μερια. Ο Μορφονιος γρηγορα και αποτελεσματικα πηρε την λαμπα απο το χερι μου και μου εδωσε το οπλο και μετα απο 2 δευτερολεπτα το πρωτο κουνελι ηταν στον τορβα. Το .17HMR ειναι καταπληκτικο φυσσιγγι, δινοντας μας εμβελεια μεχρι τα 150 μετρα, με ταχυτητες στα 2550fps με μια σφαιρα 17gn. Η δε σφαιρα ειναι ευθραυστη, που σημαινει οτι διασπαται κατα την κρουση με το θηραμα, επιτυγχανοντας αμεση καταβολη. Το πρωτο κουνελι επεσε στα 83 μετρα (ειχαμε το αποστασιομετρο μαζι).
Προχωρησαμε σε ενα δευτερο μερος της φαρμας και εκει ο Μορφονιος καταφερε 5 κουνελια απο το ιδιο λαγουμι. Επειτα προχωρησαμε στο σημειο οπου ειχα τουφεκισει περισυ το Σεπτεμβρη τις δυο αλεπουδες. Εκει νομισαμε οτι ειδαμε παλι μια αλεπου, οποτε ο Μορφονιος, με μια τεχνη που πρεπει να την ακουσει κανεις για να το πιστεψει, αρχισε να παριστανει το κουνελι που ξεψυχα. Βαζοντας το χερι του στα χειλη και με ενα περιεργο τροπο φυσηματος και ρουφηγματος καταφερνει να κανει τους πιο πιστευτους ηχους, οι οποιοι ειναι τρομερα αποτελεσματικοι στο να κανουν την αλεπου να ενδιαφερθει και να τρεξει προς το σημειο τους.
Δυστυχως ομως, δεν ηταν αλεπου αυτο που βλεπαμε στο βαθος αλλα λαγος οποτε μας αγνοησε, οπως ηταν φυσικο. Ετσι εκανα μια γυρα την λαμπα να δουμε αν μπορουμε να βρουμε τιποτε αλλο, οταν ξαφνικα, στα 70-80 μετρα μακρια και στα δεξια μου, ειδα δυο ματια. Ειδοποιησα με ενα ψιθυρο τον Μορφονιο, που προσπαθησε να το βρει στην διοπτρα, αλλα, καθως δεν ηταν βολικο, πηρε την λαμπα και μου εδωσε ξανα το οπλο. Εκανε παλι το 'ετοιμοθανατο κουνελι' και τα ματια μιας μικρης αλεπους φανηκαν τωρα 112 μετρα μακρια. Εβαλα το σταυρο της διοπτρας αναμεσα στα ματια και ελαφρα πιεσα την σκανδαλη...
Το .17HMR ειναι υπερηχητικο φυσσιγγι, αλλα δεν εχει μεγαλη χωρητικοτητα πυριτιδας, και ετσι το σπασιμο του φραγματος του ηχου απο την μικροσκοπικη (4χιλ διαμετρο) σφαιρα ειναι ο κυριως ηχος που ακουγεται μετα την εκπυρσοκροτηση. Οντας τοσο ελαφρυ δεν εχει σημαντικη ανακρουση που επιτρεπει να μην χανεται η εικονα του θηραματος μετα την βολη. Ετσι λοιπον, η κρουση της σφαιρας στην αλεπου ηταν σχεδον ταυτοχρονη με την πιεση της σκανδαλης. Ενα ελαφρυ 'γδουπ' επιβεβαιωσε οτι η σφαιρα βρηκε τον στοχο της, οπως επισης η εικονα απο την Leupold VXIII LRT 4.5-14x40 που φοραει το τουφεκι.
Πηραμε δυο φακους και πηγαμε να δουμε την αλεπου. Μετα απο 10 λεπτα ψαξιμο στο γρασιδι, που ηταν 30 ποντους κιολας, την εντοπισαμε να εχει μεινει 'στον τοπο' με την σφαιρα να την εχει βρει πανω απο το αριστερο ματι.
(η αλεπου και το οπλο).
Ηταν μια νεαρη αλεπου, μαλλον φετινη, σε παρα πολυ καλη φυσικη κατασταση, και χωρις να εχει γεννησει ακομα. Ειναι πολυ πιθανο οτι τα αδερφια της ειναι ακομα καπου εκει γυρω, οποτε μαλλον θα χρειαστει να ξαναπαμε...
Μετα απο ολα αυτα, ξαναγυρισαμε στο αρχικο λαγουμι οπου ο Μορφονιος καταφερε μερικα ακομα κουνελια. Γυρισαμε στην φαρμα του γαλακτοπαραγωγου φιλου μου, αλλα ο ανεμος ηταν στην πλατη μας που σημαινε οτι απλως θα χαναμε το χρονο μας αυτη τη βραδια. Ετσι, πηραμε τα συμπραγκαλα μας και γυρισαμε σπιτι να καθαρισουμε τα κουνελια και τα οπλα.
Τελικος απολογισμος 11 κουνελια και μια αλεπου
Αυριο θα ξαναπαω για να 'νικησω' μια πολυ εξυπνη αλεπου που μας εχει ξεγλυστρισει 3 φορες μεχρι τωρα. Αν ειμαι επιτυχης θα μοιραστω μαζι σας και αυτην την περιπετεια,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου