Μεσα σ’ολη αυτη την φασαρια της δουλειας, ειδα πριν απο μια εβδομαδα οτι θα εχω κενο την Τριτη που μας περασε, και, μιας και η περιοδος κυνηγιου του ελαφιου ληγει στις 31 Μαρτιου, καταλαβα οτι ηταν η τελευταια μου ευκαιρια για κυνηγητικη εξορμηση. Μερικες μερες πριν, ειχα καταφερει να ριξω με το 6.5x55SE και ανακαλυψα ενα σφαλμα στην βολη του που με εκανε διστακτικο να το χρησιμοποιησω, και ετσι αρχισα να εξελισσω ιδιογομωσεις για το αλλο μου τουφεκι, το 6mmBR το οποιο μπορει να βαλλει μια σφαιρα 87grain Boat tail Hollow point με ταχυτητα 3000ft/sec διδοντας 1715 ft/lbs. Στην Αγγλια για να μπορεσεις να κυνηγησεις ελαφι (οποιουδηποτε ειδους) το τουφεκι που θα χρησιμοποιηθει πρεπει να ειναι ανω των 6 χιλιοστων διαμετρημα και να αποδιδει ενεργεια ανω των 1700 ποδολιβρων. Ετσι, ημουν ετοιμος. Και οχι μονο αυτο αλλα, η συγκεκριμενη σφαιρα μου δινει σταθερα γκρουπ κατω του 1.5 εκατοστου στα 100 μετρα με 5 βολες. Για να σιγουρευτω, την Κυριακη πηγα στην αγαπημενη μου φαρμα και δοκιμασα μερικες στα κουνελια: 26 βολες, 18 κουνελια, σε αποστασεις 130 με 220 μετρα.
Ικανοποιημενος απο την αποδοση του οπλου, την Δευτερα το βραδυ ετοιμασα ολα μου τα συνεργα, και πηγα για υπνο αισθανομενος σαν 5χρονος την παραμονη της Πρωτοχρονιας! Την επομενη μερα, ξυπνησα στις 6.30 και στις 7.50 ημουν στην φαρμα οπου θα συναντουσα τον Κυνηγο που θα με συνοδευε στο κυνηγι, και θα επελεγε το ελαφι που θα παιρναμε, εαν ημασταν τυχεροι να τα βρουμε. H μερα φωτεινη, χωρις συννεφα, γυρω στους 12 βαθμους αλλα με προβλεψη για συννεφια και κρυο αργοτερα.
Η 17η Μαρτιου ειναι η μερα του St. Patrick, του αγιου της Ιρλανδιας και θεωρειται τυχερη μερα. Και οντως, ετσι αποδειχτηκε! Μετα τους χαιρετισμους ο Κυνηγος με ρωτησε: ‘τα ειδες τα ελαφια?’. Ξαφνιαστηκα και αρχισα να κοιταζω γυρω γυρω, αλλα καταλαβα οτι δεν ενοουσε κοντα στη φαρμα. Οπως αποδειχτηκε, εφτασε αρκετα νωριτερα απο εμενα και αποφασισε να παρει τα σκυλια για μια βολτα στο δασος. Εκει εντοπισε ενα κοπαδι 12-15 ελαφινες να βοσκουν σε ενα χωραφι στην αλλη μερια του δασους.
Ετσι , εχοντας γνωση που περιπου θα ειναι τα ελαφια, πηρα το οπλο και το δισακι μου και ξεκινησαμε για το δασος.
Διασχισαμε μια μικρη γεφυρα που περνουσε πανω απο μια εγκαταλελημενη σιδηροτροχια, και συνεχισαμε προς ενα χωραφι με ηλιοσπορα που το χρησιμοποιουν οι φασιανοι. Φτανοντας εκει, ειδαμε 60-70 φασες να σηκωνονται και σχολιασαμε οτι, οταν τελειωσει η εποχη για το ελαφι, θα ερθει η ωρα της φασας!!
Συνεχισαμε παραλληλα με τη φυτεια των ηλιοσπορων και φτασαμε στη γωνια του δασους. Μπροστα μας, δυο χωραφια με γρασιδι, ελαχιστα δεντρα και ενα χαμηλο φραχτη στα δεξια μας. Ο ανεμος ηταν στο προσωπο μας αλλα εδειχνε τασεις να γυρισει απο τα αριστερα μας, κανοντας πιθανη την διασκορπιση της μυρωδιας μας στην περιοχη οπου ηταν τα ελαφια. Με προσοχη, αρχισαμε την πορεια παραλληλα με το φραχτη, συχνα σταματωντας να δουμε εαν μπορουμε να εντοπισουμε το κοπαδι. Σε καποια στιγμη, ειδα με τα κυαλια μια κινηση πισω απο ενα μικρο λοφακι, καπου 230 μετρα μακρια (ειχα το αποστασιομετρο μαζι) και, πραγματικα μετα απο 2-3 λεπτα, ειδαμε οτι τα ελαφια ηταν εκει και, αμεριμνα εβοσκαν πανω και γυρω απο το μικρο λοφακι, συριζα με ενα δασυλιο. Η βολη απο το σημειο που ημασταν ηταν δυνατο να γινει, αλλα, καθως ειχαμε μονο μια ευκαιρια, θα ηταν κριμα να την χαραμισουμε. Ο αερας αρχισε να γυρναει και καταλαβαμε οτι πρεπει να αλλαξουμε στρατηγικη. Ετσι, γυρισαμε πισω απο εκει που ηρθαμε, και ακολουθησαμε πορεια παραλληλα με το χωραφι που ηταν τα ελαφια, συριζα σε ενα θαμνωδη φραχτη που εκρυβε εμας απο τα ελαφια. Ο φραχτης χαμηλος και ακανθωδης, μας εκανε να κινουμαστε αργα, σερνομενοι κατα σημεια στο εδαφος για να μην μας δουν τα ελαφια. Διασχισαμε ετσι καπου 400 μετρα, μεχρι να φτασουμε στο ιδιο επιπεδο με το λοφακι που ηταν τα ελαφια, το οποιο ηταν τωρα 2 χωραφια μακρια (200-250 μετρα) μπροστα μας.
Με προσοχη, κοιταξα πανω απο το φραχτη για να τα εντοπισω. Η οψη που ειχα ηταν αυτη:
Λιγο δυσκολο να γινει κατανοητο αυτο που θα πω, αλλα τα ελαφια ηταν στο πρασινο λοφακι, στο βαθος. Εαν προσεξετε θα δειτε το φραχτη οπου ειμασταν κρυμμενοι και, μετα το φραχτη, αναμεσα στο φραχτη και το λοφακι, ενα καφετι εξογκωμα μεσα στο χωραφι. Αυτο ηταν ντανες κοπρια, που ο αγροτης ειχε βαλει εκει για να κοπρισει το χωραφι στις ερχομενες εβδομαδες.
Το σχεδιο που σκαρφιστικαμε για να γινει δυνατη η βολη στα ελαφια ηταν το εξης: Ο Κυνηγος με το σκυλο θα καθοντουσαν στο φραχτη και εγω θα διαπερνουσα τον φραχτη σερνομενος στο χωμα, επιδιωκοντας να φτασω στο σωρο της κοπριας απαρατηρητος απ’τα ελαφια. Η αποσταση γυρω στα 200 μετρα. Ετσι και εκανα: περασα το φραχτη στα τεσσερα και αρχισα αργα να προχωραω προς τη μεση του χωραφιου. Στη διαδρομη σχεδιαζα την βολη και οσο το σκεφτομουν, τοσο η αδρεναλινη χτυπαγε στις φλεβες μου.
Καθως δεν ηθελα να χαλασω την ευκαιρια μου, καθησα στη μεση της διαδρομης και πηρα μερικες ανασες, προσπαθωντας να με ηρεμησω. Μολις ενοιωσα λιγο καλυτερα, αρχισα και παλι την πορεια στα 4, με καθε βημα ερχομενος και πιο κοντα στο σωρο....
4-5 λεπτα αργοτερα, ημουν εκει. Σταματησα πισω απο το υψηλοτερο σημειο του, για να μην γινω αντιληπτος απο τα ελαφια (που τωρα ειχαν περασει μπροστα απο το λοφο και 4-5 βοσκουσαν ενω 7-8 ειχαν ξαπλωσει στο γρασιδι και μυρηκαζαν). Με προσοχη, βρηκα ενα βολικο σημειο και εσπρωξα την καννη του οπλου μπροστα, ακουμπωντας το οπλο πανω στην κοπρια (ευτυχως ηταν στεγνη και χωνεμενη!!!). Αργα, τοποθετηθηκα πισω απο το κοντακι και κοιταξα μεσα απο το τηλεσκοπιο για να δω πως ειναι τα ελαφια.
Εντοπισα ενα ορθιο να βοσκει και 3-4 καθιστα, που μου προσεφεραν ευκαιρια για βολη. Παρατηρησα οτι μια απο τις ελαφινες ηταν πιο μακρια απο το κοπαδι, ξαπλωμενη, τελειως ηρεμη και ανεμελη. Βλεποντας το προσωπο της καταλαβα οτι ειναι νεαρο ζωο, 2-3 ετων το πολυ, οποτε επελεξα αυτην. Με προσοχη, τοποθετησα το σταυρονημα στη βαση του λαιμου της, και, οντας χαλαρος με τη γνωση οτι δεν εχουν αναστατωθει απο την παρουσια μου, περιμενα μεχρι να καταλαγιασω πισω απο το οπλο.
Ξαφνικα, η εικονα στην διοπτρα σταθεροποιηθηκε, ειπα μεσα μου ‘πιο γυαλιστερο, δεν γινεται...’ και αρχισα την πιεση στην σκανδαλη.
Η βολη αντηχησε στην ηρεμια του πρωινου, και ακολουθηθηκε απο τον γδουπο της κρουσης της σφαιρας στο θηραμα. Μεσα απο το τηλεσκοπιο, ειδα την κρουση στη βαση του κρανιου της ελαφινας, που επεσε κατακεραυνωμενη στο εδαφος, δινοντας δυο κλωτσιες με τα πισω ποδια πριν παραμεινει ακινητη. Με τον ηχο της τουφεκιας, το κοπαδι ξεσηκωθηκε και εφυγε προς το δασος. Γυρισα προς το σημειο οπου ο Κυνηγος και το σκυλι περιμεναν, και του εδειξα τον αντιχειρα μου προς τα επανω!! 2 λεπτα αργοτερα, εφτασαν εκει που ημουν εγω και, μαζι πηγαμε και πηραμε το ελαφι.
Το κουβαλησαμε καπου 300 μετρα, πισω στο χωραφι με τα ηλιοσπορα, και εκει, αφου πηραμε μερικες φωτογραφιες, αρχισα την προετοιμασια του.
Αφου το ετοιμασα, ο Κυνηγος πηρε το σκυλο και κινησε κατα την φαρμα για να παρει τη ‘γουρουνα’ για να το παμε στο αυτοκινητο. Ηταν μια ελαφινα, πραγματικα 2-3 ετων, γυρω στα 65 κιλα. Η σφαιρα την βρηκε κατω απο τη γωνια της κατω γναθου, και της εσπασε τη σπονδυλικη στηλη κατω απο την ζευξη του κεφαλιου με την σπονδυλικη στηλη, σκοτωνοντας την ακαριαια. Μετρησα την αποσταση της βολης και ηταν 159 μετρα.
Με ενα κουπακι καφε απο το φλασκι μου στο χερι, περιμενοντας τον Κυνηγο με το οχημα, καταφερα επιτελους να χαρω την εξορμηση αυτη. Ημουν νευρικος, καθως δεν ειχα ξαναπαρει το τουφεκι αυτο για κυνηγι, και ετσι, η επιτυχης καταληξη του ηταν μεγαλη ανακουφιση για μενα. Το χαμογελο μου ακομα να σβησει απο το προσωπο μου και ας εχουν περασει 2 μερες.
Το τελευταιο ελαφι της σαιζον, απο τα καλυτερα του ειδους για το ψυγειο, σε αψογη φυσικη κατασταση, που δεν το ταλαιπωρησα στο κυνηγι του. Ηταν το τριτο ελαφι της σαιζον για μενα και το πρωτο θηλυκο που χτυπησα ποτε. Μου φαινεται οτι θα ξαναπαρω το 6mmBR για ελαφια!
Την επομενη πηγα στη δουλεια, σε μια μερα κολαση με συναντησεις και ενα σωρο αλλα που επρεπε να τελειωσω, αλλα η αναμνηση της προηγουμενης μερας, η γαληνη της εξοχης και η ενταση και εξαψη του κυνηγιου ηταν ακομα μαζι μου, φωτιζοντας μου την ημερα και υπενθυμιζοντας μου οτι, οσο και ασχημα να γινουν τα πραγματα, παντα θα υπαρχει κατι στη ζωη μου για να ξεφυγω και να θυμαμαι γιατι ειναι ωραια η ζωη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου