Φθινοπωρινο καλωσορισμα

Μετα απο πολλες μερες ακινησιας (ως προς τις κυνηγετικες εξορμησεις), λογω δουλειας κυριως αλλα και απουσια ευκαιριων, καταφερα σημερα να κανω ενα κυνηγι που με ευχαριστει ιδιαιτερα και ειναι, για μενα, η εναρξη της χειμερινης περιοδου. Με το πρωτο κρυο και την αλλαγη των χρωματων στα φυλλωματα των δεντρων, οι φθινοπωρινοι καρποι ειναι ετοιμοι για βρωση και τα θηραματα αρχιζουν τις τελευταιες τους εξορμησεις για κορεσμο των αποθηκων τους με τους καρπους της εποχης και ισως, γνωριζοντας το τι επεται, τρωνε μετα μανιας!

Ηξερα απο προηγουμενες χρονιες οτι οι σκιουροι απο τωρα μεχρι και τα τελη του Νοεμβρη θα ειναι πολυασχολοι με την συλλογη καστανων και αλλων καρπων, πραγμα που μου δινει την ευκαιρια να τους κυνηγησω. Ετσι λοιπον, πηρα το .17HMR, τα κυαλια μου και το δισακι μου και κινησα προς την επαυλη με τους περιποιημενους κηπους, οπου εχω την αποκλειστικοτητα για κυνηγι.

Φτανοντας στην εισοδο, το θεαμα που με καλωσορισε μου εδωσε πολλες υποσχεσεις για τις επομενες 2-3 ωρες που θα περναγα εκει: 6-7 σκιουροι διεσχισαν το δρομο μπροστα μου και πολλες φασσες επισης σηκωθηκαν απο τα δεντρα καθως αργα οδηγουσα προς τα κτιρια, οπου θα αφηνα το αυτοκινητο. Η μερα φωτεινη, χωρις πολλα συννεφα, αρκετο κρυο (8-10 βαθμους) και λιγο αερα. Τα δεντρα ειχαν αρχισει ηδη να αλλαζουν τα χρωματα τους και η ομορφια του φθινοπωρου ηταν παντου τριγυρω μου...



Αφησα το αυτοκινητο, οπλισα το τουφεκι και, αργα, προχωρησα προς ενα σημειο οπου εχει κεδρους, καστανιες και οξιες γυρω απο ενα ξεφωτο με γρασιδι. Καπου 80 μετρα μακρια ειδα το πρωτο σκιουρελι και, προσεκτικα, καθησα στο χωμα, εβαλα το οπλο στα ραβδια και τον εψαξα μεσα απο την διοπτρα. Η πρωτη μου τουφεκια αστοχησε, αφηνοντας τον σκιουρο αθικτο, να κοιταει δεξια και αριστερα ξαφνιασμενος, πριν εξαφανιστει μες τους θαμνους. Περιμενα λιγο ακομη αλλα δεν βγηκε τιποτα αλλο, και ετσι πηγα στην αντιθετη κατευθυνση σε ενα σημειο οπου παντα παιρνω σκιουρους.

Μετα απο 20 λεπτα ειχα ηδη παρει 3. Τους εβλεπα να βγαινουν απο ενα δασυλλιο και να κατευθυνονται προς μια καστανια μπροστα μου, στα 50-60 μετρα, αλλα αυτο ηταν και το τελευταιο τους λαθος.



Κατοπιν, εκανα μια βολτα στο παρκο οπου δεν ειδα σκιουρους, πραγμα που με ευχαριστησε, καθως περισυ και προπερσι ειχα δει τα πανδεινα να καταφερω να μειωσω τον πληθυσμο τους. Ετσι, γυρισα προς το αυτοκινητο και προχωρησα προς ενα αλλο ξεφωτο σε σχημα Γ οπου παντα εχει σκιουρους. Πραγματικα, με το που εφτασα εκει, 2 επεσαν αμεσως. Επιασα μια θεση κατω απ'ενα ροδοδεντρο που μου επετρεπε πανοραμικη αποψη του ξεφωτου και μεσα σε 40 λεπτα ειχα παρει αλλους 5.



(2 λειπουν απο την φωτογραφια καθως η σφαιρα τους 'κανονισε' ιδιαιτερα και δεν ειναι φωτογενεις!)

Η ωρα περασε και επρεπε να φυγω καθως ειχα δουλεια το απογευμα. Τους μαζεψα, και κινησα για το αυτοκινητο. Στο δρομο βρηκα τον επιστατη των κηπων ο οποιος ηταν ενθουσιασμενος με την 'σοδεια' μου, καθως τα σκαλισματα τους και η καταστροφη που κανουν στα νεοφυτα δεντρα ειναι ιδιαιτερος πονοκεφαλος για αυτον. Μιλησαμε για 10 λεπτα, και, αφου συμφωνησαμε οτι πρεπει να ξαναπαω οταν τα δεντρα χασουν το φυλλωμα τους, τον χαιρετησα και γυρισα σπιτι να παω βολτα με το σκυλο και να προετοιμαστω για τη δουλεια μου.

Μια ομορφη μερα, που περασε με την αγαπημενη μου ασχολια και μου επετρεψε να χαρω την εισοδο του φθινοπωρου. Τωρα ανυπομονω για την περιπετεια της επομενης εβδομαδας, που θα ειναι τελειως διαφορετικη με το οτι εχω κανει μεχρι τωρα...